به گزارش خبرنگار مهر، رضا بانگیز تاره‌ترین آثار خود را در نگارخانه آران به نمایش گذاشته است. وی متولد سال 1316 و دارای درجه یک هنری معادل دکترا است. بانگیز بورس مطالعات هنری انگلیس و پاریس را دارا است و در نمایشگاههای مختلفی در داخل و خارج از کشور شرکت کرده است. این نقاش در مورد علاقه‌اش به هنر به خبرنگار مهر گفت: از زمانی که خودم را شناختم عشق به نقاشی در من به صورت ناگهانی به وجود آمده بود مثلا در هنرستان هنرهای زیبا خودم را رفوزه کردم که دوباره آن دوره را بخوانم.
بانگیز اما در مورد سختی‌هایی که برای ادامه نقاشی کشیده است ابراز داشت: زمانی که در رشته هنر درس می‌خواندم زندگی سختی داشتم. پدر نداشتم. بیکاری، بدبختی و مستاجری شرایط سختی را برای خانواده‌ام ایجاد کرده بود. مادرم می‌گفت کاری انجام بده که در آن پول باشد. حق هم داشت اما به نقاشی علاقه داشتم.
وی ادامه داد: یادم می‌آ‌ید ساعت 4 صبح به میدان بارفروشها می‌رفتم و کار می‌کردم ولی نقاشی هم می‌کردم. برای همین وقتی کارهایم فروش می‌رفت خوشحال می‌شدم و ارزش آن را درک می‌کردم.
بانگیز در مورد فروش آثارش توضیح داد: یادم است یکبار قبل از انقلاب از یکی از دوستانم که در صدا وسیما کار می‌کرد پرسیدم که نمی‌شود تلویزیون کارهای من را بخرد. چون شنیده بودم آنها آثاری از سهراب، عربشاهی و.. را خریده‌‌اند. منهم آروز داشتم کارم فروش برود. او هم پاسخ داد که این کار شدنی است. بعد از آن شش کار بزرگ حکاکی و چاپ را به قیمت 30 هزار تومان از من خریدند.
این نقاش در مورد هیجان خود در آن زمان عنوان کرد: وقتی چک 30 هزار تومانی را گرفتم از شدت هیجان داغ شده بودم. خیلی لذتبخش بود. آنقدر خوشحال بودم که همه را خوشحال می‌دیدم.
وی با بیان اینکه اولین اثرش 50 هزار تومان در سال 1346 خریداری شده است گفت: یکی از کارهایم را جواد مجابی در یک نمایشگاه گروهی در همان سال خرید. بعد از آن دیگر کارهایم را به ارزش 300 تا 400 تومان می‌خردیدند اما باز هم فروش آثار به ندرت پیش می‌آمد.
بانگیز در مورد نگارخانه‌های دوران جوانی‌اش اظهار داشت: آن موقع تعداد نگارخانه‌ها کم بود. یک نگارخانه در خیابان ولیعصر وجود داشت به نام "مصر". من زیاد به دیدن این مکان می‌رفتم و با مدیر آن دوست شده بودم. یکبار مدیر نگارخانه به من گفت که کارهایت را به نگارخانه بیاور. بعد از چند روز هم گفت چند تابلویت به فروش رفته ولی نمی‌گفت چه کسی خریده است. انگار جز اسرار بود. بعدا فهمیدم آیدین آغداشلو به دیدن نگارخانه‌ها می‌رفت و برای حمایت از هنرمندان آثاری می‌خرید.
وی با اشاره به اینکه چنین خریدهایی باعث دلگرمی وی شده است تا نقاشی را ادامه دهد، افزود: الان که این نمایشگاه را برگزار کرده‌ام از خودم خاطرجمع و راضی هستم. احساس می‌کنم جزو هنرمندان هستم.
بانگیز در مورد نمایشگاههای اخیرش گفت: حدود یکسال قبل فردی از نگارخانه کایرون فرانسه آمد و تابلوهای من و پنج نفر دیگر را انتخاب کرد. وقتی از مسئولان برگزاری این نمایشگاه پرسیدم که دلیل انتخاب من چه بوده است گفتند کارهایت رنگ و بوی ایرانی دارد.
این نقاش ادامه داد: او شش اثر بزرگ را در کاغذ پیچید و لوله کرد تا به فرانسه ببرد. به او گفتم اگر همینطور آثار را به درون هواپیما ببرد خراب می‌شود ولی خانمی که مسئول انتقال آنها بود بعدا گفت آثارم را در قسمت بار هواپیما نگذاشته و در تمام مدت در کنار خودش نگه داشته است.
وی در مورد نمایشگاه دیگرش ابراز داشت: قبل از فرانسه نیز به همراه 15 نفر در یونان نمایشگاه برگزار کردیم. فردی به نام الکساندر به دیدن دو دوسالانه نقاشی در موزه هنرهای معاصر آمده بود و آنجا کارهایم را دیده و خوشش آمده بود.
بانگیز همچنین درباره دلیل علاقه‌اش به چاپ دستی گفت: چون چاپ دستی کار سختی است. کمتر کسی به انجام این کار تمایل دارد. من ابتدا طرحم را روی لاستیک با تیغ فلزی پیاده می‌کنم و بعد کنده‌کاری را انجام می‌دهم.
وی در مورد جزئیات کارهایش توضیح داد: بعد از کنده‌کاری با قلتک رنگ می‌زنم و بوم را روی لاستیک می‌چسبانم تا طرح روی بوم بنشیند. یک هفته هم باید بماند تا خشک شود.
بانگیز در ادامه به موضوع کارهایش اشاره کرد: موضوع کارهایم اجتماعی است. وقتی با خارجی‌ها صحبت می‌کنم می‌گویند یکی از دلایل انتخاب کارهایم توسط آنها نیز همین رویکرد است. در حالی که آثار بیشتر هنرمندان الان ما آبستره است. سبکی که سالهاست در اروپا رواج دارد.
وی در پایان عنوان کرد: هنرمندان توقع زیادی ندارند. ما شهرت علی دایی را نمی‌‌خواهیم، فقط می‌خواهیم فرهنگسازی بشود تا مردم آثار هنری بیشتری بخرند چون مظلوم‌ترین اقشار جامعه هنرمندان هستند.
نظر شما