وي افزود: مترجمان ما اختلافات بسياري در شيوه ترجمه دارند وما مي بينيم كه اغلب مقصود آنها يكي است ولي با اين حال اختلافات بسيار است . همانطور كه در نظم، آثار پديد آورندگان يكي نيست در آثار نثر هم به همين شيوه است و ما نمي توانيم شاهد يك ترجمه واحد باشيم .
امينيان تاكيد كرد: اگر چه ترجمه جمعي حسن هاي بسياري دارد اما لطف قرآن در اين است كه هر كسي بتواند ترجمه خودش را ارائه كند و مردم خودشان ترجمه ناب را انتخاب كنند.
وي افزود : انتشار قرآن به زبان فارسي و بدون متن عربي اگر چه براي عده اي سودمند است ، چرا كه بزرگان ديني مي گويند تنها به روخواني قرآن اكتفا نكنند و معني آيات را نيز بخوانند اما اين دليل نمي شود كه از متن الهي قرآن غافل و بر متن فارسي بشري اكتفا كنيم.
امينيان تاكيد كرد: در گذشته اجازه انتشار قرآن بدون متن عربي داده نمي شد اما اكنون اجازه داده مي شود و من نمي دانم دليل آن عدم اجازه چه بوده و دليل اجازه فعلي چيست؟
وي خاطرنشان كرد: عجيب است كه سازمان دارالقران و سازمانهاي مربوطه فقط بر متن عربي نظارت دارند اما هيچ گونه نظارتي بر متن فارسي نيست و اين نقصان در قرآن پژوهي جامعه ما كاملا احساس مي شود .
متوليان امر مي گويند مسئوليت ترجمه بر عهده مترجم است وخود او بايد پاسخ گو باشد. البته من با نظارت آمرانه مخالفم ، بر اين باورم كه نظارت براي جلوگيري از اشتباهات باشد.
وي انتشار قرآن را بر حسب نزول چندان مناسب ندانست و گفت : مرجع قطعي براي همه آيات نداريم و اين عملا امكان پذير نيست.
امينيان وضعيت علوم قرآني را در جامعه مناسب ارزيابي كرد و گفت : وضعيت پژوهشهاي علوم قرآني در پانزده سال اخير برابر است با همه اعصار دوره اسلامي . ما در گذشته به طور پراكنده در مسائل قراني كار كرديم اما اكنون وضعيت خوبي حاكم است.
نظر شما