خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه: هانس گئورگ گادامر(۱۱فوریه ۱۹۰۰ – ۱۳مارس ۲۰۰۲) فیلسوف برجسته آلمانی در سنت قاره‌ای است که میتوان "حقیقت و روش" (۱۹۶۰) او را کتابی شاخص در حوزه هرمنوتیک قلمداد کرد.
او در این کتاب از منظری جدید دائماً در حال گفتگو با فلاسفه بزرگی همچون سقراط، افلاطون، ارسطو، دکارت، کانت، هگل، هوسرل، هایدگر و دیگران است و در طی این گفتگوها، آراء و نظرات آنها را میسنجد و گاه با پیرایش و آرایشی جدید به شیوهای استادانه با دیدگاههای هرمنوتیکی خویش میآمیزد.
امداد توران در کتاب خود، "تاریخمندی فهم در هرمنوتیک گادامر؛ جستاری در حقیقت و روش" که در اصل پایاننامه کارشناسی ارشد وی است میکوشد تا دیدگاههای هرمنوتیکی گادامر را آنگونه که هست معرفی کند.
این کتاب نخست سخنان گادامر را درباره تاریخ و مراحل اندیشه هرمنوتیکی از دوره نهضت اصلاح دینی تا زمان هایدگر روایت میکند. آنگاه به بیان تفصیلی مهمترین آموزه هرمنوتیکی گادامر میپردازد که بر اساس آن تاریخ، سنت و پیشداوریها نه فقط سد راه فهم نیستند بلکه در فرآیند فهم ضروریاند.
"تاریخمندی فهم در هرمنوتیک گادامر" مشتمل بر یک مقدمه و چهار فصل است که در مقدمه، به منظور تعیین جایگاه هرمنوتیک گادامر، فضای هرمنوتیکی جدید و به ویژه معاصر به طور اجمالی ترسیم شده و به نحلههای هرمنوتیکی و نقدهای آنها بر یکدیگر اشاره شده است.
محتوای فصول چهارگانه عمدتاً تقریری است از دیدگاه گادامر در مورد نقش اجتنابناپذیر سنت و گذشته تاریخی در مقام فهم و تفسیر که بیشتر در بخش دوم کتاب "حقیقت و روش" مطرح شده است.
فصل اول به روایت گادامر از تاریخچه هرمنوتیک اختصاص دارد. فصل دوم دیدگاه وی را درباره نقش مثبت "پیشداوری" در فهم متون و ضرورت وقوف به این نقش بیان میکند. فصل سوم به بسط این نکته اختصاص دارد که به نظر گادامر، فهم متون گذشته بدون "کاربرد" و مرتبط کردن آنها با زمان حال میسر نیست. در نهایت در فصل چهارم، مفهوم "آگاهی به تاریخ تأثیر" که گادامر آن را در مقابل "آگاهی تاریخی" به معنای متعارف کلمه قرار میدهد، توضیح داده شده است.
نظر شما