به گزارش خبرگزاری مهر، در این نشست که یکشنبه بعد از ظهر برگزار شد شفیع آقا محمدیان، حسین خورشیدی معاون فرهنگی و سعید الهی مشاور رسانه ای مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و مستندسازانی چون قاسم بخشی، روح الله مولوی، محمد جعفر باقری نیا ، مهدی اسدی، ابوالفضل توکلی، مرتضی جذاب، امیر زبان آور، امیررضا سالاری، مصطفی شیری و شهرام درخشان نیز حضور داشتند.
در ابتدای این جلسه، محمد جعفر باقری نیا مستند ساز گفت: من فکر می کنم بلوغ فکری در مرکز گسترش شکل گرفته است و ما فیلمسازان بر مبنای اندیشه و اصول فکری خودمان باید قدم جلو گذاشته و در مورد سینمای مستند پیشنهاداتی ارائه دهیم. اولین مسئله ای که در این زمینه به ذهن من می‌رسد بحث تحقیق و پژوهش در مستند است. برای کارهای تحقیقی که زیرساخت یک مستند است مرکز بودجه و حمایتهای لازم را انجام نمی دهد. به نظر من مرکز گسترش باید در مورد عقد قرارداد برای پژوهش و تحقیق وارد عمل شود.
امیررضا سالاری دیگر مستندساز حاضر در جلسه در ادامه افزود: برای بهبود کیفیت یک فیلم، ما نیاز به دوربین و سیستمهای دیجیتال قوی داریم که متاسفانه بدلیل در دسترس نبودن این امکانات، برخیها اقدام به وارد نمودن دوربینهای دیجیتال به صورت قاچاق می کنند. در این زمینه مرکز گسترش باید با تقویت امکانات فیلمسازی به ما کمک کند و یا با رایزنی با برخی از لابراتوارهای حرفه‌ای خوب امکان حمایت از ما فراهم شود.
وی در ادامه بیان کرد: به علاوه اشخاصی از مرکز گسترش برای فعالیت بودجه می گیرند که اصلا لایق این نیستند و بسیاری از فیلمسازان با استعداد بیکار می مانند. از طرفی بیشتر تولیدات مرکز جنبه تجاری داشته و حضور فیلمهای فرهنگی کمرنگ شده است. در برخی از جشنواره‌ها، مرکز به عنوان اسپانسر حضور یافته و قول حمایت از فیلمهای برتر می دهد منتها پس از تمام شدن آن جشنواره دیگر خبری از حمایت نیست.
وی افزود: در جشنواره سینما حقیقت مرکز حدود 20 فیلم از تولیدات خود را به صورت اتفاقی در یک سی دی جا داده و با پخش آن به بدنه سینمای مستند و فیلمسازان مستقل که خارج از مرکز فیلم تولید کرده اند لطمه وارد می‌کند. ما از مرکز خواستار نقش حمایتی برای فیلمسازان هستیم. این حمایت به معنای تامین بودجه نیست، بلکه من برای ساخت مستندی که بودجه آن را خود پرداخت می‌کنم، نیازمند مراجعه به سازمان و ادارات مختلف هستم و ز مرکز می خواهم با ایجاد کارت یا گواهی برای فیلمسازان اجازه تصویربرداری از برخی مکانها را برای ما فراهم کند.
سید جواد میرهاشمی نیز گفت: معاونت سینمایی خواستار مبارزه با فیلمهای مبتذل و سخیف است اما محلی برای عرضه و نمایش سینمای مستند که سینمای فاخر محسوب می شود وجود ندارد، هزینه تحقیق و پژوهش و هزینه عکاسی در پروژه های مستند هم در مرکز گسترش و هم در صدا وسیما از برآورد حذف می‌شود! سینمای مستند مظلوم واقع شده است.
وی همچنین درباره انتقال جشنواره سینما حقیقت از تهران به استان دیگر افزود: اگر قرار است جشنواره سینما حقیقت به یزد منتقل شود و مثل جشنواره فیلم کودک به کودک سر راهی تبدیل شود بهتر است این اتفاق رخ ندهد. سینما فلسطین در تهران به پایگاه جشنواره سینما حقیقت تبدیل شده و همه به نوعی به دیدن فیلمها در این سینما شرطی شده اند. بهتر است به جای انتقال جشنواره سینما حقیقت به یزد،سینما حقیقت را به صورت همزمان در تهران و چند استان و منطقه فرهنگی که در دفترچه سیاستهای معاونت سینمایی پیش بینی شده برگزار کنید تا به این ترتیب مشکل رفت و آمد بچه‌های مستندساز شهرستانی به تهران حل شود.
این مستند ساز افزود: همواره تمام جشنواره‌های ما نیمه دوم سال برگزار شده و به این ترتیب فیلمساز جشنواره زده می شود. مرکز باید با ذخیره بودجه و برنامه ریزی بهتر برخی از جشنواره ها را به بهار و تابستان منتقل کند. بودجه‌ای که مرکز گسترش برای ساخت یک مستند می دهد بسیار اندک است. ما برای ساخت یک مستند حداقل یکسال به تحقیق و پژوهش می‌پردازیم و در جریان ساخت آن مستند نیز تمام زندگی ما بر روی فیلم متمرکز می شود.
علی محمد قاسمی نیز در ادامه عنوان کرد: من تا کنون فیلمهای زیادی ساخته ام و خود یا فیلمهایم در بیش از 80 درصد جشنواره های دنیا شرکت داشته اند. یک فیلمساز اصلا نباید دغدغه جشنواره داشته باشد. من به عنوان یک فیلمساز به این نتیجه رسیده ام که اگر من فیلم خوب تولید کنم، این فیلم در گذر زمان راه خود را پیدا کرده و در نهایت نمایش داده می شود.
وی افزود: به جای بحث درباره جشنواره ها باید به چگونگی بهبود کیفیت فیلمهایمان بپردازیم. باید این سوال را بپرسیم که آیا مرکز گسترش دغدغه تولید فیلم خوب دارد؟ ما فیلمسازانی هستیم که از امکانات این مملکت استفاده کردهایم، همه ما مسلمان هستیم و صدای اذان در گوش تک تک ماست. مرکز گسترش برای ما فیلمسازان چه برنامه‌ای اندیشیده است؟
قاسمی در ادامه درباره علت همکاری و علاقمندی فیلمسازان برای کار با مراکزی چون مرکز گسترش و انجمن سینمای جوان افزود: همه ما خارج از مرکز نیز پیشنهاد کار داریم اما ترجیح می‌دهیم تهیه کننده ما مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی باشد چرا که در این فضا به نوعی از امنیت و احترام برخوردار هستیم. خارج از اینجا فضا سالم نیست، اطمینان متقابل وجود ندارد و این اعتماد ما را به سوی مرکز می کشاند.
قاسمی عنوان کرد: اگر روزی حس اعتماد از میان برود دیگر برای مرکز کار نخواهیم کرد. من به دنبال فرهنگ اعتماد هستم که به مستندساز به عنوان یک انسان فرهنگی نگاه شود. مدیریتها نباید به گونه ای باشد که ما به کشورهای دیگر رفته و به مملکت خود خیانت کرده و جار و جنجال راه بیندازیم. امیدوارم مدیریت ارزش اعتماد و صداقت ما را بداند.
وی همچنین درباره بحث بودجه افزود: ما نباید با گداپروری یک مستندساز را درگیر کنیم. باید برای مستند ساز تشخص فرهنگی قائل باشیم و نحوه برخورد ما طوری نباشد که مستندساز به راههای غلط کشانده شود. یک فیلمساز جوان گاهی برخلاف آنچه که در ذهن دارد و فقط بر سر نارضایتی و لجبازی راه خود را کج می کند و مثلا به شبکه های ماهواره ای فیلمش را می فروشد.
مصطفی شیری کارگردان مستند "بن بست" نیز افزود: پتانسیل مرکز برای حمایت از مقولات مختلف مانند انیمیشن، مستند، کوتاه و سینمایی چقدراست؟ آیا مرکز توان حمایت از همه این مقولات را دارد؟ من فکر می کنم مرکز گسترش باید بر روی سینمای مستند متمرکز شود. بیشتر جوایزی که در طی این سالها از جشنواره ها دریافت شده است از فیلمهای مستند بوده است. به علاوه سایر وجوه سینمایی به اندازه کافی در کشور متولی دارد.
وی ادامه داد: بالا رفتن کمیت در حالی که کیفیتی وجود ندارد چه اهمیتی دارد؟ شاید بهتر باشد مرکز به جای سرمایه گذاری بر روی 300 پروژه بر روی 100 پروژه سرمایه گذاری کند منتها با بودجه خوب بازده را افزایش دهد. سالهاست که از بودجه و امکانات دولتی استفاده شده اما چیزی به سینمای مستند اضافه نشده است.
بابک بهداد دیگر مستند ساز حاضر در جمع نیز گفت: مرکز می تواند در سینمای مستند جریان سازی کند. این جریان در دهه 40 و 50 وجود داشته است. ما فیلم خوب قوم نگار نداریم. باید فیلمهای علمی، اجتماعی و تأثیرگذار داشته باشیم. وقتی می‌گویم جریان ساز یعنی سینمای مستند این توانایی را دارد که روی نقاشی و ادبیات ما اثر بگذارد.
نظر شما