به گزارش خبرنگار مهر، علیرضا امینی از نسلی است که فیلمسازی را با گرایش به سینمای ضدقصه و تجربی شروع کردند، نسلی که با هر فیلم آزمون و خطا می‌کرد تا به فضای دلخواهش برسد. فیلمهای ابتدایی امینی تمام مولفه‌های آشنای این نوع سینما را داشت، در این آثار قصه به مفهوم کلاسیک وجود نداشت، فیلمبرداری در محیط واقعی و معمولا شرایط سخت انجام می‌شد و نقش‌ها را بیشتر نابازیگران ایفا می‌کردند.
امینی جوان در "نامه‌های باد" که نخستین فیلمش بود توانست خود را به عنوان یکی از استعدادهای این نوع سینما مطرح کند، کارگردانی که صرفا مقلد سبک فیلمسازان دیگر نیست و تلاش می‌کند مولفه‌ها و گرایش خود را تجربه کند، نمایش محدود "نامه‌های باد" در جشنواره فیلم فجر مورد توجه منتقدان قرار گرفت. آنها موضوع تازه و متفاوت فیلم را پسندیدند و از آن استقبال کردند.
محسن تنابنده در نمایی از "هفت دقیقه تا پائیز"
اما این ستایش‌ها باعث فراهم شدن فضا برای اکران عمومی فیلم نشد، موضوع "نامه‌های باد" یکی از مهمترین دلایل برای روی پرده نرفتن فیلم بود. امینی دو فیلم بعدی خود را بازهم در حال و هوا و فضای "نامه‌های باد" ساخت و آنها هم سرنوشتی مشابه با نخستین ساخته‌اش پیدا کردند. البته منتقدان دیگر "کنار رودخانه" و "دانه‌های ریز برف" را نپسندیدند. هر دو فیلم سالها بعد در سکوت خبری روی پرده رفتند اما نمایش محدود آنها واکنشی در پی نداشت.
امینی در "زمان می‌ایستد" سعی کرد تجربه‌گری‌هایش را به سممت سینمای اجتماعی و داستانی سوق بدهد، برای اولین بار از بازیگری شناخته شده در نقش اصلی استفاده کرد. هانیه توسلی در "زمان می‌ایستد" حضوری دلنشین داشت و توانست سرنوشت تراژیک دختر جوان در سفری دشوار و شرایطی تلخ را به مخاطب منتقل کند.
اما ریتم ملال آور و داستان یک خطی و بی‌اوج و فرود فیلم کمی مخاطب را آزار می‌داد. حتی حضور بازیگر شناخته شده‌ای مثل توسلی هم باعث فراهم شدن شرایط برای اکران فیلم نشد. در این سالها دیگر منتقدان هم از امینی قطع امید کرده بودند و او را نمونه‌ای از بسیار فیلمسازانی می‌دانستند که برای رضایت جشنواره‌های خارجی فیلم می‌سازند و نه توفیق داخلی دارند نه محبوبیت در جشنواره‌های خارجی.
بعد از این فیلم، امینی فیلم ویدئویی "فقط چشماتو ببند" با موضوعی اجتماعی و حساس ساخت که آنها نمایشی نداشت، هرچند گاهی خبرهایی درباره نمایش آن درشبکه ویدئویی به گوش می‌رسید. اما ساخت فیلم سینمایی "استشهادی برای خدا" آغاز دوره‌ای تازه برای امینی بود.
او این فیلم را در فضایی نسبتا حرفه‌ای ساخت. سعید حاجی میری تهیه‌کننده فیلم سعی کرد شرایطی را فراهم کند تا امینی مانند یک کارگردان حرفه‌ای با فیلمنامه‌ای آماده و بازیگران حرفه‌ای کار کند. نقش اول فیلم را جمشید هاشم‌پور بازی کرد که نقشی متفاوت پس از سالها در کارنامه‌اش بود.
"استشهادی برای خدا" موضوع متفاوت و جذاب داشت که با کارنامه و فیلمهای قبلی این کارگردان جوان فرق می‌کرد . "اسشتهادی برای خدا" رشد تکنیکی و مهارتهای امینی را نشان می‌داد. فیلم اگرچه جذاب بود و منتقدان آن را پسندیده بودند و اکران موفقی در جشنواره داشت اما در اکران عمومی موفقیتی به دست نیاورد.
با این پشتوانه امینی "هفت دقیقه تا پائیز" را با تهیه‌کننده‌ای حرفه‌ای ساخت. فیلم ادامه مسیری بود که با "استشهادی برای خدا" شروع کرده بود. تلفیق سینمای حرفه‌ای و تجربی و جدی گرفتن داستان‌گویی و کار با بازیگر شناخته شده. نقش اصلی فیلم را هدیه تهرانی ایفا کرد که حضورش پس از سالها در فیلمی از کارگردانی جوان نشان می‌داد، "هفت دقیقه تا پائیز" فیلمنامه جذابی دارد.
امینی با این فیلم گرایشش در ساخت درام‌های اجتماعی را نشان داد و تصویری از مناسبات اجتماعی را به تصویر کشید. در کنار این روایت او تراژدی سرنوشت تلخ دو خانواده را مطرح کرد که ابعادی تکان دهنده به قصه می‌داد. "هفت دقیقه تا پائیز" اگرچه در لحظاتی یادآور "درباره الی" است اما نشان دهنده مهارت و رشد توانایی حرفه‌ای این کارگردان است.
این فیلم می‌تواند طلسم پرفروش نبودن فیلمهای امینی را بشکند و زمینه فعالیت بیشتر او با تهیه‌کننده‌ها را فراهم کند، شاید "هفت دقیقه تا پائیز" ادامه مسیری نیست که امینی هشت سال قبل در سینما شروع کرد اما فرجامی خوش برای سینماگری است که تنها به جشنواره‌های خارجی نمی‌اندیشد و به دنبال دغدغه‌های اجتماعی خود است.
اکران فیلم سینمای "هفت دقیقه تا پائیز" تهیه‌کنندگی جمال ساداتیان و بازی هدیه تهرانی، حامد بهداد، خاطره اسدی و محسن تنابنده از امروز چهارشنبه شروع می‌شود.
نظر شما