به گزارش خبرنگار مهر، مصطفی زمانی خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد با پخش مجموعه "یوسف پیامبر" به کارگردانی فرج‌الله سلحشور به شهرت رسید. نخستین تصاویر این بازیگر جوان که در مجلات مختلف و اغلب عامه پسند منتشر شد، نشان می‌داد که او چهره‌ای مناسب بازیگری دارد، هر چند چهره‌پرداز "یوسف پیامبر" تلاش کرده بود از او سیمایی دیگر نشان دهد.
زمانی پس از "یوسف پیامبر" تصمیم گرفت مانند هر ستاره نوظهوری که در تلویزیون متولد می‌شود فعالیتش را در سینما دنبال کند، پیش از این او البته چند دقیقه‌ای در سکانس پایانی "در چشم باد" مقابل دوربین رفته بود. اما بعد از این مجموعه تاریخی او در تجربه‌های متفاوتی مقابل دوربین رفت و برخلاف انتظار پایش به فیلمهای تین‌ایجری یا کمدی‌های عامه پسند باز نشد.
مصطفی زمانی و جمشید هاشم‌پور در نمایی از "کیفر"
زمانی در فیلمهای سینمایی "کیفر"، "آل" و "بدرود بغداد" با سه چهره متفاوت بازی کرد، سه نقش متفاوت را تجربه کرد تا تصویری که از او با مجموعه "یوسف پیامبر" شکل گرفته بود بشکند و نشان بدهد چهره‌اش ضمانت حضور او در سینما نیست و می‌خواهد با بازی در نقش‌های دشوار توان بازیگری‌اش را محک بزند.
واکنش‌ها به این تجربه‌گری‌ها البته یکسان و مثبت نبود، بسیاری او را بازیگری متوسط می‌دانند که هنوز مهمترین برگ برنده‌اش چهره‌ای است که دارد و می‌تواند به پشتوانه این سیما چند سال در فیلمها و مجموعه‌های مختلف بازی کند، گروهی دیگر تلاش مصطفی زمانی برای تجربه نقش‌های متفاوت در اولین گامهای بازیگری را ستوده‌اند و او را یکی از بخت‌های بازیگری سینمای ایران در آینده می‌دانند.
البته نقش آفرینی‌های زمانی در فیلمهای سینمایی "آل"، "بدرود بغداد" و "کیفر" اوج و فرودهایی دارد و نشان دهنده جوانی و کم‌تجربگی‌های او است. اما اگر زمانی را با بازیگرانی مثل محمدرضا فروتن، بهرام رادان، امین حیایی و محمدرضا گلزار مقایسه کنیم متوجه می‌شویم که زمانی از همه آنها در اولین تجربه‌های سینمایی‌شان بهتر بوده است و در سخت‌گیرانه‌ترین داوری انتخابهای بهتری در اولین گام داشته است.
این نشان می‌دهد که زمانی مشاوران خوبی دارد و در کنار هوشمندی، تجربه‌گری و آینده‌نگری‌اش می‌تواند با اتکا به این مشاوران حرکتهای بعدی را بهتر طراحی کند، تجربه‌های ناتمام او در "آل" و "بدرود بغداد" می‌توانند به شکل پخته‌ای در آثار دیگر کارگردانهای سینمای ایران تکرار شوند.
حضور در فیلم سینمایی "پازل" به کارگردانی فریدون جیرانی در کنار گروهی حرفه‌ای می‌تواند موقعیت زمانی در سینمای بدنه تضمین کند و همکاری با ابراهیم حاتمی‌کیا در "بانوی شهر ما" می‌تواند سکوی پرتابی برای زمانی جوان باشد و او را در مواجهه با نقشی تازه و فضایی متفاوت قرار دهد.
مصطفی زمانی می‌تواند در چند سال آینده یکی از ستاره‌های سینمای ایران باشد، امتیازهای لازم برای ستاره شدن را دارد اما مسیر ستاره شدن در سینمای ایران دشوارتر از آن است که فکر کنیم. او کمتر از چهار سال است که به سینمای ایران آمده و در این مدت کوتاه نقش‌های مختلفی را تجربه کرده و همکاری با کارگردانهای شاخصی را در کارنامه دارد.
نظر شما