به گزارش خبرگزاری مهر، صبح روز 12 جولای 2006(21 تیر 1385) در سطح سیاسی و نظامی رژیم اسرائیل درباره تصمیم جنگ افروزی علیه لبنان بحث و جدل گسترده ای به راه انداخت.
روایت رسانه های رژیم صهیونیستی
در حالی که ایهود اولمرت نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی صبح 12 جولای 2006 در حال دیدار با خانواده گلعاد شالیت نظامی اسرائیلی( که مقاومت فلسطین دو هفته پیش از جنگ لبنان به اسارت گرفته بود) در محل کار خود بود، "گادی شمنی" منشی نظامی وی وارد شد و خبر ناپدید شدن دو نظامی اسرائیلی در شمال فلسطین اشغالی(هم مرز لبنان) را به وی داد.
یسرائیل میمون منشی کابینه اسرائیل در آن زمان می گوید : نخست وزیر پس از دریافت این خبر خطاب به منشی نظامی خود با صدای بلند گفت : مراقب خودشان باشند زیرا حزب الله منتظر آنهاست.
پس از گذشت دو ساعت، اولمرت با عمیر پرتز از وزیران کابینه و دان حالوتس رئیس ستاد مشترک ارتش صحبت کرد و بمباران محدود اراضی لبنانی را تایید و مشخص کردن اهداف را به بعد از دیدار خود با نخست وزیر ژاپن موکول کرد.
اولمرت در آن زمان گفته بود رژیم وی پاسخ خواهد داد؛ شامگاه همان روز، حالوتس سه گزینه را پیشنهاد داد : استفاده از نیروها بر ضد حزب الله فقط یا حزب الله و تاسیسات زیربنایی لبنان یا عملیات بر ضد حزب الله، لبنان و سوریه
حالوتس البته گزینه دوم یعنی حمله به حزب الله و لبنان از جمله تاسیسات زیربنایی این کشور را توصیه کرد، ساعت 20 روز 12 جولای کابینه رژیم صهیونیستی به ریاست اولمرت نشست برگزار کرد و اولمرت در آن نشست طرح جنگ را مطرح کرد و خواستار عملیات فوری بمباران منازل در لبنان به بهانه اینکه سکوهای پرتاب موشک دور برد در آنجا پنهانسازی شده است، شد، البته فقط شیمون پرز رئیس این رژیم در این زمینه ملاحظاتی داشت که پس از این عملیات چه خواهد شد که فورا رئیس ستاد مشترک ارتش به وی گفت : ما این مرحله را به پایان خواهیم برد و آنگاه نتایجش را نیز خواهیم دید، البته بنیامین الیعازر از وزیران کابینه پیشنهاد عملیات زمینی گسترده و همه جانبه را پیشنهاد داده بود.
در این باره یسرائیل میمون منشی کابینه وقت رژیم صهیونیستی می گوید : در نشست کابینه، عملیات نظامی به تصویب رسید که سریع بودن این تصمیم گیری بیش از همه فرماندهان نظامی اسرائیل را غافلگیر کرد، بزرگترین اشتباه را رئیس ستاد مشترک ارتش مرتکب شد که نتیجه آن هم شکست بزرگ بود.
آغاز ماجراجویی شکست خورده
ارتش رژیم صهیونیستی روز 21 تیر1385 (12 جولای 2006) به بهانه اسارت دو نظامی خود توسط مبارزان لبنانی، از زمین و هوا و دریا، مناطق مسکونی و تاسیسات زیربنایی لبنان را آماج حملات خود قرار داد؛ جنگ نابرابری که 33 روز به طول انجامید؛ در حالی که بر اساس اطلاعات آن زمان به وضوح مشخص بود که تصمیم برای به راه انداختن این جنگ پیش از اسارت این دو نظامی گرفته شده بود وصهیونیستها منتظر زمان مناسب برای این ماجراجویی بودند.
آنها تمام توان خود را به کار گرفته بودند تا با حمایتهای همه جانبه آمریکا علاوه بر گرفتن انتقام شکست هفت سال قبل، ریشه مقاومت را در لبنان بخشکانند، اما محاسبات آنها کاملا غلط از آب درآمد و در نهایت شکست ذلت باری را همانند شکست سال 2000 متحمل شدند.
مقاومت 33 روزه حزب الله لبنان و پیروزی در برابر مجهزترین ارتش خاورمیانه
سخنگوی کابینه رژیم صهیونیستی درخلال تجاوز 33 روزه به این مسئله اعتراف کرده بود که در مدت 18روز از آغاز درگیری های بین ارتش اسرائیل و نیروهای مقاومت حزب الله ، 330 هزار اسرائیلی بی خانمان شده اند.
"مارک رگو" افزود: حدود یک میلیون ساکن مناطق شمالی اسرائیل در تیرس موشکهای حزب الله قرار دارند و حدود یک سوم آنان از ترس موشک ها فرار کرده اند.درجریان حملات بی امان رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان موشک های جنبش حزب الله نیزبارها بندرحیفا را شمال اراضی اشغالی مورد هدف قرارداد.
این درحالی است که عمیر پرتز وزیرجنگ آن زمان رژیم اسرائیل اذعان کرد که از زمان آغاز درگیری، 2200موشک حزب الله به شمال فلسطین اشغالی اصابت کرده است.هدف قراردادن ناوچه های ارتش رژیم صهیونیستی درساحل صورازدیگر قهرمانی های نیروهای حزب الله لبنان بود که لرزه براندام اسرائیل انداخت.
نجات اسرائیل به کمک آمریکا و متحدان و استفاده ابزاری از شورای امنیت
شورای امنیت سازمان ملل متحد سرانجام در20 مرداد 85 (11آگوست 2007) قطعنامه پیشنهادی آمریکا و فرانسه را در چارچوب تلاش این کشورها برای نجات رژیم صهیونیستی از باتلاق لبنان با متن محوری پایان درگیریها با اجماع نظر 15 عضو به تصویب رساند.
قطعنامه 1701 بر استقرار نیروهای لبنان و نیروهای سازمان ملل متحد(یونیفل) درجنوب لبنان و به موازات آن عقب نشینی نیروهای متجاوز اسرائیلی از منطقه اشغال شده تاکید داشت و برافزایش تعداد نیروهای بین المللی از دو هزار به 15هزار نفر و توسعه محدوده ماموریت آنها اشاره می کرد.
در این قطعنامه خواستار آزادی غیر مشروط دو نظامی صهیونیست به اسارت گرفته شده در 12ژولای(21 تیر) توسط حزب الله لبنان شده، اما هیچ اشاره ای به ضرورت آزادی اسرای لبنانی در بند صهیونیستها نکرده بود، از نکات مهم دیگر قطعنامه اشاره به خلع سلاح نیروی مقاومت حزب الله بر پایه قطعنامه 1559 بود.
جنگی برای نابودی لبنان
حجم گسترده حملات هوایی، زمینی و هوایی ارتش رژیم صهیونیستی به لبنان جای هیچ گونه شکی را باقی نگذاشته بود که هدف این رژیم نابودی تمام زیرساختها و مراکز حساس اقتصادی و سیاسی لبنان است.
دراین باره رئیس شورای اتحادیه اتاق بازرگانی و صنایع کشورهای عربی پس از جنگ، خسارت وارده به لبنان را بیش از 10 میلیارد دلار برآورد کرد. وی همچنین درجلسه شورای تجاری روسیه - کشورهای عربی تصریح کرد: بیش از 1300نفر از جمله زنان و کودکان در این جنگ شهید شدند.
ندعیم عاصی رئیس جمعیت تجار بیروت دراین باره تاکید کرده بود : اسرائیل با هدف نابودی اقتصاد لبنان دست به این حملات وحشیانه زد و بخش اعظم اقتصاد لبنان که بیشتر بر گردشگری و توریسم قرار گرفته است، در این حملات متحمل خسارتهای سنگینی شده است.بخش صنایع در طول جنگ 33 روزه رژیم صهیونیستی متحمل خسارتهای زیادی شدند، اگرچه آمار دقیقی در این زمینه وجود ندارد، اما بر اساس آمار رسمی دولت، بخش صنایع متحمل 200 میلیون دلار خسارت شد.
معضل بزرگ، ادامه محاصره هوایی، دریایی و زمینی لبنان از سوی رژیم اشغالگر قدس با وجود تصویب قطعنامه 1701 بود که این مسئله میزان خسارتها را افزایش داد.
زلزله مهیب وینوگراد؛ اعتراف به اینکه جنگ جولای برای اسرائیل "هیچ دستاوردی" نداشت
پس از این ناکامی که همچون زلزله مهیبی، جامعه صهیونیستها را تکان داد؛ اکثر آنها خواستار استعفای عاملان این شکست خفت بار شدند و فشارها بر سران نظامی و سیاسی اسرائیل به حدی بود که شماری از فرماندهان ارتش رژیم صهیونیستی از جمله دان حالوتس رئیس ستاد مشترک ارتش این رژیم برکنار شدند وعمیر پرتز وزیر جنگ این رژیم اشغالگر هم به عنوان یکی از عوامل ناکامی در جنگ اخیر چاره ای جز استعفا نداشت.
به همین ممنظور کمیته ای برای بررسی عوامل این شکست تشکیل شد که به کمیته "وینوگراد" مشهور شد. الیاهو وینوگراد" رئیس کمیته وینوگراد در گزارش ابتدایی خود اعلام کرده بود نخست وزیر رژیم اسرائیل مسئول شکست مفتضحانه در مدیریت جنگ علیه لبنان در تابستان گذشته است.
در گزارش نهایی وینوگراد تنها بخشهای بسیار جزئی ازاین گزارش 600 صفحه ای که ماهیت محرمانه نداشت، منتشر شد که در آن با اعتراف به قدرت مقاومت در برابرمجهزترین ارتش خاورمیانه که تمام ارتش های عربی در برابر آن شکست خورده بودند، تاکید شده است این جنگ یک شکست بزرگ و خطرناک برای اسرائیل بود و هیچ دستاورد سیاسی و نظامی نداشت و ارتش هم در به راه انداختن جنگ زمینی با حزب الله مرتکب اشتباه شد.
عادل عون عضو مطرح جنبش امل لبنان در گفتگو مهر تاکید می کند : یکی از خصوصیات ارتش رژیم صهیونیستی پیش از جنگ تابستان 2006، ماهیت شکست ناپذیری آن در برابر ارتشهای عربی بود، اما این ابهت واقتدار در برابر رزمندگان لبنانی فروریخت .
وی می گوید : اقتدار ارتش اسطوره ای و شکست ناپذیر به عنوان بزرگترین و قدرتمندترین ارتش خاورمیانه، در جنگ جولای درهم شکست. درسی که مسلمانان، اعراب و لبنانی ها باید بگیرند اینکه هیچ چیزی غیر ممکن نیست و وحدت و همبستگی، قدرت می آورد، لبنانی ها باید از مقاومت و گروههای مبارز با تمام وسایل حمایت کنند، زیرا مقاومت تنها ضامن حفظ لبنان است که بخشهای اشغالی را در سال 2000 آزاد کرد و همین مقاومت بود که در جنگ 33 روزه پیروزی را از آن خود کرد، به علت اینکه رژیم اسرائیل همچنان فلسطین و مناطقی از کشورهای عربی را در اشغال خود قرار داده است بنابراین مقاومت یک ضرورت است.
به گفته وی، بر اساس گزارش وینوگراد، تصمیم رژیم اشغالگر قدس برای جنگ علیه لبنان پیش از دستگیری دو نظامی صهیونیست گرفته شد.
افزایش هزینه های تکرار ماجراجویی برای اسرائیل
ماهیت اسرائیل، خوی فریبکاری، آدمکشی، ویرانی، اشغالگری و توسعه طلبی است که اکنون در فلسطین اشغالی به ویژه در نوار غزه با محاصره ظالمانه ملت مظلوم فلسطین شاهد آن هستیم، و هر روز هم شاهد نقض حریم هوایی و زمینی و دریایی لبنان هستیم با این حال هرگونه ماجراجویی جدید صهیونیستها علیه لبنان، هزینه های بسیار سنگینی برای آنها به دنبال خواهد داشت.
عادل عون به مهر می گوید : به صراحت می گویم هر پروژه جدید جنگ یا تجاوز هزینه های بسیار سنگینی برای رژیم صهیونیستی و حامیانش خواهد داشت و خسارتها و تلفاتش به مراتب بیشتر از جنگ تابستان 2006 خواهد بود، زیرا جنگ جولای آغاز شمارش معکوس برای زوال و نابودی اسرائیل بود که محتوای گزارش 600 صفحه ای وینوگراد این مسئله را هشدار داده است، چرا که در این گزارش آمده است که اسرائیل هرگز قادر نخواهد بود بدون اینکه دیگران را متقاعد کند که دارای توانمندی نظامی و بازدارندگی است، در منطقه در امنیت به سر ببرد.
پیامدهای جنگ 33 روزه از 3 رویکرد داخلی، منطقه ای و بین المللی
"حسن هانی زاده" کارشناس مسائل خاورمیانه درباره جایگاه جبهه مقاومت و اردوگاه سازش به مهر می گوید : در یک سوی جبهه ، نیروهای مقاومت اسلامی لبنان برای نخستین بار به عنوان یک جبهه بر خاسته از عقاید اسلام شیعی توانست ارتش اسطوره ای و شکست ناپذیر رژیم صهیونیستی را شکست دهد.
ارتش اسرائیل که در مقابل نیروهای محدود، اما مومن حزب الله پس از 33 روز جنگ نا برابر، متحمل شکست سختی شد توانست درجنگ ژوئن سال 1967 بیش از 80 هزار کیلومتر مربع از اراضی اعراب را اشغال کند.
بنابراین از سال 1967 تا سال 2006 اعراب همواره مرعوب قدرت ظاهری اسرائیل بودند، اما جنگ 33 روزه لبنان و پیروزی حزب الله توازن قدرت را به توازن وحشت تبدیل کرد.
این پیروزی جبهه سیاسی حزب الله را در برابر احزاب داخلی لبنان تقویت کرد و جایگاه رفیعی به حزب الله برای افزایش سقف چانه زنی های سیاسی خود بخشید.
در بعد منطقه ای به دلیل محبوبیتی که حزب الله پس از پیروزی در جنگ 33 روزه کسب کرد، این حزب به الگویی برای جوانان مسلمان وعرب منطقه تبدیل شد، زیرا ملتهای اسلامی وعربی از روحیه سازشکارانه سران رژیمهای خود دچار یاس و ناامیدی شده بودند.
در بعد بین المللی نیز حزب الله توانست به یک حزب سیاسی نظامی قدرتمند که نمی توان آن را در معادلات سیاسی و امنیتی نادیده گرفت، تبدیل شد.
در برابر جبهه حزب الله، جبهه اسرائیل، غرب و رژیمهای سازشکار عرب قرار دارند که پس از شکست ارتش اسرائیل دچار انزوای سیاسی شدند.
به گفته هانی زاده، مهمترین راهبرد اسرائیل در طول 62 سال گذشته امنیت و رفاه بود که این رژیم با این دو شعار فریبنده توانست 3 ملیون یهودی را از سراسر جهان جذب کند، اما با شکست ارتش اسرائیل در جنگ 33 روزه و افزایش هزینه های جنگی این رژیم ، دو مقوله امنیت و رفاه از سوی ساکنان یهودی اراضی اشغالی مورد تردید قرار گرفت و به همین دلیل مهاجرت معکوس پس از این جنگ به شدت افزایش یافت.
رژیمهای سازشکارعرب نیز به دلیل طرح های سازشکارانه و بی اثر خود دچار انزوای سیاسی شدند، زیرا ثابت شد که راه حل های سازشکارانه نتیجه ای برای ملت فلسطین به همراه نخواهد داشت.
هانی زاده می گوید : امروز که چهار سال از جنگ 33 روزه لبنان و ناکامی صهیونیستها و حامیانش در آن جنگ می گذرد اسرائیل و رژیم های سازشکار عرب به لحاظ سیاسی و امنیتی به شدت دچار تزلزل شده اند و حزب الله لبنان با برخورداری از یک تجربه جدید جنگی توانست زیر ساختارهای نظامی و امنیتی خود را تقویت کند و به قدرتی غیر قابل انکار در منطقه تبدیل شود.
نظر شما