به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از سایت انجمن جامعهشناسی ایران، در این کنگره، 16 کشور از حیث تعداد شرکت کنندگان (بیش از صد نفر) در بالاترین رده شرکت کنندگان قرار میگرفتند که عبارت بودند از ایالات متحده: 512، آلمان: 423، بریتانیا: 397، سوئد: 302، فرانسه: 231، ژاپن: 205، اسپانیا: 200، ایتالیا: 195، کانادا: 176، برزیل: 185، استرالیا: 162، پرتغال: 151، هند: 120، مکزیک 118، هلند: 116، روسیه: 111.
پس از آن تعداد 19 کشور دیگر بین 20 تا 100 شرکت کننده داشتهاند که عبارت بودند از فنلاند:94، نروژ: 89، لهستان: 87، سوئیس: 82، اتریش: 71، بلژیک: 66، آفریقای جنوبی:61، دانمارک: 46، ترکیه: 46، ایران: 38، تایوان: 37، یونان:35، کره جنوبی: 35، چین: 31، هنگ کنگ:31، ایرلند: 29 و رومانی: 28.
در روز افتتاحیه کنگره جهانی جامعهشناسی، بخشی با عنوان "جامعهشناسی در پیشرفت" برگزار شد که در این بخش کراگ کالهون با عنوان "آیندههای ممکن"، مانوئل کاستلز با عنوان "جنگهای شبکهای در جامعه شبکهای"، پی لین لی با عنوان "توسعه پایدار"، الیزا ریس با عنوان "تغییرات تاریخی و چالشهای جامعهشناسی" به سخنرانی پرداختند.
در این کنگره جهانی، جامعهشناسانی چون آلن تورن، مانوئل کاستلز و جفری الکساندر سخنرانی کردند و این سخنرانیها در ساختمان مرکز نمایشگاه و کنگره سوئد در گوتنبرگ برگزار میشد. در جلسات موسوم به نشستهای موضوعینیز برخی از بزرگان جامعهشناسی چون راندال کالینز، مایکل بوروی، الریش بک، ادوارد تیریاکیان، برایان ترنر، آرون سیکورل، کارین نورستینا، جان اُری و جورج ریتزر مقالات خود را ارائه دادند.
در این کنگره، 38 نفر از جامعهشناسان ایرانی نیز ثبت نام کرده بودند و در بعد از ظهر روز جمعه 16 جولای یک نشست ویژه درباره «مسائل و چشماندازهای جامعهشناسی ایران» در دانشگاه گوتنبرگ برگزار شد که مدیریت آن با دکتر سیدحسین سراجزاده بود.
در این نشست مقالههایی درباره جامعهشناسی در ایران ارائه شد که عبارت بودند از "توسعه جامعهشناسی ایران" (سید حسین سراجزاده، دانشگاه تربیت معلم تهران، و محمد روزخوش)، "بومیسازی علوم اجتماعی به عنوان یک سیاست فرهنگی با تأکید بر تجربه ایران" (محمد امین قانعیراد، مرکز سیاستهای علمی کشور)، "قابلیتها و محدودیتهای جامعهشناسی ایران" (سیدیعقوب موسوی، دانشگاه الزهرا)، "آیا علوم اجتماعی ایران در بحران است؟" (شیرین احمدنیا و ابراهیم توفیق، دانشگاه علامه طباطبایی، نازنین شاهرکنی، دانشگاه برکلی آمریکا) و "جمعبندی درباره جامعهشناسی ایران" (سید فرید العطاس، دانشگاه ملی سنگاپور).
در این جلسه علاوه بر شرکت کنندگان خارجی و ارائهکنندگان بحث، شماری از ایرانیان شرکت کننده در کنگره، از جمله دکتر غلامعباس توسلی، دکتر محمد رضایی ملایری، دکتر محمود شهابی و اعظم خاتم نیز حضور داشتند. در پایان حضار و ارائه کنندگان بحث به گفتگو و تبادلنظر پرداختند.
از حدود 40 انجمن ملی عضو انجمن بینالمللی جامعهشناسی، در مهلت تعیین شده (سپتامبر 2009) 30 انجمن درخواست برگزاری نشست را داشتند که کمیته برگزاری کنگره پس از بررسی درخواستها، با برگزاری 12 نشست، از جمله نشست انجمن جامعهشناسی ایران موافقت کرده بود.
از سوی دیگر در کنگره بینالمللی جامعهشناسی سال 2010، برخی از جامعهشناسان ایرانی چون دکتر فرهاد خسرو خاور، دکتر هما زنجانیزاده، دکتر ناصر فکوهی، دکتر محمود شارعپور، دکتر مقدس، دکتر صالحی عمران، دکتر مزینانی و ... نیز حضور و در حوزههای مختلف سخنرانی داشتند.
کنگره جهانی جامعهشناسی با انتخاب اعضای جدید هیأت مدیره انجمن بینالمللی جامعهشناسی (شامل رئیس و معاونین رئیس در شورای پژوهشی، شورای انجمنهای ملی و کمیتههای برنامه، انتشارات، اعتبارات و عضویت) همراه بود که در این انتخابات پروفسور مایکل بوروی به عنوان رئیس انجمن انتخاب شد.
نشست ویژه بخش اختتامیه نیز با عنوان «جامعهشناسی، سیاست و بحران» با شرکت میشل ویه ویورکا، مارگارت آرشر، فرناندو کاردوزو، آلبرتو مارتینلی، پیوتر زتومکا (برخی از روسای پیشین دورههای چهارساله انجمن بینالمللی جامعهشناسی) برگزار شد.
هفدهمین کنگره جهانی جامعهشناسی از سوی انجمن بینالمللی جامعهشناسی(ISA) از یازدهم تا هفدهم جولای (26-20 خردادماه 1389) در شهر گوتنبرگ سوئد و با حضور 5007 نفر از جامعهشناسان 104 کشور جهان برگزار شد و هجدهمین کنگره جهانی جامعهشناسی در سال 2014 در یوکوهامای ژاپن و با همکاری انجمن جامعهشناسی ژاپن(JSS) برگزار خواهد شد.
نظر شما