به گزارش خبرگزاری مهر، سایبورگ که با عنوان "ارگانیسم سایبرنتیک" نیز شناخته می شود به جانداری گفته می شود که از بخشهای بیولوژیکی و مصنوعی (الکترونیکی، مکانیکی و یا روباتیک) برخوردار باشد.
این اصطلاح از سال 1960 رواج یافت. در آن زمان دو دانشمند به نامهای "مانفرد کلاینز" و "ناتان کلاین" مقاله ای را در خصوص مزیتهای استفاده از "خود- سامانی" سیستمهای "انسان- ماشین" در سفرهای فضایی منتشر کردند.
اکنون مارتین مگنوسن پروژه ای را با عنوان "به یک سایبورگ تبدیل شدن" اجرا و در آن خود را به یک "مرد سایبورگ" تبدیل کرده است.
در این تحقیقات، این محقق سوئدی یک کیت مادر بورد رایانه ای کوچک اما با قابلیت پردازش اطلاعات در یک لپ تاپ را به سیستم عامل لینوکس مجهز کرد.
سپس از یکسری از تجهیزات ساده که به راحتی در دسترس همه قرار دارند یک رایانه با قابلیت پوشیدن را توسعه داد.
این محقق در ساخت این رایانه از یک عینک آفتابی شفاف، یک جلد نگهدارنده CD و یک سر دوشی که به یک تکه گاه بخش مرکزی رایانه تبدیل شده بود، یک متصل کننده سخت افزار- نرم افزار با یک پورت "یو. اس. بی" و چهار باتری 2/1 ولتی استفاده کرد.
مارتین مگنوسن در این خصوص توضیح داد: "یک رایانه پنجره ای به روی دنیای مجازی است اما وقتی در حرکت باشم این پنجره بسته می شود و من را در محدودیتهای واقعیات فیزیکی اسیر می کند اما این رایانه قابل پوشیدن اجازه می دهد که این پنجره همیشه و در همه جا باز بماند."
عینک آفتابی در این رایانه به یک سیستم "تماشاگر رسانه شخصی" (PMV) مجهز شده است. این سیستم دارای یک پروژکتور ویدئویی کوچک است که جلوی عینک نصب می شود. این پروژکتور در این رایانه قابل پوشیدن به جای نمایشگر مانیتور عمل می کند.
داده ها از طریق یک صفحه کلید قابل تا شدن محصول نوکیا ارسال می شوند و برای اتصال به اینترنت نیز، این محقق از یک پورت "بلوتوث" برای اتصال به یک "آی- فن" استفاده کرده است.
براساس گزارش وایرد، جلد "سی. دی" به عنوان یک کیس رایانه، پوشش "مادر بورد"، سیمهای باتری و کابلهای اتصال به کار رفته است و نقش زیبایی شناسانه دارد.
جلد "سی. دی" که به جای کیس استفاده می شود
اتصالات، کابلها و عینک
محقق سوئدی که به یک انسان رایانه ای تبدیل شده است
نظر شما