به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سایت بیگتینک، مودی عنوان میکند: نویسندگان ناامیدتر از آن هستند که دست به نوشتن ببرند و واهمه دارند مبادا چیز غیر متعارفی بنویسند که متفاوت از نوشتههای نویسندگان معمولی معاصر باشد و نتوانند آن را چاپ کنند.
وی سپس از تلاش دانشجویان سابقش مثال زد که اکنون در راه چاپ آثارشان تلاش میکنند ولی آثارشان بازتاب شایستهای نمییابد چرا که به نظر میرسد مجال برای کارهای تجربی تنگ شده است.
این نویسنده همچنین در مصاحبهای از رواج کارهای دیجیتالی انتقاد میکند و درباره عوارض آن بر داستاننویسی و داستانخوانی اینگونه میگوید: فرهنگ دیجیتالی با شتابی که با خود دارد و اصرارش بر رسیدن به لُب مطلب ، در همه موارد تسری یافته و تنبلی را گسترش داده است و این موضوع با امر مطالعه که کاری طولانی و مستلزم صرف زمان است دو راهی متفاوت طی میکنند.
مودی درباره شیوه نوشتن و اعتقادش نسبت به دنیای تکنولوژی توضیح میدهد: من نمیخواهم پشت صفحه کلید رایانهام مثل یک برده بنشینم. من فکر میکنم که با دستکاری ساختار کاری به این شیوه ما چیزی راجع به شخصیتها یاد نخواهیم گرفت. من نمیتوانم تصویر روشنی از کسانی که نمیشناسمشان ارائه کنم کسانی که به فروشگاههای بزرگ میروند و با یک تفنگ اتوماتیک بیرون میآیند.
نظر شما