ایرج بنیادی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: سوزاندن بقایای گیاهی مزارع در کشورهای پیشرفته، روشی منسوخ شده و ممنوع است مگر در مواردی که به تشخیص کارشناسی حفظ نباتات برای ریشه کن کردن برخی از بیماریها انجام شود.
وی همچنین با اعلام اینکه سوزاندن بقایای مزارع سبب کاهش حاصلخیزی خاک می شود، عنوان کرد: برخی از کشاورزان پس از برداشت محصول برنج، برای از بین بردن کاه و کلش باقیمانده، اقدام به سوزاندن مزرعه می کنند که این کار، برای زمین زراعی ضررهای بسیاری دارد و باعث از بین رفتن مواد آلی خاک که در واقع سرمایه خاک است، می شود.
معاون جهاد کشاورزی گیلان اظهارداشت: سوزاندن یکی از معمولترین روشهای مدیریت بقایاست که ممکن است بصورت توده گیاهی در یک محیط بسته و یا در فضای آزاد صورت گیرد.
وی گفت: سوزاندن با استفاده از مواد نفتی و آتش زدن آنها و نیز با بهره گیری از انواع شعله افکنهای دستی و موتوری صورت می گیرد.
بنیادی در ادامه به پیامدهای سوزاندن کاه و کلش اشاره کرد و یاد آورشد: کاهش ماده آلی و دگرگونی شرایط فیزیکی و میکروبیولوژیک خاک در بلند مدت، افزایش خطر آبشوئی و فرسایش، تلفات نیتروژن، کربن، گوگرد و ... از طریق تصعید، پراکندگی سموم شیمیایی در هوا، آسیب به لایه ازن و متعاقب آن زیان گیاهان و انسان، به وجود آمدن بارانهای اسیدی، بروز سرطان در انسان، افزایش انتقال و انتشار بیماری های واگیردار و بروز تنگی نفس (آسم) و سایر بیماری های تنفسی اشاره کرد.
وی گفت: بقایای گیاهی کاربردهای فراوانی دارد که از آن جمله می توان به ایجاد پناهگاه برای موجودات ریز خاکزی، موانعی در مقابل قطرات باران، تأمین غذای دام، مصارف سوختنی و اصلاح خاک اشاره کرد.
معاون جهاد کشاورزی گیلان بیان داشت: این در حالیست که از کاه و کلش مزارع برنج می توان برای تولید کاغذ، نئوپان ، کمپوست و فرآوردههای دیگر آن استفاده کرد.
وی عنوان کرد: ستادی از سال گذشته در سازمان جهاد کشاورزی گیلان تشکیل شده است تا با همکاری اداره کل حفاظت محیط زیست و مرکز علم و فن آوری استان نسبت به جلوگیری از سوزاندن کاه شالیزارها اقدام کنند.
بنیادی خاطرنشان کرد: خرید کاه و کلش از سوی انجمن دامداران استان گیلان و ذخیره سازی و توزیع آن بین دامداران گام مثبتی برای جلوگیری از آتش زدن کاه و کلش تلقی می شود.
نظر شما