به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مرکز اطلاع رسانی سازمان ملل متحد در تهران، بان کی مون در مقاله ای تحت عنوان "هم اکنون پاکستان به کمک ما نیاز دارد" با اشاره به ابعاد این حادثه می نویسد: وسعت این فاجعه، درک آن را به چالش می کشد. در سراسر پاکستان تقریبا 15 تا 20 میلیون نفر تحت تاثیر این سیل قرار گرفته اند. این تعداد نفرات بیشتر از تمامی جمعیتی است که مجموعا تحت تاثیر سونامی اقیانوس هند یا زلزله کشمیر در 2005، طوفان نرگس در 2007 و زمین لرزه هائیتی امسال قرار گرفتند. حداقل 160 هزار کیلومتر مربع به زیر آب رفته است، تقریبا برابر ایالت نیویورک.
وی در ادامه با شکایت از اینکه چرا جهان برای درک عمق این فاجعه خیلی کند عمل کرد؟ می نویسد: شاید به آن دلیل بود که این رخداد برای فجایع تلویزیونی با اثر آنی و نجات مهیج ساخته نشده بود. زمین لرزه ممکن است جان ده ها هزار نفر را به گونه ای آنی بگیرد، در سونامی تمامی شهرها و ساکنان آنها با یک موج نابود می شوند. در مقایسه این سیل فاجعه ای با حرکت آرام بود یعنی واقعه ای که به مرور زمان رخ می دهد و هنوز خیلی مانده که تمام شود. به خاطر تمامی این دلیل ها، سیل های ماه اوت بسیار فراتر ازیک فاجعه برای پاکستان است. در واقع این سیل ها بیانگر آزمایشی بزرگ برای همبستگی جهانی در زمان ما است.
بان کی مون می نویسد: پنج شنبه گذشته مجمع عمومی سازمان ملل متحد جلسه ای برای تشدید تلاش ها برگزار نمود. اگر ما هم اکنون اقدام نماییم، می توان جلوی امراضی را گرفت که به دلیل آب آلوده شایع می شوند. اجرای عملیات امداد رسانی درمکان های سخت و بعضی اوقات خطرناک، آسان نیست. اما اینجانب شاهد انجام آنها در سراسر جهان بوده ام، از مناطق بسیاردورافتاده و خطرناک آفریقا گرفته تا شهرهای ویران شده هائیتی. این هفته من شاهد آن در پاکستان نیز بودم.
در پایان این مطلب آمده است: بانک جهانی خسارت وارده به محصولات کشاورزی را بالغ بر 1 میلیارد دلار برآورد کرده است. در رسانه ها ما بحث "خستگی مفرط" را می شنویم. در واقع شواهد خلاف این را نشان می دهد. کشورها به پاکستان کمک می کنند و این دلگرم کننده است. اگر کسی دچار خستگی مفرط شده، آن مردم عادی هستند. ما به سادگی نمی توانیم نظاره گر باشیم و اجازه دهیم این بلای طبیعی تبدیل به بلایی انسانی شود. اجازه دهید در کنارمردم پاکستان در هرگامی که دراین راه دشوار و پیش رو برمی دارند، بایستیم.
نظر شما