فیلسوفان و هنرمندان شاخصهای مشترک زیادی را دارا هستند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی همایش بزرگداشت روز جهانی فلسفه، دکتر احمد نادعلیان‏، هنرمند مجسمه‌ساز و استاد دانشگاه شاهد گفت: زمانی‌که یک اثر هنری به وجود می‏آید، باید با علم به اینکه این هنر معلول چه شرایطی بوده است آن را به نمایش بگذاریم و به یک استنتاج برسیم.

وی افزود:‌ فلسفه چرایی و چگونگی هنر را پس از ایجاد آن تعقیب می‏کند اما در مراحل اولیه و آغازین آن اگر بیش از حد عقلی و استدلالی فکر کنیم شاید به نوعی آن ذوق و آزادی را که ما می‏توانیم در اثر خلق کنیم از بین ببرد، یعنی در این شرایط استدلال عقلی حتی می‏تواند دست و پا گیر باشد.

نادعلیان خاطرنشان کرد: به نظر من در طول تاریخ به مسئله رابطه بین هنر و فلسفه زیاد پرداخته شده است، برای مثال کتابهایی که در قلمرو هنر پست مدرن نگاشته شده‏‏اند، به این مسئله توجه بسیاری دارند.‌ برخلاف اغلب مدرسین فلسفه که معتقدند هنرمند به فلسفه نیازمند است تا اثرش شناخته و درک شود من معتقدم که هم کسانی که به فلسفه می‏پردازند و هم هنرمندانی که هنر را به شکل ذوقی دنبال می‏کنند هر دو بر شرایط دیگری محیط هستند و می‏توان ویژگیهای مشترک بسیاری را در آنها یافت.

این مدرس دانشگاه شاهد بیان کرد:‌ نکته دیگری که حائز اهمیت است این است که این شرایط همواره یکسان نیست و در دوره‏های تاریخی مختلف قدری دچار تقدم و تأخر می‏شود اما از نظر من مسائل ذوقی اغلب پیشواترند .

نادعلیان در پایان با اشاره به وضعیت فرهنگ و هنر در عصر صفویان گفت: در این دوره نقاشی هنر دیداری است و به راحتی موضوعات و شرایط را به خود جذب می‏کند و می‏تواند شرایط مختلف را حدس بزند، اما معماری با فرهنگ و جامعه بیشتر سر و کار دارد و تا حدودی می‌توان گفت ذوقی که در نقاشی مشاهده می‏شود در معماری نمی‏توان یافت. اما فلسفه مستلزم زبان غنی و پیچیده‏ای است که در عصر صفویان نیز به همان شکل سنتی خود باقی ماند.