به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی همایش بزرگداشت روز جهانی فلسفه، دکتر احمد نادعلیان، هنرمند مجسمهساز و استاد دانشگاه شاهد گفت: زمانیکه یک اثر هنری به وجود میآید، باید با علم به اینکه این هنر معلول چه شرایطی بوده است آن را به نمایش بگذاریم و به یک استنتاج برسیم.
وی افزود: فلسفه چرایی و چگونگی هنر را پس از ایجاد آن تعقیب میکند اما در مراحل اولیه و آغازین آن اگر بیش از حد عقلی و استدلالی فکر کنیم شاید به نوعی آن ذوق و آزادی را که ما میتوانیم در اثر خلق کنیم از بین ببرد، یعنی در این شرایط استدلال عقلی حتی میتواند دست و پا گیر باشد.
نادعلیان خاطرنشان کرد: به نظر من در طول تاریخ به مسئله رابطه بین هنر و فلسفه زیاد پرداخته شده است، برای مثال کتابهایی که در قلمرو هنر پست مدرن نگاشته شدهاند، به این مسئله توجه بسیاری دارند. برخلاف اغلب مدرسین فلسفه که معتقدند هنرمند به فلسفه نیازمند است تا اثرش شناخته و درک شود من معتقدم که هم کسانی که به فلسفه میپردازند و هم هنرمندانی که هنر را به شکل ذوقی دنبال میکنند هر دو بر شرایط دیگری محیط هستند و میتوان ویژگیهای مشترک بسیاری را در آنها یافت.
این مدرس دانشگاه شاهد بیان کرد: نکته دیگری که حائز اهمیت است این است که این شرایط همواره یکسان نیست و در دورههای تاریخی مختلف قدری دچار تقدم و تأخر میشود اما از نظر من مسائل ذوقی اغلب پیشواترند .
نادعلیان در پایان با اشاره به وضعیت فرهنگ و هنر در عصر صفویان گفت: در این دوره نقاشی هنر دیداری است و به راحتی موضوعات و شرایط را به خود جذب میکند و میتواند شرایط مختلف را حدس بزند، اما معماری با فرهنگ و جامعه بیشتر سر و کار دارد و تا حدودی میتوان گفت ذوقی که در نقاشی مشاهده میشود در معماری نمیتوان یافت. اما فلسفه مستلزم زبان غنی و پیچیدهای است که در عصر صفویان نیز به همان شکل سنتی خود باقی ماند.
نظر شما