به گزارش خبرنگار مهر در کرج، قطارشهری، وسیله حمل و نقل عمومی با تاثیر بسیار عمیق و کاهنده بار ترافیکی است. از زمان راه اندازی این پروژه عظیم که بسیار دیرتر از موعد مقرر پا به عرصه حمل و نقل گذاشت سالها می گذرد. زمانی که مسافران این قطار شهری آنقدر کم بود که ماموران به صورت دستی اقدام به چک کردن بلیط ها می کردند.
آنروزها عده مسافران آنقدر کم بود که نیازی به تفکر روی چگونگی متمرکز کردن آنها و دستیابی شان به وسایل نقلیه عمومی و شخصی نبود اما امروز با استقبال بسیار بالای مردم در استفاده از مترو و نیز جمعیت میلیونی دو کلانشهر تهران و کرج و تعداد مسافرانی که روزانه در مسیر کرج تهران تردد می کنند، تدابیر متعددی برای ساماندهی این ایستگاه عریض و طویل نیاز است.
ایستگاه متروی فردیس کرج علاوه بر آنکه به خودی خود پرترافیک است در منطقه ای بسیار پررفت و آمد از کرج واقع شده به گونه ای که در زمان های پیک رفت و آمد برای رسیدن به مقصد و استفاده از تاکسی و اتوبوس تا نیمه های خیابان هم می ایستند.
اوج بی نظمی را در این زمان به وضوح می توان دید، هر کس هر جا که بتواند پیاده و سوار می شود. فرقی هم نمی کند محل ایستادن با قوانین راهنمایی و رانندگی مطابقت نداشته باشد یا نه.
مسئولان و کارشناسان برای این مورد هم طرح ریختند و اجرا کردند. از سنگ های بتنی با آرم موسسه ملی توسعه اصلاح نهال و بذر و نیز مترو حصاری ساختند به اندازه حجم مترو و پایانه تاکسی! اما کدام دیوار است که بتواند مانع شهروندان عجول برای رسیدن به حرکت مترو و سوار شدن تاکسی ها و اتوبوس شود.
آنها که می توانند از بین این دیوارها عبورمی کنند و بسیاری هم تا کنار زنجیرهای متصل به هم می روند و از زیر آنها رد می شوند. عده ای هم ترجیح می دهند با پرشی کوتاه از روی زنجیرها عبور کنند و عده ای هم که هیچ گزینه ای برای رد شدن از موانع را ندارند ناچارند برای رسیدن به مقصد مسیر طولانی را طی کنند.
این روزها چیده شدن دیوارهای بتنی در اطراف ورودی ایستگاه مترو کرج مشکلات تردد در این مسیر را دو چندان کرده است. زیرا با وجود این دیواره ها تنها دو راه برای ورود به ایستگاه باقی مانده و با استقرار پارک سوار در جلوی در ورودی هر مسافری ناچار است مسیری را با شتاب و عجله طی کند و در این راه اگر زمان برای رسیدن به در ورودی یا در اصطلاح همان دو مسیر با قیمانده در حصار بتنها نبود باید از زیر نرده ها خود را به داخل برساند.
همه این اتفاقات در حالی رخ می دهد که اغلب استفاده کنندگان از مترو عجله دارند و با طی مسیری که به اجبار به آنها تحمیل شده است گاهی یک قطار را از دست می دهند و باید تا رسیدن قطار بعدی منتظر بمانند.
همچنین وسایل نقلیه گردشی هیچ تعهدی در قبال پیاده و سوار کردن مسافر در درون پایانه محصور شده با سنگهای بتنی ندارند و باز هم بسیاری از مسافران در این مسیر در خیابانی شلوغ پیاده و سوار می شوند!
منهای چهره نامعقول این مکان این طرح باعث اتلاف وقت مسافران در رسیدن به موقع آنها به مقصد می شود.
گرچه چیدن دیواره بتنی و راه اندازی پارک سوار با هدف متمرکز کردن مسافران در مکان های خاص از جمله پایانه ها است اما گویی این طرح اثر معکوس داشته است.
استان تازه تاسیس البرز در دوران کلانشهری اش بسیار با طرح های راهسازی ناکارآمد و پرهزینه مواجه بوده است. پل روگذر آزادگان به اعتقاد بسیاری از شهروندان و رانندگان وسایل نقلیه شخصی و عمومی از جمله طرح هایی است که برای روان سازی ترافیک در این محل پر تردد ایجاد شد بی آنکه تاثیر قابل توجهی در آن داشته باشد.
پس از اجرای این طرح عمرانی که به نقل عده ای طرحی بسیار قابل توجیه است وسایل نقلیه عبوری به روانی و سهولت روی پل در حرکتند در حالی که در پایین روگذر همچنان حکایت حجم سنگین ترافیک و آلودگی های صوتی ناشی از آن باقی است. در انتهای مسیر روگذر نیز مجددا گره ترافیکی نمایان می شود.
از میدان شهید سلطانی و ترافیک سنگین اش نیز بسیار گفته شده و تمامی شهروندان برای یک بار هم که شده گرفتار ترافیک خسته کننده آن شده اند.
کارشناسان و راه سازان مدتها برای پایان دادن به قصه تکراری و حکایت پر ترافیک آن تز دادند و طرح های یکدیگر را به نقد گذاشتند. زمان زیادی برای بررسی چگونگی اجرای طرح کاهش ترافیک در این محل مواصلاتی هزینه شد تا مسیر شهید سلطانی به عنوان مکان چند راهی مرکزی که بار ترافیک اتوبان را بر دوش می کشد به شکل کنونی در آمد.
امید می رود مسئولان مربوطه به نگاهی دوباره به آنچه طرحهای آنها موجب ایجاد مشکل برای شهروندان و مسافران مترو شده است، با چاره اندیشی به موقع و از میان برداشتن دیواره های بتنی اطراف مترو چاره ای هم به حال ترافیک سنگین میدان شهید سلطانی بکنند.
تلاش خبرنگار مهر برای مصاحبه بامسئولان مترو کرج بی نتیجه ماند.
نظر شما