كويت اين عضو كوچك شوراي همكاري خليج فارس كه در مقطع اخيربه عنوان يكي از بزرگترين بازندگان حمله آمريكا به عراق و خسارت ديدگان مادي و معنوي حضوربيگانگان در منطقه شناخته شده است تلاش مي نمايد تا با بهره بردن از فرصت گذراي " اولين رياست دوره اي بر شوراي همكاري خليج فارس پس از سقوط صدام " ، آرزوهاي بر باد رفته ناشي از چندين دهه حقارت در برابر همسايه تا دندان مسلحي همچون عراق را برآورده سازد كه البته آرزو بر جوانان عيب نيست !
برخي كشورها كه تا ديروز تامين كننده اصلي هزينه هاي حداقل 14 سال حضور جنايتبارنيروهاي بيگانه بحساب مي آمدند و تاج و نخت خود را مديون ترحم ديگران بودند ، امروزتلاش مي نمايند تا با اتخاذ ژست حمايت از ملتهاي منطقه و در برابر دوربينهاي تلوزيوني ، از جزاير به اصطلاح اشغالي سه گانه صحبت به ميان آورند و تهديد به ارسال پرونده ! به دادگاه بين المللي لاهه كنند.
اگركشورهاي ياد شده فراموش نموده اند كه در گذشته اي نه چندان دور روياي بازگشت به قدرت را در سايه كمك همسايگان و چشم فرو بستن آنها بر اقدامات سابقشان به واقعيت تبديل كردند ، ولي افكار عمومي از ياد نخواهند برد كه تعامل برخي در طول 25 سال گذشته چگونه بوده و چه مراحلي را پشت سرگذاشته است . ازمنع ورود امام راحل به خاك خود تا همصدايي با دشمنان كشورمان در آغازين روزهاي انقلاب و ازهمراهي با دستگاههاي مرتجع منطقه تا پشتيباني و حمايت مالي ، سياسي و نظامي از صدام و از پرداخت متجاوز از 30 ميليارد دلار كمك به رژيم سفاك بعث تا دعوت از بيگانگان جهت حضور در منطقه و ازبرافراشتن پرچم آمريكا بر فراز كشتي ها تا قرار دادن بخشي از خاك خود در اختيار ارتشهاي متجاوز و قس علي هذا ...
جاي بسي شگفتي است كه دولتمرداني كه از انتصاب آنها چند ماهي نگذشته و رداي وزارت خارجه اي دولتي وابسته به آمريكا را بر تن دارند ، امروز دم از لزوم حفظ امنيت در منطقه و اخراج متجاوزان به حقوق امت عرب سرداده اند ؟ راستي مگر عراق جزو كدام امت بود كه دلارهاي نفتي را اينگونه بر سر درهم كوبيدن آن ارزاني چكمه پوشان آمريكايي كردند ؟ و آيا تجاوزات اسرائيل به جان و مال و ناموس و خاك فلسطين آنقدر عادي شده كه حتي زحمت يك موضع گيري جدي در برابر آن را نيز به خود نمي دهند ؟
چگونه كشوري كه تا 30 سال پيش يافتن آن با ذره بين هم روي نقشه جغرافيا امكان پذير نبود، امروز به خود اجازه داده تا به ساير ملل باستاني منطقه متعرض گشته ، درس به اصطلاح انسانيت و رعايت حقوق همسايگي دهد؟
آيا اين شيوه موضع گيري را مديون سوابق ديپلماتيك و حضور موثر در قضاياي منطقه مي دانند يا به پشتيباني حضور آمريكا در خاكشان رجز خواني را آغاز نموده اند .
ملت ايران با اقتداري به بلنداي تاريخ چندين هزار ساله خود و با تكيه بر ايمان و معنويت ، امروز نيز همچون هميشه به پاسداري از ذره ذره خاك پاك خود با چشماني بيدار ادامه مي دهد و به حاميان ديروز صدام وجانشينان امروزاو مي گويد كه آب در هاون مي كوبيد و ...
جا دارد دوستان و برادران مسلمان ما در منطقه نيز بيش از آنچه به فكردخالت در مسائل ساير كشورها باشند ، در فكر ارائه راه حلي براي مشكلات فزاينده داخلي خود باشند كه هم اكنون در اعتراض به فساد اداري حاكم موجبات بروز نارضايتي هاي فراوان را فراهم آورده است . مباد آن روز كه آتش اصلاحات آمريكايي دامن آنها را نيز بگيرد .
در اين باره باز هم خواهيم نوشت .
نظر شما