به گزارش خبرنگار مهر، فیلمنامه "در مسیر زاینده رود" همزمان با تصویربرداری این مجموعه نوشته شد. همین مسئله هم سبب شد بازیگران این مجموعه به کارنامه کاری علیرضا نادری اعتماد کنند و کارنامه موفق حسن فتحی در امر مجموعه سازی را مرور کنند. پردیس افکاری یکی از این بازیگران است که به واسطه همکاری با فتحی در فیلم سینمایی "کیفر" به این فیلم دعوت شده است. او در این سریال نقشی را بر عهده دارد که برخلاف کارهای قبلی او در تلویزیون، سینما و تئاتر است. به گفته افکاری بیشترین بار طنز سریال بر دوش اوست.
*خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ و هنر: به خاطر تجربه خوب همکاری با حسن فتحی در فیلم "کیفر" برای این سریال انتخاب شدید؟
- پردیس افکاری: سال‌های گذشته برای بازی در دو کار حسن فتحی به من پیشنهاد داده بود که متاسفانه نتوانستم در هیچ کدامشان حضور پیدا کنم. بعد از آن هم که بازی در "کیفر" به من پیشنهاد شد، با اینکه نقش کوتاهی بود اما به خاطر متفاوت بودنش خوب دیده شد.
*نقشی که در "کیفر" بازی کردید با این سریال تفاوت زیادی دارد. فکر نمی‌کنم تا امروز چنین نقشی را در کارنامه کاری‌تان داشته باشید. چهره شما به نحوی است که همیشه نقشهای سرد و تا اندازه زیادی خشن را بازی کردید. با همه اینها چطور شد که بازی در این نقش را پذیرفتید؟
- این تفاوتها برایم جذاب و جالب است. بچه‌هایی که تئاتر کار می‌کنند، یاد می‌گیرند نقشهای متفاوت را به خوبی ایفا کنند و از نقشهای پیچیده بیشتر استقبال می‌کنند. به خصوص اینکه در تئاتر پروسه زمانی طولانی را می‌گذرانیم و هر چقدر نقش پیچیده‌تر باشد بازیگر را مجبور می‌کند بیشتر به کند و کاو بپردازد و در این حین می‌توانیم چیزهای جدیدی کشف کنیم. در این کار آقای فتحی کمک زیادی به من کرد. راهنماییهای مداوم او بود که توانستم صحبی را زنده کنم و به او هویت ببخشم. وقتی چند روز سر کار نمی‌آیم دلم برای نقش تنگ می‌شود و گاهی خودم تنها برای خودم آن را بازی می‌کنم. تمام دوستان و همکارانم هم همین حس را دارند.
پردیس افکاری در نمایی از "در مسیر زاینده رود"
*فیلمنامه علیرضا نادری شما را بیشتر جذب کرد یا سابقه حرفه‌ای حسن فتحی؟
- طبیعتا فیلمنامه خیلی کمک کرد اما هر بازیگری برای باور پذیر کردن نقش می‌تواند موثر باشد. گاهی نویسنده نقشی را می‌نویسد که بازیگر نمی‌تواند آن را اجرا کند. گاهی هم ما بازیگرها فراتر از فیلمنامه پیش می‌رویم. اما در اینجا احساس می‌کنم با فیلمنامه همسو بودم.
*شما که اصفهانی نیستید؟
- نه متاسفانه.
*برای درآوردن لهجه اصفهانی مشکلی نداشتید؟
- من شهر اصفهان و مردمانش را خیلی دوست دارم. آقای ضیایی به عنوان مشاور لهجه به همه بازیگران کمک کردند و ما دور خوانی‌های زیادی هم داشتیم و روی تک تک جمله‌ها کار شد طبیعتا بعد از این همه تمرین نباید مشکلی در کلیت کار وجودی داشت. می‌ماند جزییات که آن هم اگر فرصت بیشتری بود، ایراد کمتری به لهجه‌ها وارد بود.
*ضرب المثل‌های شما نسبت به بقیه بازیگران بیشتر است.
- من از آقای ضیایی خواهش کردم بعضی از جمله‌های صحبی را به صورت ضرب المثل بیاورد. البته بعضی از واژه‌ها خیلی بومی بود که قرار شد استفاده نکنیم چون امروز مردم اصفهان هم این واژه‌ها را از زبانشان حذف کرده‌اند.
*شما تلاش می‌کنید در قاب تصویر کمتر دیده شوید یا این حضور کم رنگتان اتفاقی است؟
- بیشترین تعداد تله فیلم در صدا و سیما را من بازی کردم که متاسفانه دیده نمی‌شوند. از طرفی روی مجموعه‌هایی سرمایه‌گذاری می کنم که دیده شوند. گرایشم بیشتر به تئاتر است، ریشه‌ام از این هنر است. در مجموع سعی می‌کنم کاری کنم که در وهله اول به دلم بنشیند. این باعث می‌شود که حضور من کمتر احساس شود.
*دیده شدن بازیگر در کارهای مناسبتی هم نقشی در انتخاب سریال "در مسیر زاینده رود" داشت؟
- بار اولی است که کار مناسبتی انجام می‌دهم و خیلی به این بخش ماجرا فکر نمی‌کردم. اما خیلی از دوستان و اقوام بارها به من گفتند با این کار بیشتر دیده می‌شوی. این باعث شد به این ماجرا هم فکر کنم.
*از این مسئله راضی هستید؟
- احساس خوبی است. بعد از این کار برخورد مردم با من فرق کرد چرا که پردیس افکاری تازه‌ای را می بینند. تا امروز در قالبهای متفاوتی کار کرده بودم اما اینکه کار مناسبتی باشد و هر شب پخش شود و تا این اندازه دیده بشود و علاوه بر اینها بار طنز ماجرا بر عهده‌ام باشد، کمتر اتفاق افتاده بود. همیشه قبل از اینکه کاری را شروع کنم موج عوامل یک کار و آدم‌هایی که در دفتر کاری با آنها ملاقات دارم من را می‌گیرد.
*این اتفاق باید درباره "درمسیر زاینده رود" هم می‌افتاد.
- با اینکه پایان سناریو را نمی‌دانستم و برایم ریسک بزرگی بود اما احساس خوبی نسبت به آن داشتم. زمانی که شما پایان فیلمنامه را ندانید ممکن است یک سری اتفاق بیفتد که باعث شود نقشی حذف شود و یا شخصیت جدیدی به فیلم اضافه شود. به همین خاطر اول از همه خودم را به خدا سپردم و بعد هم به صحبی. احساس کردم صحبی می‌تواند از پس خودش بربیاید و از تمام لایه‌های درونی بگذرد و به لایه‌های بیرونی برسد.
*شما تجربه موفق حسن فتحی در "میوه ممنوعه" را به خاطر دارید؟
- بله، اما به نظرم فیلمنامه علیرضا نادری در این مجموعه به تنهایی طوری بود که بازیگر به آن اطمینان می‌کرد. "میوه ممنوعه" شرایط خودش را داشت اما من فکر می‌کنم "در مسیر زاینده" از "میوه ممنوعه" موفق‌تر است. نه به خاطر اینکه من در آن بازی می‌کنم به نظرم از نظر نمایش فرهنگ، لهجه‌ها، تغییر لوکیشن و برخوردها "در مسیر زاینده رود" فیلم متفاوت‌تری است. وجود سنت در این فیلم باعث گرمای آن می‌شود. من خانه ملک منصور را خیلی دوست دارم و به نظرم احساس خوبی را به بیننده منتقل می‌کند. از طرفی سرگذشت آدم هایی که دور و برمان می‌بینیم کلی تجربه در اختیارمان می‌گذارد. آدم‌هایی که می‌توانند ببخشند و نمی‌بخشند و ما هر روز از کنارشان رد می‌شویم. ما هرگز نمی‌توانیم خودمان را جای این آدمها بگذاریم. من با فیلم "کیفر" به این احساس رسیدم. متوجه شدم در جایگاه قضاوت نیستم و در این مسائل هم به خانواده مقتول باید حق داد و هم به خانواده قاتل. همراه شدن با این آدمها خوب است. چه برای من که بازی می‌کنم، چه برای مخاطبی که می‌بیند و چه برای کسی که در این موقعیت قرار گرفته است.
*شروع کار شما از تئاتر بود. تا امروز مشکلی از نظر دیده نشدن و کم کار بودنتان در کار تصویر نداشتید؟
- برای من این اتفاق نیفتاده است. چون کارم را زود شروع کردم و بعد از اولین تجربه تئاترم "آنتیگون"، اولین پیشنهاد سینمایی به من شد. من از تئاتر مستقیم به سینما رفتم. با اینکه برای من این اتفاق نیفتاده است اما می‌بینم استعدادهایی که در تئاتر وجود دارند و کارشان دیده نمی‌شود.
*شما شانس آوردید که بعد از اولین تجربه حضور روی صحنه تئاتر به کار سینمایی دعوت شدید؟
- زمان ما تعداد بازیگرها کم بود و اگر کسی به سینما علاقمند بود سخت به این عرصه وارد می‌شد. مثل حالا نبود که راحت وارد سینما بشوند. الان جوانان با استعدادی در عرصه نمایش هستند که عاشقانه کار می‌کنند اما وقتی هم که کار تئاتر را به خوبی انجام می‌دهند باز هم کسی آنها را نمی‌شناسد. فقط کافی است در سینما و تلویزیون حاضر شوند و بعد همه بگویند این همانی است که در فلان تئاتر بازی کرده است. برای این دیده نشدن‌ها دیگر از ما کاری ساخته نیست.
*آخرین نمایشی که کار کردید چه بود؟
- "بهرام چوبین".
*نمایشی برای اجرا در جشنواره تئاتر ندارید؟
- برای جشنواره چند پیشنهاد دارم که اگر تصویب بشود در آنها حضور پیدا می‌کنم.
*بعد از این هم گزیده کاری را ادامه می‌دهید؟
- الان که باید سخت‌ترهم باشد. چون چیزی در ذهن مردم شکل گرفته است که دوست ندارم آسیبی به آن وارد کنم.
*از کدام بازیگر بیشتر انرژی می‌گیرید؟
- از همه تیم "در مسیر زاینده رود" انرژی می‌گرفتم. اما چون آقای ضیایی نقش همسر من را داشت و مشاور لهجه بود بیشتر به من کمک می‌کرد.
*تیم تئاتری که در این کار به عنوان بازیگر با شما همراه بودند به بهتر درآوردن نقش شما کمک کرد؟
- هیچ وقت اینطور فکر نمی‌کنم و این جداسازی‌ها را قبول ندارم. بازیگری، بازیگری است. عرصه‌های مختلف هنری با هم متفاوت است اما بازیگری به معنای واقعی یک عشق است که از کمک کردن به دیگران می‌آید و اگر این عشق را باور کنیم دیگر رسانه برایمان فرق چندانی ندارد.
---------------------
گفتگو: الهام نداف
نظر شما