دکتر اریک توماس وبر در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد اینکه سال تحصیلی جدید فرصتی برای بررسی مبانی آموزش در عصر حاضر است و آیا آموزش مجازی منجر به حذف آموزش سنتی خواهد شد و یا این دو نوع آموزش می‌توانند در کنار هم همزیستی داشته باشند، گفت: ابزار اساسی در آموزش، ارتباطات است. امروزه انتخابها و بدیلهای ما در ارتباطات رشد چشمگیر و فزاینده‌ای داشته است.
گسترش ارتباطات فضاهای جدید همکاری اجتماعی را خلق کرده است
وی افزود: این گسترش ارتباطات اشکال جدیدی از سازمانهای اجتماعی و همکاری‌های اجتماعی را ایجاد کرده است. یکی از نتایج فزونی ارتباطات در امر آموزش مجازی قابل مشاهده است. برای نمونه پستهای الکترونیکی (e-Mail)، کنفرانس از راه دور(تله کنفرانس)، کلاسهای مجازی در وب از جمله شیوه‌های آموزشی هستند که به دنبال گسترش تکنولوژی فراروی امر آموزش قرار گرفته‌اند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: به رغم اینکه بنده به عنوان یک استاد دانشگاه از امکاناتی که تکنولوژی و گسترش ارتباطات در اختیار آموزش قرار داده، خرسند و خوشحالم ولی باید عنوان کنم که این شیوه آموزش پایانی بر آموزش کلاسیک نخواهد بود.
گفتگوی حضوری حامل و ناقل معانی و مفاهیمی است که آموزش مجازی توان انتقال آن را ندارد
مدیر اجرایی انجمن فیلسوفان امریکا در ادامه خاطر نشان کرد: یکی از دلایل این موضوع این است که آموزش مجازی به اندازه آموزش کلاسیک قادر نیست تا تمام ابعاد و زمینه‌های ارتباطی را پوشش دهد. به عبارت دیگر در آموزش کلاسیک عمق و وسعتی از ارتباطات وجود دارد که در آموزش مجازی وجود ندارد. گفتگوی رو در رو حامل و ناقل معانی و اشاراتی است که آموزش مجازی توان و امکان آن را ندارد.
وبر یادآور شد: بر این اساس در آموزش کلاسیک و حضوری مزیتهایی موجود است که آموزش مجازی فاقد آن است.
وی تأکید کرد: البته این حرفها نباید به‌منزله حمله و بی‌توجهی به مزایای آموزش مجازی تعبیر شود. آموزش مجازی از حیث شیوه ارتباطی و غنا بخشیدن به محتوای آموزشی توانسته گامهای مهمی بردارد و در این زمینه به آموزش کلاسیک یاری رساند.
مؤلف کتاب "رالز، دیوئی و سازه‌انگاری" در ادامه گفت: ابزارهای ارتباطی که امروز در اختیار بشر است اجازه تعاملات و ارتباطات گسترده میان مردمی را که در فواصل دور از یکدیگر قرار دارند می‌دهد. امروزه شیوه‌های ارتباطی امکان ارتباط در کوتاه‌ترین زمان ممکن را در اختیار انسانها قرار داده که پیش از این تصور آن نیز برای بشر مشکل و دور از انتظار بود.
این استاد دانشگاه افزود: برای کسانی که در نواحی دوردست زندگی می‌کنند و از حضور در کلاسهای درس محروم هستند و کسانی که از جنبه جسمانی دچار ناتوانی هستند، آموزش مجازی امکاناتی را ایجاد کرده تا آنها نیز بتوانند آنچه را که مورد علاقه آنهاست پی بگیرند و تعلیم ببینند.
|
برای کسانی که در نواحی دوردست زندگی می‌کنند و از حضور در کلاسهای درس محروم هستند و کسانی که از جنبه جسمانی دچار ناتوانی هستند، آموزش مجازی امکاناتی را ایجاد کرده تا آنها نیز بتوانند آنچه را که مورد علاقه آنهاست پی بگیرند و تعلیم ببینند. این افراد می‌توانند نخبگان آینده باشند.
|
مدیر اجرایی انجمن فیلسوفان آمریکا تصریح کرد: از این رو آموزش مجازی نوعی عدالت را در امر آموزش محقق ساخته که در آن افرادی که سابقاً در شیوه کلاسیک امکان حضور در کلاس درس را نداشتند امکان دسترسی به آموزشهای مورد علاقه خود را دارند.
وی یادآور شد: آموزش مجازی، امر آموزش را همه‌گیر کرده است و فرصت برابر در اختیار کسانی قرار داده که توانایی (چه به لحاظ مالی و چه به لحاظ جسمی و غیره) آنها ممکن بود در آموزش کلاسیک مغفول واقع شود. این افراد می‌توانند نخبگان آینده باشند و چه بسا در آموزش کلاسیک نمی‌توانستند در متن قرار گیرند.
وی افزود: این موارد و مسایل معلمان و مربیان آموزشی را ترغیب به استفاده از شیوه‌های مجازی در امر آموزش می‌کند.
مؤلف کتاب "رالز، دیوئی و سازه‌انگاری" در ادامه گفت: همانگونه که جان لچز فیلسوف معاصر و متخصص در فلسفه آموزش و پرورش اذعان می‌کند آموزش مجازی نمی‌تواند حامل و ناقل مفاهیم و تعلیمات نهفته در آموزش کلاسیک باشد.
وبر یادآور شد: او می‌گوید که آموزش کلاسیک نه تنها آموزش حوزه‌ای خاص است بلکه آموزش زندگی است. تعامل نزدیک در آموزش کلاسیک فرایند یادگیری استاد و دانشجو از یکدیگر است.
این استاد دانشگاه در پایان خاطر نشان کرد: به طور خلاصه امکانات و قابلیتهایی که آموزش مجاری ایجاد کرده و به علاوه قابلیتهایی که در آموزش کلاسیک وجود دارد هر دو شیوه آموزشی را حائز اهمیت می‌سازد. هر دو شیوه آموزشی در جای خود قابل توجه و ستایش هستند و نباید توجه به یکی به منزله حذف دیگری تلقی شود.
نظر شما