علی خوشتراش نویسنده در گفتگو با خبرنگار مهر با اعلام این خبر گفت: "سالی که مادیان می‌کشتند" شرح قصه‌ها و افسانه‌های فامیلی است.
وی توضیح داد: به نظر من، همه خانواده‌هایی که اندکی با شجره فامیلی خود آشنایی دارند، بی شک صاحب افسانه‌ای هستند که من نام افسانه فامیلی روی آن گذاشته‌ام؛ افسانه‌هایی که در یک فامیل، فقط خود و تبار هم خونشان برآن باور دارند و برای همیشه با نامهایی چون راز خانوادگی، حماسه‌هایی آبایی و ... از آن یاد می کنند؛ افسانه‌ای که در طول یک یا چند دوره فقط در همان خانواده تکرار می‌شود.
این نویسنده گفت: "در سالی که مادیان می کشتند" گذشته از بهره بردن از این موضوع به روایتهای مختلف از یک سوژه و موضوع نیز توجه ویژه شده است به طوری که یک قصه از دهان افراد مختلف و روایتهای مختلف با در نظر گرفتن فاصله‌های زمانی و مکانی تعریف می‌شود.
وی ادامه داد: در جمله‌بندیها و دیالوگ‌نویسی‌ها و حتی کاربرد موتیفهای مستقل روایی سعی شده چیزی تالیف نشود بلکه آنچه در فرهنگ عامیانه رایج بود در تابلویی به تصویر کشیده شود.
خوشتراش عنوان کرد: در این کتاب فقط سعی‌ام بر ایجاد نوعی مهندسی و ارتباط بین روایتهای مدرن از قصه و خرده روایتهای عامیانه و باورداشتهای قومی بود و می‌خواستم با توجه به عناصر بومی از بومی‌نویسی متداول فرار کنم یا به تعبیری دیگر در این قصه با بهره‌گیری از باورهای جغرافیایی، بومی نویسی اتفاق نیفتد.
این نویسنده و روزنامه‌نگار در پایان توضیح داد: در "سالی که مادیان می‌کشتند" روایت بارها وبارها به پایان می‌رسد اما هیچگاه پایانی در کار نیست و مخاطب مدام راوی قصه را گم می‌کند." سالی که مادیان می کشتند" رمانی کوتاه با روایتهای مستقل و نیمه مستقلی است که در نهایت می‌خواهند چیزی را انکار کنند.
نظر شما