به گزارش خبرنگار مهر، در ادامه سلسله نشست‌های تخصصی فلسفه دین، بخش اول نشست "تجربه دینی" روز دوشنبه 22 شهریور ماه 1389 و با حضور بیژن عبدالکریمی، قاسم پورحسن و رضا سلیمان حشمت در محل پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.
دکتر رضاسلیمان حشمت دیگر سخنران این نشست بود که با موضوع "وحدت صراط، کثرت طریق" سخن می‌گفت.
وی در آغاز سخنان خود یکی از وجوه سکولاریته یا دنیوی کردن امور در جهان جدید را دنیوی کردن دین عنوان نکرد گفت: این دنیوی کردن نیز خود وجوه گوناگونی دارد. در این چارچوب با دین به ضمیر ناخودآگاه برگردانده می‌شود گاه امری روانشناختی دانسته می شود و مانند آن اما باید توجه داشت که سکولاریته با لائیسیته تفاوت دارد. در لائیسیته انفکاک کلی از دین مد نظر است در حالی که در سکولاریته مفاهیم دینی براساس مبادی سکولاریته مورد بحث قرارمی‌گیرند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به تبارشناسی واژه "کل" و "اسلام"، کل را به معنای اسلام دانست و افزود: یکی از معانی دقیق و بسیار مهم در اسلام معنای کمال دین و وحدت و کلیت آن یعنی دین به مثابه یک کل است که صور مبتنی بر فرجام شناسی دین را در بر می‌گیرد و ناظر به خاتمیت پیامبر اعظم(ص) و متضمن جامعیت اسلام و امت وسط بودن مسلمانان است.
وی ادامه داد: صراط در اصل به معنای راه گسترده و مستقیم است یعنی راهی که کوبیده و آماده شده است. صراط در قرآن به صورت مفرد به کار رفته و جامد هم هست. اما در عین حال این معنای صراط که دلالت بر نحوی وحدت دارد به معنای وحدت مفهومی نیست بلکه در واقع وحدت در کسوت است که در قرآن‌از این امر تحت عنوان طرق یا سبل یاد شده است.
این پژوهشگر فلسفه یادآور شد: تعبیر کل و نیز بحث امت وسط در اقوال عرفای ما نیز بسیار دیده می‌شود. نه راه تنزیه و نه راه تشبیه هیچیک به‌تنهایی درست نیست و آنچه اهمیت دارد جمع میان این دو است که در فرهنگ ما نیز وجود دارد و براساس آن جمع میان دنیا و آخرت مد نظر قرار می‌گیرد در حالی که در غرب این گونه نیست و معمولاً یکی از این دو انتخاب می‌شود.
نظر شما