به گزارش خبرنگار مهر هانیبال الخاص، نقاش و شاعر که شب گذشته، 23 شهریور به دلیل ابتلا به سرطان در آمریکا درگذشت، خرداد سال جاری به ایران آمد تا در مراسم بزرگداشتی که توسط شاگردانش به مدت دو هفته در خانه هنرمندان برگزار شد، شرکت کند.
وی با وجود اینکه سالها در آمریکا زندگی می‌کرد، دوست داشت این سالهای پایانی را در ایران بماند و به همین دلیل شاگردانش درحال ترتیب دادن نمایشگاه فروش آثار وی در پاییز سال جاری بودند تا هزینه‌های درمانی الخاص تامین شود. بااین‌حال وی به دلیل حادشدن بیماری به آمریکا بازگشت.
الخاص در گفتگویی که در طول اقامتش در ایران با خبرگزاری مهر انجام داده بود، در مورد زندگی در کشوری دیگر گفته بود: به خاطر خدمات پزشکی و امکاناتی که بدست آوردن آنها در اینجا برایم سخت است، از ایران رفتم وگرنه دوست دارم اینجا بمانم.
الخاص همچنان به فعالیتهایش ادامه می‌داد و در مورد آخرین کارش اظهار کرده بود: می‌خواهم به کارهای ناتمام خود برسم. دلم می‌خواهد مجموعه پرتره شاعران ایران را که شروع کرده‌ام، به پایان برسانم. خیلی از شاعران خودشان مدل من شده‌اند. کشیدن پرتره‌ها از ملک‌الشعرای بهار شروع شد، بعد با ایرج میرزا، شاملو، فرخزاد و البته قبل از آنها نیما ادامه پیدا کرد.
این نقاش که به گفته خودش همیشه دوست داشته جمله‌هایش را به صورت قافیه و شعرگونه بسازد، شوخ طبع بود و همین مسئله باعث شد، عده‌ای از هنرمندان دیگر به خاطر نوشتن نقدهایش در روزنامه کیهان عصبانی شوند: یکی از تابستانهایی که هنرستان تعطیل بود، تصمیم گرفتم کارنامه‌ای برای هنرمندان مختلف درست کنم و به آنها از نظر طراحی، رنگ، میزان فروش و..نمره بدهم تا در کیهان چاپ شود. یادم است کارهای خانم ایران درودی از نظر میزان فروش20 گرفت و بقیه نمره‌هایش را صفر دادم.
وی در مورد واکنش هنرمندان افزوده بود: خیلیها عصبانی شدند به خصوص خانم درودی هیچوقت با من آشتی نکرد. اوایل فکر می‌کردم خیلی نقاشی بلد نیست چون رنگها را با هم قاطی می‌کرد و از میان آنها یک اثر می‌ساخت ولی بعدها فهمیدم زن بسیار فهمیده و باسوادی است که عمقی دارد.
الخاص که مدرس دانشگاه نیز بود، در بخشی از این گفتگو به خاطراتش از دوران تدریس اشاره کرد وقتی وارد دانشگاه شدم، دانشجویان کلی از روش تدریسم شوکه شدند چون به شاگردانی که خوب کار نمی‌‌کردند محکم مشت می‌زدم بعد می گفتم خوب کاری کردم. گاهی اوقات هم می‌گفتم "خاک بر سرت، تو بدترین طرح را کشیده‌ای، نگاه کن ببین چرا بد است."
این نقاش و شاعر که آغازگر طراحی فیگوراتیو در نقاشی نوگرا بود، در مورد آثارش اظهار کرد: مردم باید بفهمند بغیر از زمین، دیوار هم داریم و وقتی نقشهای زیبای قالی روی زمین وجود دارد چرا دیوارهای ما خالی است. زمانی گفتم هرکسی برایم گلیم بیاورد، من به او نقاشی هدیه می‌دهم و حدود 20 نفر این کار را انجام دادند.
الخاص برای ده‌ها کتاب روی جلد کشیده و شعر مصور کرد، چهار کتاب در آموزش هنری تالیف و به زبان آشوری، هزاران بیت، دوبیتی، هایکو، قصیده، منظومه و غزل سروده بود. آخرین کار وی در این زمینه مصور کردن حافظ بود: یکی از کتاب‌هایی که قصد دارم در آینده آن را چاپ کنم، ترجمه و نقاشیهایی است که از حافظ انجام داده‌ام. تقریبا بیشتر کارهای مقدماتی مربوط به چاپ کتاب درحال انجام است تا به زودی در آمریکا منتشر شود.
وی که متولد سال 1309 در کرمانشاه بود، زندگی در دهه 80 زندگی خود را معجزه دانسته بود: معجزه‌ای است چون تعداد بیماریهای من بسیار زیاد است ولی تا این سن رسیده‌ام. تا به حال سه بار قبلم را جراحی کرده‌ام. در کودکی مالاریا گرفتم. کلا از کودکی خیلی آدم سالمی نبودم. میانگین عمر افراد خانواده‌ام 65 سال بوده و من فعلا 15 سال بیشتر عمر کرده‌ام.خوب این خیلی خوب است.
نظر شما