به گزارش خبرگزاری مهر، ایرج اسماعیلی روز چهارشنبه در نشست علمی پژوهشی که با عنوان "آسیب‌شناسی اعتیاد و عوامل اجتماعی موثر بر آن" در مجموعه فرهنگی شقایق برگزار شد، گفت: اعتیاد و سوء مصرف موادمخدر به‌عنوان یک مسئله چند وجهی اجتماعی، پدیده‌ای است که توانایی جامعه در سازمان‌یابی و حفظ نظم موجود را از بین می‌برد و باعث دگرگونی‌های ساختاری در نظام اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جامعه می‌شود.
این پژوهشگر حوزه اعتیاد اظهار داشت: تحقیقات نشان می‌دهد اغلب افرادی که در خانواده‌های معتاد متولد می‌شوند و پرورش می‌یابند، تکرار مصرف اعضای خانواده برایشان عادی و ترس از تجربه مصرف از آنها دور می‌شود، لذا از دیدگاه جامعه‌شناختی؛ عوامل اجتماعی- فرهنگی مهم‌تر از عوامل فردی در گرایش افراد به اعتیاد و موادمخدر هستند.
اسماعیلی در ادامه، نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی، شکاف عمیق طبقاتی در جامعه، بیکاری، از بین رفتن و جابه‌جایی ارزشهای جامعه، رشد بی‌تناسب صنعت، برنامه‌ریزی نامناسب برای تفریح، شادی و گذران اوقات فراغت، بیکاری جوانان و رشد شهرنشینی و حاشیه‌نشینی را از عوامل موثر در گرایش افراد به اعتیاد ذکر کرد.
وی اظهار داشت: معتادان، انسان‌هایی هستند که با رفتاری هدفمند و سنجیده، منابع اقتصادی و انسانی خود را برای دست یافتن به ماده‌ای مخدر هزینه می‌کنند و پس از وارد کردن آن ماده به بدنشان، بازده اقتصادی و اجتماعی خود را به شکلی چشمگیر از دست می‌دهند. به تعبیری عامیانه – ولی کاملا درست و دقیق- اعتیاد شکلی فراگیر از خودکشی تدریجی است.
وی با بیان اینکه موادمخدر، فوری‌ترین و جدی‌ترین تهدید ملی کشور است، گفت: جامعه ما با داشتن ساختار جمعیتی جوان، به نحو نگران‌کننده‌ای مورد تهاجم گسترده موادمخدر قرار گرفته است. از این رو ضروری است با بررسی علل اجتماعی مؤثر در بروز پدیده اعتیاد، راهکارها و اقدامات مناسبی برای مبارزه با این تهدید ملی اندیشیده شود.
اسماعیلی گفت: کنترل مهاجرت افراد از روستا به شهر، گسترش سازمان‌های غیر دولتی برای مبارزه با اعتیاد، ایجاد زمینه مشارکت اجتماعی و سیاسی جوانان و غنی‌سازی اوقات فراغت برای آنان، آگاه‌سازی معلمان از طریق کارگاه‌های آموزشی برای ایجاد رابطه عاطفی با دانش‌آموزان و القای قدرت تصمیم‌گیری از جمله راهکارهای موثر در عدم سوق‌دهی افراد به چرخه اعتیاد است.
وی در ادامه افزایش سطح آگاهی والدین نسبت به نیازها و خواسته‌های فرزندانشان و تعمیق ارتباط عاطفی و عقلانی با آنان، جایگزینی رویکرد فرهنگی، درمانی و جبرانی به جای رویکرد قهری و انتظامی، تجدید نظر در شیوههای رایج بازپروری، گسترش و تجهیز مراکز بازپروری در سطح کشور، گسترش روشهای گروه‌درمانی، خانواده‌درمانی، کاردرمانی و مذهب‌درمانی معتادان مددجو را از دیگر راهکارهای مثمرثمر در عدم گرایش افراد به موادمخدر عنوان کرد.
وی تاکید کرد: مبارزه با این پدیده مستلزم شناخت همه ابعاد آن (اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و...) است، بنابراین برنامه‌هایی در امر مبارزه با موادمخدر موفق خواهند بود که با شناخت واقع‌گرایانه از این مسئله طراحی و اجرا شوند.
نظر شما