به گزارش خبرگزاری مهر، خبرگزاری رگنوم در این تحلیل می نویسد: پیش بینی‌‌های قبلی ما درباره توسعه همکاری نظامی فنی بین روسیه و کشورهای عضو ناتو تحقق می‌‌یابد. در جریان سفر سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه و آناتولی سردیکف وزیر دفاع روسیه به پاریس، برنار کوشنر وزیر خارجه فرانسه از طرح ایجاد "حلقه دوم دفاعی اروپایی" خبر داد. وی گفت که این حلقه دفاعی دوم بعد از اتحادیه اروپا است که باید دربرگیرنده روسیه، اوکراین و ترکیه باشد.
در این تحلیل آمده است: ساختار جدید ژئوپلتیکی که پاریس پیشنهاد کرد، متشکل از سه کشور روسیه، اوکراین و ترکیه (به عنوان عضو ناتو) است. سؤال این است که آیا این راهبرد در چارچوب ناتو هماهنگ شده یا اینکه پاریس بازی اروپایی مستقل خود را شروع می‌کند؟ پنتاگون اعلام کرده که قصد دارد عناصر سامانه ضد موشکی خود را در ترکیه یا بلغارستان مستقر کند.
ترکیه می داند که شرکت آن در این سامانه به معنی رویارویی با کشور همسایه خود یعنی ایران است که آنکارا با زحمات زیادی موفق شد با آن روابط سازنده سیاسی و بازرگانی- اقتصادی برقرار کند. به علاوه، آنکارا از برنامه هسته ای تهران حمایت می‌کند و به تحریم‌های ضد ایرانی ملحق نشد که این امر به تشدید روابط با اسرائیل انجامید. به عبارت دیگر، ترکیه در واقع از ساختار جغرافیایی پدافند ضد موشکی که ایالات متحده طراحی کرد، خارج شده است. ولی اگر ترکیه طبق پیشنهاد پاریس عضو حلقه دوم دفاعی اروپایی همراه با روسیه و اوکراین شود، این وضع حالت متفاوتی خواهد داشت. مسکو و کی‌یف طرفدار حل و فصل سیاسی و دیپلماتیک موضوع هسته ای ایران هستند و ظهور ترکیه در این ائتلاف با سوءظن ایران روبرو نخواهد شد.
ولی هنوز مشخص نشده است که طرح پاریس با برنامه ضد موشکی آمریکا سازگار است یا خیر؟ چند سناریو قابل بررسی است. روزنامه کوریره دلا‌سرا چاپ ایتالیا نوشت که فرانسه سعی می‌کند ادعاهای خود را خارج از اتحادیه اروپا گسترش دهد و برنامه‌‌های ژئوپلتیکی وسیعی در سر می‌‌پروراند. به نظر می‌آید که بازی سیاسی فرانسه در شرایطی شروع شده که مسائل سیاست خارجی برای دولت ایالات متحده به رده دوم اهمیت منتقل شده و در مقایسه با مسائل داخلی کمرنگ شده است. به همین علت سارکوزی فعال شده تا کشور خود را به عنوان میانجی اساسی بین ناتو، روسیه و اوکراین معرفی کند.
سارکوزی با طرح این ابتکار چند گزینه را می تواند دنال کند: سناریوی نخست این می تواند باشد که محور پاریس- مسکو- کی‌یف- آنکارا نه تنها نزدیکی روابط بین آن کشورها را سرعت خواهد بخشید بلکه می‌‌تواند جایگاه ترکیه را در میدان اروپایی تثبیت کرده و از غلتیدن آن به آغوش شرق جلوگیری کند.
گزینه دوم این است که پاریس با ساخت حلقه دوم دفاع اروپایی می‌‌خواهد بهترین راه را برای گنجاندن روسیه، اوکراین و ترکیه در سیستم پدافند ضد موشکی آمریکا پیدا کند. در این صورت هدف پاریس برقراری همکاری نظامی فنی ناتو با روسیه و اوکراین است. ممکن است ناتو (و به ویژه ترکیه) از بعضی فناوری‌‌های روسی و اوکراینی استفاده کند.
بالاخره گزینه سوم این است که پاریس مایل است به هر وسیله ممکن مسئله فروش ناوهای "میسترال" به روسیه را حل کند. تصمیم مقامات فرانسه در اجلاس پارلمان اروپایی در استراسبورگ با انتقادات شدیدی روبرو شد. نمایندگان چند فراکسیون سیاسی دولت فرانسه را به تخلف از قوانین اتحادیه اروپا متهم کردند که فروش اسلحه به خارج از این سازمان منطقه‌ای را تنظیم می‌کند. در روسیه هم مخالفان این معامله وجود دارند.
در پایان این مطلب آمده است: روز 20 اوت وزارت دفاع روسیه مناقصه بین المللی ساخت دو ناو بالگردبر را اعلام کرد. پاریس به منظور برنده شدن در این نبرد می‌‌توانست به "سیاست بزرگ" متوسل شود یعنی از یک سو، دورنمای همکاری نظامی فنی با سه کشور روسیه، اوکراین و ترکیه را مشخص کند و از سوی دیگر نقش خود را در نظام جدید امنیت اروپایی بارز بکند. در هر حال، شکی نیست که پاریس وارد مرحله جدید اجرای سیاست خارجی فعالانه در خارج از اروپای قدیمی می‌شود.
نظر شما