به گزارش خبرنگار مهر، در ابتدای این مراسم سید عباس سجادی به عنوان مجری مراسم روی صحنه حاضر شد و بعد از خواندن چند قطعه شعر از جمله سروده دکتر شفیعی کدکنی برای پرویز مشکاتیان ازمحمد سریر مدیرعامل خانه موسیقی به عنوان اولین سخنران دعوت کرد تا به روی صحنه بیاید.
صدای مشکاتیان بلندتر شده است
محمد سریر در ابتدای صحبتهای خود با اشاره به این مطلب که امروزه و در شرایطی که مشکاتیان در بین ما حضور ندارد صدایش بیش از زمانی است سکوت کرده بود گفت: ویژگیهای سنتور نوازی و احاطه این هنرمند بر هنر موسیقی بر کسی پوشیده نیست او در حوزه شناخت موسیقی بسیار توانا بود و شیوه های سنتور نوازی، تنظیم و ارکستراسیون را به خوبی می دانست و به اعتقاد من اندیشه پرویز مشکاتیان و نگاهی که به هنر موسیقی ایرانی داشت جان تازه ای به موسیقی ملی بخشید و تاریخ موسیقی جایگاه وی را حفظ خواهد کرد.
وی در ادامه افزود : درک زیبایی شناختی این هنرمند از موسیقی باعث شد که بسیاری از جوانان پس از تحمل یک دوره رخوت در هنر موسیقی بار دیگر با اشتیاق به این موسیقی رو کنند و همین مسئله نقطه عطف در موسیقی ایران بوده است و درست به دلیل ویژگیهای منحصربه فرد پرویز مشکاتیان است که خانه موسیقی در نخستین سال رقابتی برگزار شدن جشن خانه موسیقی جایزه ویژه مشکاتیان را ترتیب داده است و قرار است به بهترین قطعه ضربی که برپایه ریتمهای بدیع و خاص نواخته شده است جوایزی اهدا شود و پس از آن به بهترین سنتور نواز تندیس جشن خانه موسیقی تقدیم شود.
پس از پایان صحبتهای مدیرعامل خانه موسیقی نماهنگی از زندگی و آثار پرویز مشکاتیان پخش شد و در ادامه سه نوازی سنتور به نوازندگی رامین صفایی، تندر (جمشید صفرزاده) و تنبک (کامران یعقوبی) اجرا شد.
پس از این اجرا محمدرضا درویشی دوست و همکلاس دوران دانشگاه پرویز مشکاتیان به روی صحنه آمد و گفت: یکسال از رفتن پرویز مشکاتیان می گذرد و رفتن او نه تنها برای ما بلکه بسیاری از دوستان او هنوز غیر قابل باور است و صدای طنین انداز گفتار او در چهره نجیب و صدای سنتورش در گوش ما همیشه می پیچد و این در حالی است که من به اعتبار 36 سال زندگی و دوستی که با پرویز داشتم شاهد سکوت روحی او بودم.
پرواز پرویز باورکردنی نیست
وی در ادامه صحبتهای خود به تقسیمبندی دوره های مختلف زندگی پرویز مشکاتیان اشاره کرد و گفت : دوره نخست زندگی پرویز مشکاتیان تا سن 18 سالگی بود که زیر نظر پدر و معلم اش حسن مشکاتیان نواختن سازهای مختلف چون دف، تنبک، ویولن، سنتور، سه تار و تار را تجربه کرد در واقع دوره نخست زندگی پرویز در این زمان پایه گذاری شد او در دوره نخست زندگی خود جدا از نواختن انواع سازها از لحاظ آکادمیک و تحصیلات موسیقایی چیزی نمی دانست در نتیجه دانسته های او در آن دوران ناقص بود.
این پژوهشگر موسیقی ایرانی در ادامه افزود: در سال 1353 من و پرویز با هم در کنکور دانشگاه تهران قبول شدیم و آشنایی من با این هنرمند به اتاق آزمون عملی دانشکده موسیقی برمی گردد حضور او در دانشگاه و آشنایی با داریوش صفوت و نورعلی برومند فصل تازه ای در زندگی حرفه ای موسیقایی او باز کرد و کمی بعد به دعوت صفوت به مرکز حفظ و اشاعه موسیقی راه بافت و توانست با آخرین بازمانده های موسیقی ایرانی ارتباط برقرار کند و رفته رفته پرویز مشکاتیان به عنوان یک چهره شناخته شده مطرح شد .
درویشی در ادامه صحبتهای خود به فعالیتهای مشکاتیان در مرکز حفظ و اشاعه اشاره کرد وگفت : ورود پرویز مشکاتیان به مرکز حفظ و اشاعه باعث شد تا گروههای کوچک موسیقی تشکیل شود که برخی از این گروهها در جشن هنر شیراز مطرح شدند. با تشکیل گروه عارف زیرنظر هوشنگ ابتهاج دوران جهش پرویز فرا رسید و در ادامه آشنایی او با بزرگ مرد آواز ایران استاد محمدرضا شجریان زندگی موسیقایی او تغییر کرد و حاصل آن خلق آثار ارزشمند در حوزه موسیقی ایرانی بود.
وی در ادامه افزود : پرویز از معدود هنرمندانی بود که به ابعاد مختلف دیوان کلاسیک اشعار فارسی آشنا بود و با شاعران معاصر دوستی و الفت بسیار داشت. یکی دیگر از ویژگیهای پرویز مشکاتیان این بود که بعد از فراگرفتن ردیف موسیقی دستگاهی ایران متوجه شد که از این ردیف باید در جهت خلق آثار ارزشمند موسیقایی استفاده کند به همین دلیل هیچگاه ردیفها را در آثار خود تکرار و مشق نکرد.
همه اتفاقات زندگی پرویز زود بود
درویشی در پایان افزود : پریز مشکاتیان خیلی زود پا به عرصه حرفه ای موسیقی گذاشت و خیلی زود شهره موسیقی ایران شد و خیلی زود هم رفت. به اعتقاد من پرویزمشکاتیان دین خود را به فرهنگ و موسیقی این سرزمین ادا کرد و تاریخ موسیقی ایران هم گواه این مطلب است. از سوی دیگر، مردم و جامعه موسیقی هم دین خودشان را به فرهنگ مملکت ادا کردند اما این سئوال پیش می آید آیا نهادهای فرهنگی و دولتی دین خود را به فرهنگ ایران ادا کرده اند.
پس از پایان صحبتهای درویشی نماهنگی از ناگفته های پرویز مشکاتیان پخش شد و پس از آن دو نوازی سه تار بهداد بابایی و کمانچه نوازی شروین مهاجر برگزار شد.
آوا مشکاتیان در صحبت کوتاه خود ضمن سپاس ویژه از محمدرضا شفیعی کدکنی برای حضور در این مراسم گفت : سپاس پروردگار را که اگر امید و همراهی مردم عزیز نبود من و آیین نمی توانستیم غم از دست دادن پدر را تحمل کنیم.
پایان بخش مراسم نخستین سالگرد درگذشت پرویز مشکاتیان اجرای قطعاتی از آثار این هنرمند به نوازندگی سیامک آقایی، آیین مشکاتیان با آواز همایون شجریان بود.
در حاشیه
- مراسم نخستین سالگرد درگذشت پرویز مشکاتیان با کمترین تاخیر به همت موسسه فرهنگی وهنری دل آواز و با همکاری خانه موسیقی و بنیاد رودکی برگزار شد.
- نخستین سالگرد درگذشت مشکاتیان همزمان شده بود با سالگرد درگذشت شهریار و روز شعر و ادب فارسی در همین راستا مجری مراسم که با تسلط کامل به روی صحنه حاضر شد این مراسم را با شعری از محمدحسین شهریار آغاز کرد.
- در مراسم شب گذشته چهره های برجسته درعرصه موسیقی و شعر در سالن حضور داشتند، از همین رو دیدن چهره هایی چون محمدرضا شفیعی کدکنی در کنار محمدرضا شجریان و سیمین بهبهانی وشهرام ناظری حاضرین در سالن را به وجد آورده بود.
- در پایان این مراسم مجری از دلتنگیهای مردم نسبت به شعر و موسیقی در یکسال اخیر یاد کرد و گفت که دوست داریم چهره استاد شجریان و محمدرضا شفیعی کدکنی را ببینیم و در ادامه از این دو استاد بزرگوار درخواست کرد که به روی صحنه بیایند و به این ترتیب بود که این دو استاد در میان تشویقهای فراوان به روی صحنه آمدند.
- محمدرضا درویشی در بخشی از صحبتهای خود به خوابی که دیده بود اشاره کرد و گفت: بعد از رفتن پرویز سه خواب دیدم. در یکی از خوابها دیدم که در یک کوچه - که احتمالا کوچه ای بود که خانه من و پرویز در آن قرار داشت- در یک خانه مراسم ختمی برای پرویز برپا بود و در خانه دیگر من و پرویز نشسته بودیم و درباره تازه ترین اثری که ساخته بود صحبت می کردیم و بعد مثل همیشه بحث ما بالا گرفت و من گفتم مگه تو نمردی و در همان لحظه پرویز با شیطنت خاصی که داشت گفت من زنده هستم و آنها سرکارند.
- در این مراسم استادان بسیاری از موسیقی و علاقمندان این هنر حضورداشتند و تنها مسئول دولتی که در این مراسم دیده می شد علی ترابی سرپرست دفتر موسیقی وزارت ارشاد بود.
نظر شما