به گزارش خبرگزاری مهر، "راکان المجالی" در ادامه این تحلیل در روزنامه الدستور می نویسد: از زمان پیروی انقلاب اسلامی ایران و محکم شدن روابط تهران و دمشق، شاهد فراز و فرودهای متعددی در این روابط بوده ایم. سوریه به مذاکرات مادرید و واشنگتن در سال 1991 رفت و این فعالیت های سوریه به صورت مستقیم و غیر مستقیم (در مسئله سازش) ادامه داشت که اوج آن دیدار سه جانبه میان "بیل کلینتون"، "فاروق الشرع" و "ایهود باراک" بود.
ایران هم در مسئله مذاکرات مستقیم و غیر مستقیم مخالفت های خود را پنهان نکرد. اما در دیدگاه سوریه و تهران در مسئله بازپس گیری جولان هماهنگی وجود دارد که البته سوریه معتقد است می تواند این مسئله را با یک توافق کلی که در آن صلح واقعی که حقوق ملت فلسطین بر اساس موازین بین المللی رعایت شود، تضمین کرد.
اما تهران نتیجه مذاکرات مستقیم که هم اکنون در جریان است را جز شکست نمی داند، مسئله ای که سوریه مخالفتی با آن ندارد. اما دمشق معتقد است که در مسئله مذاکرات باید حتی به روزنه های کوچک نتیجه دادن آن هم توجه داشت چه آنکه شاید این مسئله بتواند کانال ارتباطی دمشق و بیروت را تقویت کند. مسئله ای که در دیدار اخیر "جرج میچل" فرستاده ویژه اوباما از سوریه و لبنان مشاهده شد.
مقاله نویس روزنامه الدستور در ادامه بدون توجه به اشتراک زیاد مواضع تهران و دمشق درباره مسائل منطقه که خود در سطور بالا به آن اذعان کرده است، دیدار اخیر "محمود احمدی نژاد" رئیس جمهوری ایران از سوریه را در راستای آنچه "نگرانی تهران درباره تغییر احتمالی مواضع دمشق درباره روند سازش" خواند، می داند.
الدستور در ادامه به زعم خود به بررسی موضع حزب الله و حماس می پردازد و مدعی می شود: البته موضع حزب الله لبنان هم در صورت امضای توافق صلح میان لبنان، اسرائیل و سوریه و باز پس گیری تمام اراضی این دو کشور تفاوتی با موضع دمشق ندارد. همچنان که حماس نیز در صورت رسیدن به مطالبات خود در مسئله فلسطین مخالفتی با آن نخواهد داشت.
نظر شما