به گزارش خبرنگار مهر، جام جهانی قزاقستان علاوه بر حذف چند ملی پوش، یک پیامد بسیار مهم و با ارزش برای جودو ایران داشت. اینکه جودو ایران هنوز هم توانایی کسب مدال در میدانهای بزرگ را دارد. کارشناسان و اهالی فن در جریان انتقادات اخیر خود بر این نکته که جودو ایران توانایی و پتانسیل بالایی دارد اتفاق نظر دارند ولی کسی عنوان نکرده چرا این جودو با این پتانسیل بالا عوایدی جز شکست ندارد؟
در شرایطی که انتقادات زیادی متوجه فدراسیون است، تیم ملی با ترکیبی متفاوت راهی آلماتی شد تا در جام جهانی شرکت کند. این تیم یک با تجربه نام آشنا را در ترکیب خود جای داده بود. آرش میراسماعیلی که با هدف کمک به تیم ملی قصد بازگشت به این تیم را داشت مدتها تمرین کرد و بعد در یک میدان رسمی و بزرگ خود را آزمایش کرد تا به سرنوشت خیلی از قهرمانانی که بدون برنامه به دنیای قهرمانی بازگشته بودند دچار نشود.
در چنین شرایطی کادر فنی تیم ملی و فدراسیون اصرار بر دیدار انتخابی بین او و غفار دارند، بواقع مشخص نیست برخی مواقع این اصرار چه فایده ای خواهد داشت؟ وقتی شرایط فنی جودوکاران برای کادر فنی مشخص است و سرمربی تیم ملی از توان فنی آنها آگاه است، چرا باید ستاره های خود بی دلیل از دست بدهیم؟
رقابتهای انتخابی بهترین راه برای انتخاب بهترین نفرات است. ولی در صورتی رقابتهای انتخابی برگزار می شود که چند ورزشکار در یک رشته ورزشی شرایط و توانایی نزدیک به هم داشته باشند، ولی وقتی فاصله دو جودوکار زیاد است چرا باید این انتخابی برگزار شود؟
محسن غفار جودوکار خوبی است، ولی او در دو اعزامی که در کنار تیم ملی بوده موفقیتی کسب نکرده است. اینکه دو دور در جدول مبارزه کرده و ضربه فنی نشده نمی تواند کارنامه خوب یا بد قلمداد شود.
وقتی کادر فنی و مسئولان فدراسیون این آگاهی را دارند که درصد مدال گرفتن آرش حداقل دو برابر هر جودوکار دیگری است چرا باید دیدار انتخابی برگزار شود؟ در وزن 100+ کیلوگرم همین موضوع صدق می کند ، رودکی با نفرات بعدی خود فاصله دارد، حسن زاده ، عدل کسروی و... جوان هستند و با آتیه ولی جودوی ما در گوانگجو مدال می خواهد!
چرا باید با وحید سرلک این طور برخورد شود که او قید حضور در تیم ملی را بزند و به دنبال کسب اقامت در آلمان باشد؟ آیا وحید سرلک چند سال برای نفر اول شدن در تیم ملی تلاش نکرده و میدانهای مختلف را تجربه نکرده؟ مگر نه اینکه هزینه بیت المال صرف رشد و پیشرفت این جودوکاران شده است؟
چرا باید به جودوکاری که تنها 28 ثانیه در مقابل نماینده آرژانتین که در هیچ کجای نقشه جودو جهان نمی توان آن را پیدا کرد، دوام می‌آورد دوباره فرصت دهیم، احتمال مدال آوردن ملک محمدی بیشتر است یا جمالی؟
بهتر نیست به پتانسیلی که همه دائم از بالا بودن آن سخن می گویند نگاه دقیق تری داشته باشیم؟ کادر فنی تیم ملی در مصاحبه مطبوعاتی خود بدون آنکه اشاره ای به نتایج ضعیف داشته باشند و یک عذرخواهی کوچک از مردم داشته باشند، چنان از فتح الفتوح سخن گفتند و آن شکست ها را ناکامی ندانستند که گویی با کوله باری از مدال برگشته اند؟ چون سوزوکی جودوکار شهیر ژاپنی ها باخته ما هم باید ببازیم؟ در آخر هم رسانه ها مقصر قلمداد می شوند.
ورزش ایران از جودو در گوانگجو مدال می خواهد و نفراتی چون امینی و حاج یوسف زاده که سالهاست در فدراسیون جودو نقش تعیین کننده ای دارند بهتر از هرکسی می دانند درجودو آسیا با حضور ژاپن ، کره ، مغول ، قزاق، ازبک و ... اگر از جهانی کار دشوارتر نباشد، آسان تر نیز نخواهد بود.
امیدواریم متولیان جودو بیش از آنکه در چنین موقعیت حساسی به فکر پشتوانه سازی ، جلب اعتماد جوانان و... باشند به فکر پیشگیری از شکستی باشند که در گوانگجو انتظار آنها را می کشد.
------------------------------
* خبرنگار مهر - محمد بیرامی
نظر شما