بهرام کلهرنیا، دبیر هیئت مدیره انجمن صنفی طراحان گرافیک در مورد مشکلات پیش روی این انجمن به خبرنگار مهر گفت: انجمنها به دلیل محدودیتهایی که در جنس کارشان هست، امکان بلندپروازی ندارند. متولیان باید بدانند حمایت بی‌چشمداشت از انجمنهای تخصصی که فعالیتهای فرهنگی و هنری انجام می‌دهند، در نهایت به سود جامعه است چون گروهی حرفه‌ای در این انجمنها جمع شده‌اند که در نهایت دوست دارند کارهایی مفید برای آن رشته انجام دهند.
کلهرنیا در مورد جایگاه انجمنهای تخصصی هنرهای تجسمی عنوان کرد: انجمنها نهادهای فنی، حرفه‌ای و اجتماعی هستند که تلاش می‌کنند موضوعهای گم شده و بی‌توجه حرفه خود را در سیستم قانونی جامعه حل کنند و دشواریهای همکاران خود را به اطلاع مسئولان برسانند تا منجر به ارائه یک راه حل منطقی شود.
این طراح و گرافیست افزود: بیشتر اعضای انجمن و تا آنجا که می‌دانم انجمنهای دیگر هنرهای تجسمی بیمه نیستند، حقوق بازنشستگی ندارد، محدودیتهای مالیاتی دارند و به همین دلیل انجمن در پی آن است که سیستم قانونی را متوجه این مسائل کند تا صندوقی برای بیمه هنرمندان این رشته به وجود بیاید.
وی در مورد مشکلات دیگر گرافیستها گفت: در حال حاضر یک طراح گرافیک دفتر کار ندارد چون یک بنگاه تجاری نیست و بیشتر گرافیستها ترجیح می‌دهند یک میز و صندلی در بخشی از خانه خود قرار دهد و از این طریق کارهایشان را انجام دهند اما شهرداری نمی‌تواند این مسئله را درک کند و به آن ایراد می‌گیرد.
کلهرنیا ادامه داد: به همین دلیل وظیفه انجمنها است که شرایطی برای حمایت از اعضای خود بوجود بیاورند. ما دوست داریم امکانات نمایشگاهی مثل سالنی برای نمایش آثار داشته باشیم اما انجام این امور به منابع مالی نیاز دارد که ما در اختیار نداریم.
وی در پایان اظهار امیدورای کرد که هرچه زودتر جایگاه انجمنها برای مسئولان روشن شود و حمایتهای بیشتری از سوی آنها صورت بگیرد. در سال ١٣٥٥ جمعی از طراحان صاحب نام گرافیک ایران کوشش کردند برای حمایت و ارتقاء طراحی گرافیک در کشور، سندیکای گرافیستهای ایران را تاسیس کنند.
این حرکت، همزمان با دوران نخست شکوفایی طراحی گرافیک ایران در دهه ۵۰ شمسی بود. در همین زمان برخی از آثار طراحان گرافیک ایران در نشریات تخصصی جهان منتشر شد و به همین دلیل گرافیک ایران نه تنها در کشور بلکه در دنیا نیز معرفی شده بود.
با اینهمه تلاش طراحان گرافیک برای تاسیس انجمنی تخصصی و خصوصی به جایی نرسید تا اینکه در سال ١٣٦٤ با انتشار محدود نخستین تعرفه بهای کارهای گوناگون گرافیک نخستین گامها در این زمینه برداشته شد. گروهی که این تعرفه را تعیین کرده بودند، با تشویق و دعوت طراحان فعال و حرفه‌ای آن زمان توانستند اولین نمایشگاه دوسالانه طراحان گرافیک ایران را در موزه هنرهای معاصر تهران در سال ١٣٦٦ برگزار کنند.
این نمایشگاه، بزرگترین گردهم‌آیی طراحان گرافیک ایران بعد از نمایشگاه 50 سال گرافیک ایران در سال ١٣٥٥ بود. به دنبال این اتفاق، رایزنی برای راه‌اندازی و تاسیس شرکت تعاونی تهیه و تامین ملزومات حرفه‌ای طراحان گرافیک ایران آغاز شد.
این اقدامات منجر شد تا یک سال و نیم بعد، هیئت موسس تعاونی توانستند با جلب نظر برخی دیگر از طراحان گرافیک و یافتن راهکار رسمی و قانونی، انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران را در مهر ماه ١٣٧٦ به ثبت رسانده و تاسیس کنند. امروز ششم مهرماه سالروز تاسیس انجمن صنفی طراحان گرافیک است.
نظر شما