به گزارش خبرگزاری مهر، پروانه های شهریار در دوره قبل از پروانه شدن یعنی زمانی که به شکل کرم پروانه زندگی می کنند از دهها گونه از گیاهان شیره دار تغذیه می کنند که از آن جمله می توان به گونه هایی اشاره کرد که حاوی مقادیر زیادی از مواد شیمیایی به نام "کاردنولیدها" هستند. این مواد شیمیایی آسیبی به کرمها نمی رساند، تنها آنها را سمی خواهند کرد تا حتی زمانی که از پیله بیرون می آیند، شکارچیان جرات خوردن آنها را نداشته باشند.
در این دوران، کرمها آمادگی بلعیدن آفتهایی را دارند که می توانند از رشد کردن و تکامل آنها جلوگیری کنند و پروانه های ماده می توانند این بیماری را در هنگام تخم گذاری به فرزندان خود انتقال دهند.
محققان دانشگاه اموری در آتلانتا با پرورش دادن کرمهای پروانه شهریار بر روی دو نوع از این گیاهان دارویی دریافتند گیاهان صمغ دار مناطق گرمسیری میزان آلودگی پروانه ها را کاهش می دهند و از آلوده شدن به آفتها، رشد آنها و بروز بیماری ناشی از آنها در بدن پروانه ها جلوگیری می کنند.
محققان همچنین آزمایشی را انجام دادند تا دریابند پروانه ها پس از بلوغ در صورت بیماری از این گیاهان استفاده می کنند یا نه. در این آزمایش تعدادی از پروانه های شهریار که در آزمایشگاه رشد داده شده بودند، پس از بلوغ به آفتهای بیماری زا آلوده شدند. سپس در قفسه هایی قرار داده شدند که از دو گونه این گیاهان دارویی سمی که یکی از آنها گونه گرمسیری بود، انباشته شده بود.
نتایج نشان داد پروانه های ماده بیمار بیشتر بر روی گیاهان دارویی گرمسیری که میزان سمی بودن آنها بیشتر از دیگر گونه گیاهی بود، تخمگذاری می کردند. در حالی که پروانه های سالم در هنگام تخمگذاری تفاوتی میان دو گونه گیاهی قائل نمی شدند. این به آن معنی است که پروانه های بیمار با این کار تلاش دارند فرزندان خود را درمان کنند.
بر اساس گزارش ان بی سی، محققان قصد دارند به عنوان قدم بعدی مطالعه خود، بر روی گونه های گسترده تری از پروانه های شهریار و گیاهان صمغ دار دارویی مطالعه کنند تا دریابند این خوددرمانی در میان تمامی پروانه های شهریار رواج دارد و یا تنها منحصر به گونه هایی خاص است.
نظر شما