به گزارش خبرنگار مهر، حامد بهداد در این سال‌ها تنها یکی از مهمترین بازیگران سینمای ایران نبوده، موضع‌گیری‌های تند و تیز و غیرمتعارف و رفتارهای گاه غریبش از او سیمایی ساخته که برای عده‌ای محبوب است و برای گروهی دیگر آزاردهنده. در جامعه‌ای که فروتنی و تواضع امتیاز است اعتماد به نفس بیش از اندازه حامد بهداد سرمنشاء ماجراها و حاشیه‌های بسیار بوده است.
اما بهداد فارغ از این موضع‌گیری‌ها همچنان بر مداری می‌چرخد که خود می‌خواهد، از سویی به دلبستگی‌هایش در حوزه موسیقی و عکاسی می‌پردازد و از طرفی در فیلم‌هایی بازی می‌کند که گاه ارتباط مستقیم با هم ندارند، چگونه می‌توان توجیه کرد بازیگر "نیمه پنهان"یا "تسویه حساب" در "محاکمه در خیابان" بازی کند یا سر از "کسی از گربه‌های ایرانی خبر نداره" در بیاورد؟ نبوغ انکار ناپذیر او در بازیگری است که با وجود اخلاق غریبش این اعتماد را در کارگردان‌هایی مثل عباس کیارستمی و مسعود کیمیایی به وجود می‌آورد که تجربه همکاری با بهداد را از دست ندهند.
حامد بهداد در نمایی از "لطفا مزاحم نشوید"
حامد بهداد مثل هر بازیگر باهوشی نیاز به همراهی و همفکری کارگردانی درجه یک دارد، زمانی که تصمیم می‌گیرد تجربه‌گرایی را از سر بگذراند نتیجه این می‌شود که نام و اعتبارش را در فیلم‌هایی هزینه می‌کند که نه تنها به کارنامه حرفه‌ای اش نکته‌ای اضافه می‌کنند بلکه توانایی‌هایش را هم نشان نمی‌دهند. بهداد که از بازیگری لذت می‌برد هنوز آن قدر سخت‌گیر نشده که لذت تجربه نقش کوتاه را به بازی در نقش اول واگذار کند اما باید حد و مرزی برای این تجربه کردن قائل باشد.
این روزها می‌توان بازی متفاوت حامد بهداد را در اپیزودی از فیلم سینمایی "لطفا مزاحم نشوید" به کارگردانی محسن عبدالوهاب دید، بازی در فضایی واقع‌گرا و مستندگون باعث شده آنچه از بازی بهداد در ذهن داریم کنار بگذاریم و شاهد این باشیم که او چه خوب در دل فضای واقع‌گرای فیلم جای گرفته است. او که متهم می‌شود به اغراق در بازی، در این نقش کوتاه فرصت داشته تا در قالب مردی جوان و شکست خورده ظاهر شود. مردی که تکه‌ای از پازلی است که تصویر کلی شهر تهران و ساکنانش را مقابل دیدگان مخاطب ترسیم می‌کند. حامد بهداد که معمولا تصویری از عصیان و ناآرامی را در بازی‌هایش متبلور کرده این بار بازی در سکوت را به خوبی نشانمان می‌دهد.
حرکات، نوع دیالوگ‌گویی، حتی فیزیک و گریم بهداد در این فیلم متناسب با سیمای تازه‌ای است که کارگردان از این بازیگر ارائه می‌دهد، بهداد با هوشمندی رفتارهای آشنای خود را حذف و به قالب شخصیت نزدیک می‌شود. یکی از امتیازهای بازی بهداد در این فیلم استفاده درست از میمیک است. رنج و استیصال مرد را نه فقط در موقعیت سختی که در آن گرفتار شده که در چهره و چشمهای بهداد می‌توان دید.
بازیگری که در فیلم‌های "روز سوم"، "کسی از گربه‌های ایرانی خبر نداره"، "هفت دقیقه تا پائیز" و نمونه‌هایی از این دست نشان داده که رمز و راز برون‌گرایی در بازی را خوب می‌داند و در "لطفا مزاحم نشوید" مانند "هر شب تنهایی" با حذف نشانه‌های بیرونی تبحرش در بازی درون‌گرا را نشان می‌دهد. حامد بهداد را می‌توان مهمترین بازیگر دهه 80 سینمای ایران دانست. بازیگری که ویژگی‌های ظاهری ستاره‌های این سینما را ندارد اما با ممارست در حرفه‌اش به محبوبیت رسیده است.
بازیگری که با وجود اخلاق متفاوت و تعلق نداشتن به گروه و باند خاص هوادار دارد، توانایی‌اش را به کارگردان‌های این سینما ثابت کرده و تعداد قابل توجهی نقش ماندگار از خود به یادگار گذاشته است. کدام بازیگر جوان به اندازه بهداد نقش خاطره‌انگیز در کارنامه دارد؟ کدام بازیگر به اندازه او در جشنواره فیلم فجر بی‌مهری دیده اما از سوی تماشاگران و منتقدان دیده و تحسین شده است.
دهه 80 دوران افول ستاره‌های چشم روشنی است که می‌خواستند گیشه‌ها را تصاحب کنند، ستاره‌هایی که با وجود ادعاهایشان یا از سینما و بازیگری فاصله گرفته‌اند، یا درگیر پروژه‌هایی شده‌اند که فقط برای فروش ساخته شده‌اند. حامد بهداد در کمتر از یک دهه تعدادی از بهترین تجربه‌های بازیگری سینمای ایران را به نام خود ثبت کرده و این برای یک بازیگر امتیاز بزرگی است.
نظر شما