به گزارش خبرگزاری مهر از تبریز، این قرارداد سه گانه بین شرکت آب منطقه ای آذربایجان شرقی و شرکت شهریار مهستان از ایران و شرکت چینی CAMCE و شرکت ایرانی SMCO به مبلغ 218 میلیون یورو منعقد شد.
به موجب این قرارداد شرکت چینی متعهد شد که منابع مالی خارجی مورد نیاز جهت اجرای خط دوم آبرسانی به تبریز را در اختیار شرکت آب منطقه ای آذربایجان شرقی قرار دهد.
گفتنی است خط دوم آبرسانی به تبریز با هدف تأمین آب شرب 24 شهر از جمله تبریز، 337 روستا و مراکز صنعتی واقع در مسیر اجرا می شود.
طی 10 سال گذشته خط لوله نخست زرینه رود به تبریز به دلیل فرسودگی و خوردگی در برخی مناطق بارها دچار ترکیدگی شده و آب تبریز برای مدتی قطع شده است.
در ابتدا این طرح با دو خط طراحی شده بود که در صورت بروز حوادثی از این قبیل بتوانند همدیگر را پوشش دهند اما به دلایلی که برخی از کارشناسان آن را خیانت در اجرای پروژه می خوانند، تنها یک خط از آن اجرا شده و پس از گذشته این مدت به معضلی اساسی برای تبریز تبدیل شد.
با این حال با روی کار آمدن دولت نهم و آغاز سفرهای استانی، احداث خط دوم انتقال آب زرینه رود به تبریز در مصوبات سفر رئیس جمهوری گنجانده شد اما به دلیل عدم تامین فاینانسر، تاکنون به مرحله اجرا درنیامده و در همان سطح تصویب نامه مانده بود.
برای تکمیل خط دوم انتقال آب زرینه‌رود به تبریز 200 میلیون یورو اعتبار نیاز بوده به همین دلیل اجرای این پروژه بر اساس مصوبه هیئت وزیران مشروط به پیدا شدن فاینانسور قوی است که به دنبال عدم ارائه پیشنهاد از سوی فاینانسورهای خارجی، یک فاینانسور داخلی سال گذشته قراردادی به ارزش 500 میلیارد ریال منعقد کرده است اما تا به امروز عملیات اجرایی آن آغاز نشده بود.
در صورت عدم احداث خط دوم زرینه رود امکان تعمیرات اساسی خط نخست فراهم نبوده و نیز به گفته مقامات ارشد استان، کلانشهر تبریز و صنایع اطراف آن طی پنجسال آینده به شدت با کمبود آب مواجه خواهند شد.
خط آبرسانى زرینه رود به تبریز با مشخصات منحصر به فرد خود، یکى از بزرگترین طرحهاى آبرسانى خاورمیانه محسوب مى شود.
طبق نظر کارشناسان، استاندارد عمر لوله هاى آبرسانى ۳۰ سال پیش بینى شده است، اما به دلایلی که اشاره شد این اتفاقات درخط لوله زرینه رود به تبریز زمانی آغاز شد که تنها پنج سال از آغاز بهره بردارى آن گذشته بود.
خط لوله انتقال آب زرینه رود، مهمترین شریان حیاتى این منطقه محسوب مى شود چرا که این خط علاوه بر تأمین ۶۰ درصد نیاز کلانشهر تبریز، ۴۰ درصد نیاز شهرهاى میاندو آب، بناب، آذرشهر، ایلخچى ، گوگان و شبستر را برطرف مى کند.
از سوى دیگر خط لوله مذکور گردش بخش عظیمى از چرخه صنعتى این استان را برعهده دارد به طورى که حیات اقتصادى نیروگاه حرارتى تبریز، پتروشیمى تبریز، نیروگاه سهند بناب، طرح نفلین سیلیت، شهرک صنعتى شهید سلیمى و... به عنوان عمده مصرف کنندگان آب خط مذکور به این مسیر وابسته است و در صورت هرگونه قطعى آب ادامه فعالیت این مراکز غیرممکن خواهدشد.
مطالعات اولیه طرح انتقال آب زرینه رود به تبریز از سال ۵۲ و توسط مشاوران ایرانى وخارجى آغاز شد و قرار بود این مسیر نیاز آب تبریز و شهرهاى مجاور آن را تا سال ۷۵ تأمین کند و پس از آن نیاز به تهیه طرحى دیگر بود.
به خاطر جریانات انقلاب، این طرح مسکوت ماند تا اینکه در سال ۶۳ فکر ادامه طرح دوباره جان گرفت و ادامه مطالعات به مهندسان خبره ایرانى واگذار شد.
اجراى عملیات خط لوله آبرسانى زرینه رود به تبریز از سال ۷۰ آغاز شد که به دلیل عدم تأمین اعتبارات کافى همین یک خط لوله نیز آهنگ پیشرفت بسیار پایینى داشت بطورى که احداث آن هشت سال طول کشید و در نهایت به سال ۱۳۷۸ افتتاح شد.
خط لوله آبرسانى زرینه رود از سد انحرافى نوروز لو در ۱۵ کیلومترى شهرستان میاندوآب آغاز شده و پس از طى مسیر ۱۸۰ کیلومترى به شهر تبریز مى رسد.
جنس لوله ها بسته به نیاز، بتونى یا فولادى انتخاب شده است بطورى که ۱۱۷ کیلومتر از خط را لوله هاى بتونى و ۶۳ کیلومتر را نیز لوله هاى فولادى تشکیل داده اند.
قطر لوله ها دو متر بوده و طول شش مترى هر کدام از آنها باعث شده تا ۲۰ تن وزن داشته باشند. جهت تأمین لوله هاى این مسیر و حتى پروژه هاى دیگر، یک کارخانه لوله سازى به طور کامل از ایتالیا خریدارى شده و در همان سالها در آذرشهر نصب شد که هم اکنون تأمین لوله هاى پروژه هاى دیگر سازمان آب را برعهده دارد.
در بیان پروسه طولانى انتقال آب دراین ۱۸۰کیلومتر همین بس که انتقال یک قطره آب از محل آبگیرى تا شهر تبریز ۳۶ روز طول مى کشد!
نظر شما