به گزارش خبرنگار مهر، نشست "تحلیل تاریخ ادبیات اسپانیا" عصر دیروز با حضور دکتر نجمه شبیری و رضا نجفی در سرای اهل قلم برگزار شد.
نجمه شبیری در این نشست با اشاره به این که ادبیات قرن 19 اسپانیا، محافظه کار بود، گفت: در این قرن اسپانیا با دو مجموعه شاعر و نویسنده روبرو شد که یا به شدت سنتی بودند یا غرب زده و این مساله سبب تشکیل گروهی به نام گروه 98 شد.
وی افزود: در این دوره نگارش نمایشنامه رواج یافت و وجود گرایی اصل اول داستان های نویسندگان آن دوره شد به طوری که طرح های ارائه شده بر خود نویسنده هم آشکار نیست و همچنان که به پیش می رود به دست شخصیت های داستان بافته میشود.
این پژوهشگر به "میگل د اونا مونو" به عنوان شاخص ترین فرد این گروه اشاره کرد و گفت: اونامونو در آثار غیرداستانیش هم از جمله در "سرشت سوگناک زندگی" به صراحت گفته است که دن کیشوت را از سروانتس مهمتر و حقیقی تر می داند.
شبیری اضافه کرد : در ادبیات اسپانیا آنچه مهم تر و بارزتر از هر مساله ای به چشم می خورد عجین شدن ادبیات قرن بیستم این کشور با ادبیات ایرانی ما است. در این دوره نویسندگان اسپانیا باز هم از دنیای درون به دنیای واقعی همراه با جنگ ، شلوغی و درگیری وارد می شوند و این مساله سبب تشکیل یک گروه به نام نسل 27 می شود.
این استاد دانشگاه با تاکید بر این که نسل 27 در تضاد کامل با نسل 98 است ، بیان داشت: نسل 27 به طور کامل سورئالیستی هستند.فدریکو گارسیا لورکا در کنار سالوادور دالی و لوئیس بونوئل اعضای اصلی گروه 27 را تشکیل دادند که توانستند ادبیات و هنر دنیا را تکان دهند.
وی نوشته های لورکا را بی نظیر دانست و بیان داشت: ترانهها ، نمایش نامه ماریانا پیندا، چنین که گذشت این ۵ سال،
ترانههای کانته خوندو ، نمایش نامههای عروسی خون، یرما، خانه برنارد آلبا،شاعر در نیویورک، احساسات و پروانه ، طلسم پروانه (نیرنگ پروانه)، قصیده کولی ، زاری برای مرگ یک گاوباز ، عروسکان خیمه شب بازی بیان کننده ادبیات غنی اسپانیا در قرن بیستم هستند.
مدیر گروه دپارتمان زبان اسپانیایی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: در این قرن می توان به وضوح جسارت و هوشیاری را مشاهده کرد به طوری که پیوند آثار خلق شده به زبان اسپانیایی با زندگی روزمره مردم بیانگر همین موضوع است.
نجفی شاعران نسل ادبی 27 اسپانیا را شاعران متعهد و سیاسی دانست و افزود: آنها اغلب یا از اسپانیا گریخته اند یا با تبعید مجبور به ترک وطن شده اند. این شاعران اکثرا به کشورهای آمریکای لاتین مهاجرت کرده اند. از محیط بسیار تأثیر پذیرفته و برخی حتی تا آخرعمرخویش به اسپانیا باز نگشته اند.
وی با اشاره به این که شعر اسپانیا در قرن بیستم شعر مدرنیستی آمریکای لاتین را هم تحلیل و بررسی می کند، افزود: این دورانی است که شاعران خواستار بازنگری دوباره به مسائل طبیعی خود می شوند و حتی در مقابل مدرنیسم و عناصر آن عکس العمل نشان می دهند.
نظر شما