دکتر بهمن نامور مطلق در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد شرایط گفتگوی فلسفی درهمایش فلسفه گفت: باید نخست افرادی که وارد این عرصه میشوند تخصص این عرصه را داشته باشند یعنی اینطور نباشد که ما معدل ضعیفی از فلسفه خودمان ارائه بدهیم و موجب بشود که خارجیها فکر بکنند که بضاعت فلسفی ما کم است. از این جهت ما باید از متخصصان فلسفه دعوت کنیم و برای اینکار باید سرمایه‌گذاری کنیم که آنها حضور پیدا کنند و بایستی از آنها بخواهیم که آرای جدیدشان را در این رابطه ارائه دهند. داشتن نشستهای تبادل نظر در خلال همایش ضروری است. اینطور نباشد که فقط سخنرانی باشد. باید گفتگو و تعامل و بحث ایجاد بشود و باید همه گروههای فلسفه ما در این تعامل شرکت بکنند و مؤثر باشند.
این عضوهیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی درمورد تفاوت یک گفتگوی فلسفی با گفتگوهایی که در عرصههای دیگر رخ میدهد اظهارداشت: هررشتهای برای خودش نوع خاصی از گفتگو را دارد اگر چه یک اصول مشترک وجود دارد اما گفتگو در عرصه هنر یا سیاست را نمی‌شود با گفتگو در عرصه فلسفه یکی انگاشت. هرکدام دارای موارد خاص خودشان است. درفلسفه بایستی بر اساس تعقل مباحثمان را پیش ببریم. روشها و نگرشها در آن متفاوت است اما در هنر التزامی به تعقل آن چنان که در فلسفه است ما احساس نمیکنیم. در هنر تخیل است که میزان دارد.
این محقق حوزه ادبیات و فلسفه در ادامه تصریح کرد: به این جهت روشهایی که در هنر بکار میرود متفاوت است. ما یکسری مشترکاتی ازجمله آزاداندیشی و عمق علمی داریم که در همه رشتهها باید رعایت بشود و لازمه هرنوع گفتگوی علمی هستند اما در گفتگوی فلسفی به احساسات و تصورات فردی نمیتوان اکتفا کرد و آن را به صورت یک قاعده مطرح کرد.
نامور مطلق نقش همایش روز جهانی فلسفه در گسترش گفتگوی فرهنگی را چنین توصیف کرد: بالاخره این یکی از بهترین مناسبتهایی برای این گفتگو است. ما میتوانیم مناسبتهای گوناگونی برای شروع نزد فلاسفه ایرانی و خارجی داشته باشیم. باید در یک شبکه از فعالیتها کار کنیم نه در یک همایش تنها. شبکه در آن ترجمه دو طرفه است. یعنی ترجمههایی که از آنها برای ما شده و همچنین ترجمههایی از ما که برای آنها شده‌اند.
نظر شما