دکتر بهرام امیر احمدیان در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد اینکه متون علوم انسانی را با توجه به چه قواعدی باید خواند، آیا کدهای خاصی برای خوانش متون رشته خود دارید گفت: دو نوع خوانش وجود دارد یکی بعنوان دانش افزایی یعنی اینکه مطلبی را مرور کنیم بدون اینکه منظوری داشته باشیم که آن مطلب را دوباره بیان کنیم . درخوانش دوم مطلب را برای اینکه درس بدهیم میخوانیم . این دوخوانش با یکدیگر فرق دارند. جایی که برای تدریس میخوانیم نت برداری کرده و توضیحات لازم را در یادداشتهای خود جمع آوری و ارائه می کنیم .
وی افزود: اما برای دانش افزایی روش کارم چنین است که زیر مطالب مهم خط میکشم و در حاشیه کتاب با مداد مطالبی را مینویسم به فرض اینکه سؤالی پیش آمده باشد یا بعضی از اشتباهات در متن رفته باشد اینها را آنجا یادداشت میکنم تا در ذهنم بماند. از این منظر خوانش علوم انسانی نیاز به تمرکز و فضای آرام توأم با سکوت دارد و با خوانش یک رمان کهنه برای گذراندن اوقات فراغت و سرگرمی فرق می‌کند .
احمدیان در مورد اینکه آیا متون رشته خود را بیش از چند بار میخوانید نیز اظهار داشت: برای اینکه در کلاس حاضر شده و به امر تدریس بپردازم اول ناگزیرم مطلبی را که میخواهم درس بدهم برایم جا بیفتد و شاید با یک یا دوبار خواندن ملکه ذهنم نشود به همین جهت نیاز به مطالعه عمیقتری دارم.
این استاد مطالعات روسیه شناسی دانشگاه تهران در مورد یادداشتهای وی از متون مطالعه شده نیز گفت: یاداشتهایی که از مطالعاتم برمیدارم به اینگونه است که اول زیر مطالب مهم کتاب خط میکشم و در حاشیه کتاب مینویسم و بعد آنها را فیش برداری میکنم و در فایل مخصوصی که در کامپیوتر برای این منظور درنظر گرفتهام نکات مهم را سر جای خود قرار میدهم. به نظر میرسد اگر کتابها و مطالب در سایتی وجود داشته باشند کار را خیلی ساده می‌کند برای اینکه در مطالعه کتاب جستجو کردن یک موضوع خیلی مهم است.
این محقق و پژوهشگر یادآور شد: شاید کتاب نمایهای نداشته باشد و نتوانیم به مطلب مورد نظر دسترسی پیدا کنیم اما در یک فایل کامپیوتری این امکان وجود دارد که با جستجو کردن مطلب مورد نظر را پیدا کنیم از این بابت خیلی در وقت صرفه جویی میشود از این نظر لازم است کتابهای تحقیقاتی در آخر نمایه مکانها یا اصطلاحات و مفاهیم داشته باشند این موارد کتاب را خیلی قابل استفاده تر از کتابهایی که نمایه ندارند می‌کند.
نظر شما