به گزارش خبرنگار مهر در همدان، کارنامه 10ساله این کنگره عظیم در چند روز آینده در تجلیگاه باشکوهی با عنوان "اجلاسیه " در حضور یادگارهایی از خیل شهدای همیشه حاضر خطه شهید پرور همدان و عالمان و نخبگان و اندیشمندانی که جمعی از مسئولان کشور اسلامیمان را نیز شامل می شوند، بسته خاند شد، کنگره ای که قرار است 10سال دیگر دوباره رخ بنماید.
اولین دوره کنگره سرداران، امیران، فرماندهان و هشت هزار شهید استان همدان سال 1379کلید خورد و در تمام سال های دهه گذشته دهها گروه از نیروهای سپاه، بسیجیان و بنیاد حفظ آثار و ارزشهای دفاع مقدس، هم وغم خویش را گذاشتند تا کاری انجام دهند و شیوه ای بنیان نهند تا بلکه راه و رسم شهدا در قیل و قال زمانه به پرتگاه فراموشی نیفتد.
برای این بنای صواب و راهی که گمان می رود پایانی برایش متصور نباشد، هزاران نفر از انسان های پاک نهاد و نیک کردار از میان هنرمندان و فن آوران و اصحاب قلم و اندیشه فرا خوانده شدند تا گوشه ای از این طرح سترگ را به عهده گیرند و با کمکی و حرفی و نفسی، این مصداق شیرین که " بر سرآنم که گر ز دست برآید ، دست به کاری زنم تا غصه سرآید "، نقطه عطف جدیدی در طریق فرهنگ ایثار وشهادت بوجود آورد.
کنگره سرداران، امیران، فرماندهان و هشت هزار شهید استان همدان اگرچه گریزی به نام و یاد و حماسه سازی های فرزندان دلیر و معین خطه دارالمومنین استان همدان در دوران هشت ساله دفاع مقدس است، اما مراد از این اندیشه شیرین، بیمه ساختن جامعه اسلامی و نسل بی دفاع امروزی در برابر هجمه های فرهنگی و نقشه های شوم دشمنان دین حق و عدالت از اقصی نقاط جهان کفر و شرک است.
نا گفته پیداست که طرح چنین موضوع و چنین گام بزرگی در قالب کنگره شهدا در یک دوره بلند 10ساله به سرمایه و ابزار هنگفت و شگفت نیازمند است، چراکه هزاران برنامه و همایش و یادواره و یادمان و کتاب و مسابقه ورزشی و شب شعر و سفر به سرزمین های نور و رویشگاه لاله ها ی سرخ لازم است تا اندیشه ای شکل بگیرد و در منظر گاه میلیون ها چشم، به قضاوت و حکم در آید.
اگر چنین نیز باشد این سئوال پیش می آید که این همه پول و سرمایه و امکانات را از کجا باید فراهم آورد و همین سئوال امروز در ذهن صدها خبرنگار و گزارشگر و منتقد است که از کجا و چگونه و چرا؟!
باید برای دریافتن پاسخ این سئوال باید به میان آمد و جستجو کرد، باید همه را دید و در ضمیر خود ثبت کرد.
در این خصوص وقتی مسئولان ستاد کنگره را مورد سئوال قرار می دهی می گویند: " بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد".
یکی از فعالان ستاد کنگره سرداران، امیران، فرماندهان و هشت هزار شهید استان همدان در این خصوص اظهار داشت: اجرای طرح های بزرگ در هر شرایطی هزینه بر است به خصوص اینکه کنگره شهدای همدان شامل چند طرح عمرانی از جمله باغ موزه شهدا و یادمان شهدا در میدان های اصلی شهر های تابعه استان همدان است و چنین طرح های ماندگاری بدون سرمایه نمی شود.
او که تمایلی به ذکر نام خود ندارد، افزود: اشخاص و گروه های زیادی در طول برگزاری کنگره قربتا الی الله کار کردند چون اعتقاد داشتند برای خشنودی شهدا و رضای خدا کاری انجام داده اند.
وی اضافه کرد: بنویس این کنگره با دعا و خون دل بسیاری از انسان های عاشق پای گرفت و هدف همان ماندگاری کنگره و زنده کردن فرهنگ ایثار وشهادت در همیشه تاریخ این سرزمین اسلامی است.
10 سال تلاش بی وقفه و طراحی هزاران موضوع فرهنگی، هنری، علمی و صنعتی برای برگزاری کنگره ای به نام شهدای استان همدان این سئوال را در اذهان بوجود آورده است که این همه توجه و سرمایه برای چیست چرا که شهدای این آب و خاک و عزیزانی که در طول هشت سال جنگ و آتش و انفجار و بوی باروت، جان در طبق اخلاص گذاشته و کشوری کهن و پر آوازه را از طمع غارت و تخریب و تقسیم دشمنان اهریمنی به سلامت عبور دادند، همیشه در قلب و چشم و فکر ملتی شهید پرور و قدرشناس و حق بین قراردارند و دیگر نیازی به کنگره برای چیست؟ اما این گونه نیست، چرا که چه کسی تمام واقعیت های جنگ و دفاع مقدس را می داند؟
کسی چه می داند چرا آن مادر داغ دیده، هنگام استقبال از جنازه مطهر شهید عزیز خود حجله می گسترانید و گوسفند ذبح می کرد و گل و نقل می افشاند.
کسی چه می داند آن ناله های جان سوز و نماز شب رزمنده جوانی که بی صبرانه در انتظار طلوع آفتاب می نشست و تا غروب وضوی شهادت خویش را نگه می داشت برای چه بود و چه شد؟
کسی چه می داند رمز خوش دلی و رضای آن رزمنده پیری که واپسین سال های حیات را به کنج مساجد و تکیه پناه برده و به راه ناتمام خود می اندیشید در چیست؟
آری کنگره برای مرور بخش کوچکی از تاریخ پر رمز و راز دوران حماسه و شهادت است، کنگره نه برای تمجید و تجلیل از انسان های پاکی است که جان عزیز خود را برای دوام و بقای مکتب ناب حسینی (ع ) و فطرت لایزال دینی به ودیعه گذاشتند، بلکه این مجال دریچه ای است به دنیای پاک و زلال هزاران نوجوان وجوان پر و بال بسته ای که زمزمه های شاد زندگی را تا به آخر نرسانده، برای دیدن لقاء الله، با خدا گفتند وسرودند و رفتند.
کنگره فرصتی است تا شاید بدانیم اگر چه خوب بودن و خداگونه بودن در جنگ و آتش افروزی نیست ولیکن بهترین ارزش ها برای خوب زیستن و با خدازیستن، خداشناسی و خودشناسی و خوب شناختن زندگی و سعادت بشری است.
نظر شما