به گزارش خبرنگار مهر، مروری بر تاریخ ادبیات ایتالیا عصر سه شنبه با حضور منوچهر افسری و رضا نجفی در سرای اهل قلم برگزار شد.
نجفی نویسنده و مترجم افزود: در ابتدای شکل گیری زبان ایتالیایی شاعران دوره گرد و نقالان برای مردم می‌خواندند یا همراه با چنگ و آواز برای آنها برنامه اجرا می کردند.
وی با تاکید بر این که دانته در ادبیات پدیده ای بی نظیر است اظهارداشت: دانته علاوه بر نوشتن دو کتاب زندگی نو و کمدی الهی به تالیف کتابهایی درباره فلسفه و سیاست پرداخته بود.
نجفی ادامه داد: انگیزه سرودن و نوشتن زندگی نو و کمدی الهی از طرف دانته به علت عشق به دختری بنام بئاتریس پورتی ناری است و این عشق از 10 سالگی تا پایان عمر این شاعر را در برگرفت و تا پس از مرگ بئاتریس هرگز ازدواج نکرد.
به گفته وی، دانته حتی پس از مرگ دخترک نیز خاطر بئاتریس را از یاد نبرد تا اینکه شبی او را در خواب دید و تصمیم گرفت که به خاطر این خواب به نوشتن اثر پرارزش و جهانی خود کمدی - الهی بپردازد و در بسیاری از بخش های کتاب بئاتریس همچون فروغی تابان و خورشیدی درخشان و مظهر تقوا و زیبائی و خیرمطلق است.
نجفی بیان داشت: کتاب کمدی الهی تصویری از قرون وسطی با اخلاق، رفتار، اختلافات، جنگها، چهره‌های نامی و تمدنهای قدیم است اما باید گفت در این کتاب عظیم صحنه‌های گویا از تاریخ، پیش چشم مجسم است.
همچنین منوچهر افسری مترجم و نویسنده در این نشست در خصوص سیر تحول ادبیات کهن ایتالیا گفت: ادبیات ایتالیا از آن گونه های ادبی است که در ایران کمتر شناخته شده است و مخاطب عام مثل دیگر ژانرهای ادبی در کشور ندارد.
وی افزود: شاید یکی از دلایل این ناشناخته ماندن، ترجمه نشدن آثار زیاد یا مورد توجه توسط مترجمان و به نوعی بی توجهی به این شکل از ادبیات است.
افسری از پترارک از شاعران و نویسندگان ایتالیائی و دانته به عنوان پدیده های بی نظیر ادبیات ایتالیا نام برد و اظهارداشت: شاعران و نویسندگان داخلی باید این آثار را به خوبی بخوانند.
وی دلایل عدم پیشرفتی خاص در ادبیات ایتالیا تصریح کرد: در قرن دوازدهم و سیزدهم میلادی هر یک از شهرها و نواحی ایتالیا دارای حکمرانی مستقل بود و به همین دلیل وحدتی در این سرزمین وجود نداشت و لهجه‌ها غالبا با هم تفاوت داشت.
این مترجم و نویسنده اضافه کرد: در زمان فردریک دوم زبان ایتالیائی در سیسیل و توسکانی مورد استعمال بود و شاعران و خوانندگانی که به ایتالیائی شعر می‌سرودند آواز هم می‌خواندند.
وی با اشاره به این که با این حال لاتین در واقع زبانی بود که امپراتوری روم به مردم سرزمینهای تحت سلطه اش تحمیل کرده بود، تصریح کرد: اما مردم با سرباز زدن از پذیرش آن رواج زبانی محاوره ای، ساده و کم قاعده را در ایالتهای مختلف فراهم کردند.
افسری ادامه داد: در قرن هفدهم ایتالیا تحت نفوذ اسپانیا قرار گرفت و به علت کنترل شدید و تفتیش عقاید، فرصتی برای ظهور عالم وادیب جدیدی بوجود نیامد تا اینکه در قرن هجدهم دوباره نویسندگان بزرگی از جمله ویتوریو آل‌فیری با نمایشنامه معروف آنتیگون پدیدار شدند.
وی یاکومو لئوپاردی را بزرگترین شاعر قرن نوزدهم ایتالیا دانست و افزود: کتاب فلسفی اپرای اخلاقی از مهمترین آثار او بود.
افسری بیان داشت: آثار ادبی ایتالیا در قرن بیستم بسیار تاثیر گرفته از سالهای تحت نفوذ فاشیسم به رهبری بنیتو موسولینی است تا نشان دهد شعر تحت تاثیر جریان های سیاسی است.
نجفی بیان داشت: کتاب کمدی الهی تصویری از قرون وسطی با اخلاق، رفتار، اختلافات، جنگها، چهره‌های نامی و تمدنهای قدیم است اما باید گفت در این کتاب عظیم صحنه‌های گویا از تاریخ، پیش چشم مجسم است.
همچنین منوچهر افسری مترجم و نویسنده در این نشست در خصوص سیر تحول ادبیات کهن ایتالیا گفت: ادبیات ایتالیا از آن گونه های ادبی است که در ایران کمتر شناخته شده است و مخاطب عام مثل دیگر ژانرهای ادبی در کشور ندارد.
وی افزود: شاید یکی از دلایل این ناشناخته ماندن، ترجمه نشدن آثار زیاد یا مورد توجه توسط مترجمان و به نوعی بی توجهی به این شکل از ادبیات است.
افسری از پترارک از شاعران و نویسندگان ایتالیائی و دانته به عنوان پدیده های بی نظیر ادبیات ایتالیا نام برد و اظهارداشت: شاعران و نویسندگان داخلی باید این آثار را به خوبی بخوانند.
وی دلایل عدم پیشرفتی خاص در ادبیات ایتالیا تصریح کرد: در قرن دوازدهم و سیزدهم میلادی هر یک از شهرها و نواحی ایتالیا دارای حکمرانی مستقل بود و به همین دلیل وحدتی در این سرزمین وجود نداشت و لهجه‌ها غالبا با هم تفاوت داشت.
این مترجم و نویسنده اضافه کرد: در زمان فردریک دوم زبان ایتالیائی در سیسیل و توسکانی مورد استعمال بود و شاعران و خوانندگانی که به ایتالیائی شعر می‌سرودند آواز هم می‌خواندند.
وی با اشاره به این که با این حال لاتین در واقع زبانی بود که امپراتوری روم به مردم سرزمینهای تحت سلطه اش تحمیل کرده بود، تصریح کرد: اما مردم با سرباز زدن از پذیرش آن رواج زبانی محاوره ای، ساده و کم قاعده را در ایالتهای مختلف فراهم کردند.
افسری ادامه داد: در قرن هفدهم ایتالیا تحت نفوذ اسپانیا قرار گرفت و به علت کنترل شدید و تفتیش عقاید، فرصتی برای ظهور عالم وادیب جدیدی بوجود نیامد تا اینکه در قرن هجدهم دوباره نویسندگان بزرگی از جمله ویتوریو آل‌فیری با نمایشنامه معروف آنتیگون پدیدار شدند.
وی یاکومو لئوپاردی را بزرگترین شاعر قرن نوزدهم ایتالیا دانست و افزود: کتاب فلسفی اپرای اخلاقی از مهمترین آثار او بود.
افسری بیان داشت: آثار ادبی ایتالیا در قرن بیستم بسیار تاثیر گرفته از سالهای تحت نفوذ فاشیسم به رهبری بنیتو موسولینی است تا نشان دهد شعر تحت تاثیر جریان های سیاسی است.
برپایه این گزارش جلسه دوم بررسی ادبیات ایتالیا روز سه شنبه 18 آبان ماه در سرای اهل قلم برگزار می شود.
نظر شما