به گزارش خبرنگار مهر در اهواز، این درخت تنومند سرو که از آن به عنوان دومین درخت قدیمی بعد از سرو ابرکوه یزد و پنجمین درخت باستانی جهان یاد می شود بیش از سه هزار سال قدمت دارد و در منطقه ای به نام سروستان در شهرستان باغملک قرار دارد که در آن سروهای فراوانی وجود دارد.
وی افزود: این درخت باید به سرعت به ثبت در فهرست آثار می برسد و تدابیر ویژه ای برای نظارت بر آن اندیشیده شود تا در معرض تخریب و نابودی قرار نگیرد.

گهستونی تصریح کرد: قرار است توسط اداره راه و ترابری جاده ای در آن منطقه احداث شود که دوستداران میراث فرهنگی به شدت نگران آسیب دیدن این درخت و سایر درختان واقع در منطقه سروستان در این پروژه عمرانی هستند به همین دلیل با توجه به اینکه این جاده از 30 متری این درخت کهنسال کشیده می شود ما نگرانی خود را اعلام می کنیم.
سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی خوزستان به لزوم معرفی هرچه بیشتر و بهتر این درخت اشاره کرد و گفت: این درخت ارزش آن را دارد که هر گردشگر داخلی و خارجی هنگام ورود به خوزستان سراغ آن را بگیرد به همین دلیل این درخت ناشناخته در دل سروستان باید برای همگان معرفی شود.
منطقه قلعه سروستان در بخش مرکزی باغملک بین کوههای منگشت و در نزدیکی دره زیکی و زرگه قرار دارد و همان طور که از نامش پیدا است محل قرارگیری چندین سرو و قلعهای تاریخی است.
در این منطقه زیبا و خوش آب و هوا درختان انبوه انار، توت، انگور، کلخنگ، گیاههای خوراکی و دارویی، چشمههای جوشان و حیواناتی چون خرس، پلنگ، کبوتر و کبک وجود دارد.
ویژگی بارز این منطقه وجود چهار سرو عظیم است که یکی از آنها بیش از سه هزار سال و سه درخت دیگر قطعا عمری حدود دو هزار سال دارند.
این سروها قبلا پنج اصله بودند ولی در سالهای اخیر یکی از آنها بریده شد. هیچیک از این درختها نه در فهرست طبیعی و نه در فهرست میراث فرهنگی به ثبت نرسیدهاند حال آن که باید ضمن ثبت شرایط نگهداری از آنها را مهیا کرد.
قلعه واقع در منطقه نیز مربوط به دوره سلجوقیان است و شخصی به نام سردار ملیح از فرماندهان امیر ارسلان سلجوقی این قلعه را بنا کرده است.

این منطقه خواهناخواه منطقهای گردشگری است و باید معرفی و شناسایی شود تا گردشگران به قلعه سروستان روانه شوند.
قلعه "قلعه سروستان" خود نیز در زمره آثار تاریخی جای می گیرد و دژی محسوب می شود که به سختی قابل دسترسی است و همچون قلعه الموت تنها از یک راه دشوار قابل دسترس است و روبه رو و اطراف آن دره، پرتگاه و رودخانه وجود ارد. البته از این دژ جز چند دیواره مخروبه و تکه سنگهای مربوط به قلعه چیز دیگری بر جای نمانده است.
رودخانه ای هم که پیرامون این دژ و درختان سرو نزدیک به آن قرار دارد چند سالی است که به علت خشکسالی و کم آبی رو به خشکی نهاده و آب آن اکنون ناچیز است. وجود قلعه، باغهای میوه، چشمه های آب، سروهای کهنسال این منطقه از نگاه تاریخی، طبیعی و گردشگری در خور توجه ویژه است.
نظر شما