شادی ذاتی و غم اکتسابی است

به گزارش خبرگزاری مهر، محققان "موسسه ماکس پلانک برای روانشناسی زبان" در هلند کشف کردند که ما انسانها برای خندیدن متولد شده ایم و این تمایل غریزی را زمانی که کسی لطیفه ای تعریف می کند نشان می دهیم.

درحالیکه گریه کردن در زمانی که غمگین هستیم در واقع نوع "آواگری احساسی" و فرایندی آموختنی است.

این محققان تاکید کردند که منظور از گریستن، آن گریه ای نیست که نوزاد به محض تولد انجام می دهد. در این مورد، گریه نوزاد تنها یک واکنش ناشی از یک شوک و یا تلاش برای پیدا کردن اکسیژن است بنابراین با گریه ای که در نتیجه یک غم ایجاد می شود تفاوت دارد.

این دانشمندان به منظور دستیابی به این نتایج از 16 داوطلب ناشنوای مادرزاد خواستند که بدون استفاده از کلمات از آواهایی برای نشان دادن احساسات مرتبط با غم، خشم، ترس، آسودگی و آلرژی خود نشان دهند.

این بررسی بر روی 25 داوطلب دیگر بدون مشکلات شنوایی نیز انجام شد. این داوطلبان باید نام هریک از احساساتی را که حس می کردند می گفتند.

براساس گزارش نیوساینتیست، نتایج این تحقیقات نشان داد که تنها صدای خنده و نفسی که از روی آسودگی کشیده می شود به راحتی در هر دو گروه ناشنوا و شنوا قابل شناسایی بود درحالیکه آواهای دیگر از جیغ کشیدن ناشی از ترس تا هق هق به سبب غم برای داوطلبان بدون مشکلات شنوایی راحتتر از داوطلبان ناشنوا قابل بیان شدن بود.