اسماعیل گلرخ، از داوران مسابقه عکاسی زیرآب در ایران که قرار است به همراه دو عکاس زیر آب دیگر اردیبهشت سال 90 در جام جهانی عکاسی زیرآب شرکت کند، به خبرنگار مهر گفت: این رشته در ایران هنوز نوپا است و برای همین تعداد عکاسان زیرآب کم هستند. البته شاید یکی دیگر از دلایل این امر کمبود تعداد باشگاه‌های غواصی در کشور نیز باشد.
وی سپس به ضرورت تشکیل کلوپ‌های غواصی اشاره کرد: در چابهار که اتفاقا اولین مسابقه عکاسی زیرآب در آنجا برگزار شد، تنها یک کلوپ غواصی وجود دارد درحالیکه اگر می‌خواهیم عکاسی زیرآب توسعه پیدا کند باید بیشتر به فکر راه‌اندازی کلوپ‌هایی از این دست باشیم.
گلرخ افزود:در مصر که عکاسی زیرآب گسترش زیادی دارد، تعداد کلوپ‌های غواصی بسیار زیاد است و اساسا هزینه فدراسیون غواصی مصر از این راه تامین می‌شود چون عکاسان و گردشگران از اعضای این کلوپ‌ها هستند و با هزینه مشترکان، کلوپ‌ها می‌توانند استقلال خود را حفظ کنند.
این عکاس زیرآب با بیان اینکه ایتالیا، فرانسه و ترکیه پیشرفته‌ترین کشورهای جهان در زمینه عکاسی زیرآب هستند، ابراز کرد: یکی از دلایل رشد این سه کشور در عکاسی زیر آب، موقعیت جغرافیایی است چون دریای مدیترانه امکان خوبی برای عکاسی دارد و آب آن بسیار خوب است.
گلرخ ادامه داد: متاسفانه آب‌های ایران برای عکاسی خیلی خوب نیستند و گاهی به دلیل جزرومد، کدر می‌شوند که کار را برای عکاسان سخت می‌کنند. از طرف دیگر به دلیل کمبود کلوپ‌های غواصی، بیشتر افرادی که به این حوزه علاقه دارند، نمی‌دانند برای عکاسی زیرآب باید به کجا مراجعه کنند که همین مسئله نیز کار را دشوار می‌کند.
وی همچنین در مورد اولین مسابقه عکاسی زیرآب عنوان کرد: عکاسی رشته پرهزینه‌ای است و در این میان عکاسی زیرآب نیز هزنیه بیشتری دارد. با اینهمه این‌بار 42 نفر شرکت کردند که فکر می‌کنم برای اولین دوره خیلی خوب است و توانستیم استانداردهای کنفدراسیون غواصی را اجرا کنیم.
گلرخ در مورد این استانداردها توضیح داد: عکاس باید در محل حضور داشته باشد و به مدت یک ساعت و نیم تا عمق 15 متر با رزرو هوای 50 در تانک خود به غواصی بپردازد.
وی عکاسی زیرآب را در توسعه گردشگری هر منطقه موثر دانست: عکاسی زیرآب یا غواصی برای منطقه‌ای که این رشته‌ها در آنها انجام می‌شود، اهمیت زیادی دارد چون گردشگران زیادی می‌آیند و به مرور اقتصاد آن شهر دگرگون می‌شود.
نظر شما