مقام علمی علامه محمد تقی جعفری تجلیل شد

به گزارش خبرنگار مهر در قم، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در این مراسم که شامگاه چهارشنبه در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی قم برگزار شد با گرامیداشت یاد و خاطره علامه محمد تقی جعفری در سخنانی گفت:علامه جعفری از شخصیت‌هایی است که در حوزه هنر قلم زده و کارهای ارزشمندی منتشر کرده است.

حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه ادامه داد: وی فیلسوف هنر اسلامی است اما قبل از آن فیلسوف انسان است و فلسفه‌اش بر محور انسان می‌چرخد.

وی تصریح کرد: ایشان معتقد به حیات معقول است که دارای ویژگی‌هایی مانند حیات آگاهانه و حرکت در مسیر ساخته شدن و تکامل مداوم می‌باشد.

خسروپناه با بیان اینکه علامه جعفری به طرح این سئوال که آیا هنر برای هنر و یا هنر برای انسان است می‌پردازد افزود: وی می‌گوید نه هنر برای هنر و نه هنر برای انسان معقول نیست و پوچ گرایی از آثار آن است و تنها هنر برای انسان در جهت رسیدن به حیات معقول از نظر اسلام منطقی است.

علامه جعفری هنر را به دو دسته پیرو و پیشرو تقسیم می‌کرد

عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی بیان کرد: از دیدگاه علامه، هنر به دو دسته پیرو و پیشرو قابل تقسیم است و هنر پیرو هنری است که از خواسته‌ها و تمایلات و اخلاقیات رسمی و دانسته های معمولی تبعیت می کند.

وی افزود: هنر پیرو دنباله رو دیدگاه و سلیقه متوسط مردم است که حیوان بالفعل و انسان بالقوه هستند و هنرمند کاری به بایسته ها و شایسته ها ندارد که فیلم های هالیودی نمونه بارز آن است که مملو از شهوت و غضب است.

خسروپناه با بیان اینکه علامه جعفری معتقد است هنر در دنیای کنونی موجب سقوط ارزش‌های انسانی و متلاشی شدن خانواده‌ها است تأکید کرد: برخی به فقه اسلامی ایراد می‌گیرند که مانع رشد هنر است و از ارتقای آن جلوگیری می‌کند در حالی که ما معتقدیم فقه جلوی ابتذال هنر را می‌گیرد و از سقوط ارزش‌های انسانی جلوگیری می‌کند.

مدیرگروه فلسفه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تصریح کرد: در مقابل این نوع هنر، هنر پیشرو است که نه تنها جلوی رشد هنرمند را نمی‌گیرد بلکه به او می‌گوید استعدادهایت را به فعل برسان و آن را در مسیر حیات معقول قرار بده.

وی تأکید کرد: هنر اسلامی در راستای حیات معقول انسانی است و بر همین مبنا موسیقی و سایر هنرها تعریف می‌شوند.

یادآوری می شود علامه جعفری در سال 1304 شمسی در تبریز به دنیا آمد و بعد از ورود به حوزه از محضر استادانی همچون ایات عظام خویی، میلانی، محمود شاهرودی، جمال گلپایگانی و ... بهره برد.

وی در سال 1337 از نجف عازم ایران شد و بعد از اقامت در قم و مشهد راهی تهران شد و با همراهی با مرحوم آیت و آیت الله مطهری در دانشگاه به تدریس پرداخت.

وی در همایش های متعددی در کشورهای مختلف شرکت کرد و مصاحبه ها و مراسلاتی با افرادی مانند راسل و چالزآدامز داشته است و از شخصیت‌هایی است که حوزه هنر قلم زده است.