پس از شهادت اباعبدالله الحسین(ع) و فرستادن سر مقدس آن حضرت در عصر عاشورا به کوفه، عمر بن سعد یازدهم محرم دستور داد سرهای سایر شهیدا را شست و شو داده و در میان سرکردگان سپاه تقسیم کنند تا آنان، سرها را به نزد عبیدالله برده و پاداش بگیرند.
عمربن سعد همچنین دستور داد کشته های خود را جمع کرده، بر آنان نماز بخوانند و سپس دفن کنند. ولی بدنهای بی سر شهیدان را در آن بیابان رها کرد.
وی دستور داد زنان، کودکان و بازماندگان واقعه عاشورا را اسیر و به همراه خود به کوفه ببرند. هنگام خروج آنان از سرزمین کربلا، به خواسته اسیران برای ملاقاتی دیگر با شهیدانشان و یا شاید به دستور عمر بن سعد جهت تازه کردن داغ اسیران و عزیز از دست دادگان، آنان را از کنار پیکرهای شهیدان عبور دادند.
در همین روز آنان را وارد شهر بزرگ کوفه کرده و جمعیت فراوانی به دیدن اسیران آمدند که برخی اظهار خوشحالی و شادمانی کرده و برخی دیگر نیز از ناراحتی موقعیت اهل بیت(ع) و در عزای سید شهیدان می گریستند و ضجه می کشیدند.
........................................
الارشاد (شیخ مفید)، ص 470؛ الفتوح (ابن اعثم کوفی)، ص 913؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 407
نظر شما