دکتر سروش دباغ در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد رشته تخصصی خود و انگیزه های وی در این زمینه اظهار داشت: رشته تخصصی من فلسفه است و انگیزه گرایش من به این رشته درک و دریافت حقیقت بود.
عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران با تأکید بر اینکه شوق دانستن همچنان در وی وجود دارد و این شور را با مطالعه، توجه و تأمل در آثار مختلف پاسخ می دهد، تأکید کرد: اعتقاد دارم اگر این انگیزه ها در عرصه های مختلف، به ویژه حوزه فلسفه وجود نداشته باشد، خلاقیت و پویایی از فعالان این حوزه دور شده و دچار روزمرگی می شوند .
دباغ افزود: من هرگز برای انجام کارهای روزمره به سراغ این رشته نیامدم هرچند این رشته هم مثل سایر رشتههاست و الزامات یک شغل آکادمیک را هم دارد، اما انگیزه اصلی من همان گونه که گفتم حقیقت طلبی و تحری حقیقت است که همچنان این انگیزهها به غایت در من وجود دارند.
وی با اشاره به پرسشهای اصلی مطرح در رشته تخصصی خود گفت: پرسشهایی که من در پی آنها بودم همان پرسشهای کلان فلسفی است. بحث از معرفت، حدود و ثغور معرفت، آگاهی، معناداری و مابعدالطبیعه از جمله مسائلی هستند که در این حوزه بدنبال آنها بوده و هستم . البته پس از مدتی پرسشهای خاصی در دو یا سه حوزه تخصصی ذهنم را به لحاظ کاری به خود مشغول کرد، مباحث مربوط به فلسفه اخلاق و پرسش از ساحات گوناگون امور اخلاقی، فلسفه زبان با تأکید بر فلسفه ویتگنشتاین و نیز فلسفه دین از این موارد هستند.
این محقق و پژوهشگر حوزه فلسفه اخلاق با تأکید دوباره بر اهمیت پرسشهای کلان در فلسفه یادآورشد: پرسشهای کلان و بحث درباب معناداری، آگاهی، صدق و ارزشها در این عالم همان پرسشهایی هستند که هرکه در وادی فلسفه و اندیشیدن پای مینهد به آنها میاندیشد.
نظر شما