همه پرسی تعیین سرنوشت جنوب سودان از امروز به مدت یک هفته آغاز شد؛ امری که دخالت عوامل خارجی در بروز آن مشهود است. از مداخله گران خارجی می توان به رژیم اسرائیل اشاره کرد که در ادامه به بررسی بخشی دیگر از اقدامات فتنه گرانه صهیونیستها در جنوب سودان می پردازیم.
در چارچوب تحرکات صهیونیستها در جنوب سودان، تل آویو 15 میلیون دلار به عنوان حقوق فرماندهان وجنگجویان این جنبش اختصاص داده که این کمک علاوه بر دوبرابر شدن حجم سلاح های ارسالی از طریق اوگاندا و زئیر به سودان می باشد.
در گزارش هایی که " تسفی رویتر" فرمانده شعبه ارسال این کمک ها وابسته به وزارت جنگ صهیونیستی تهیه و تقدیم مراجع مافوق شده از میان جنگ افزارهای ارسالی می توان به موارد ذیل اشاره کرد.
- 6 هزار قبضه تفنگ از انواع کلاشینکف، ام 16، گالیلی ومسلسل های یوزی
- 1000 قبضه مسلسل سبک از انواع دیکرنوف، سمینوف وبراونینگ
- 600 موشک انداز آر پی جی
- 150 خمپاره انداز 80 و120 میلیمتری
- 40 عراده توپ های ضدی هوایی ( یک و دولول)
- تعدادی از موشک اندازهای کاتیوشا وموشک های ضد هوایی از نوع "استریلا"
"موشه فرجی" در کتاب خود درباره حضور موساد در آفریقا به اسنادی در رابطه با روابط شخصی که از آن زمان بین ماموران موساد ورهبران جنبش جنوب سودان برقرار شد اشاره کرده است. رژیم صهیونیستی در چارچوب این هدف گذاری خود به هریک از ماموران خود ماموریت داد که در یکی از ابعاد سیاسی، نظامی، اطلاعاتی روابط خود را با رهبران جنبش گسترش دهند.
به طور مثال در بعد سیاسی، "یوری لوبرانی" و"دیوید کمحی" دو مامور ویژه موساد به همراه مرد عملیات ویژه "یوسی میوحاس" برای این عرصه انتخاب شدند.
در عرصه نظامی، فرماندهان نظامی بارزی که از ارتش رژیم صهیونیستی خارج شده بوده و وارد فعالیت های اطلاعاتی شدند به عنوان نمایندگان رژیم صهیوینستی به آفریقا اعزام شدند تا در کنار فعالیت های اقتصادی خود از جمله فروش سلاح و دلالی برای شرکت های تسلیحاتی صهیونیستی در کشورهای آفریقایی، روابط ویژه ای هم در چارچوب اهداف این رژیم با رهبران این منطقه از جمله رهبران جنبش جنوب سودان برقرار کنند.
در میان این افرد می توان به نام هایی همچون ژنرال "یاموس بن جال"، ژنرال "ساموئل جونین" ونیز سرهنگ "موشه فرجی" اشاره کرد.
در بعد امنیتی واطلاعاتی هم گروهی به رهبری "بن الیاهو" از سازمان امنیت عمومی رژیم صهیونیستی (شاباک) و یسرائیل مئیری از شعبه ضد اطلاعات ارتش وسرگرد "ساموئل کیدری" حضور پر رنگی داشتند.
این رویکرد دقیقا با گسترش دامنه فعالیت دوایر ویژه سیاسی، نظامی وامنیتی در مناطق جنوب سودان و برقراری ارتباط با تمامی گروه ها، سازمان ها وحتی شخصیت هایی که با خارطوم هم در ارتباط هستند، تحقق یافت. روابط مذکور در مورد ارتش خلق برای ازادی سودان که "جان گارانگ" آن را از سال 1983 وتا زمان ترور چند سال پیشش در سانحه هواپیما هدایت می کرد هم صدق می کند.
فعالیت گروه گارانگ به حدی برای تل آویو قابل توجه ومهم بود که نخست وزیران مختلف رژیم صهیونیستی همچون اسحق شامیر، بنیامین نتانیاهو، و حتی اسحق رابین را بر آن داشت تا تصمیمات مهمی در افزایش حمایت خود از وی بین سال های 1990 تا 1999 بگیرند.
مجله تخصصی نظامی وعبری زبان "معرخوت" در گزارشی در این رابطه تاکید کرد کمک های رژیم صهیونیستی از گارانگ طی این مدت از مرز 500 میلیون دلار گذشت و گرچه این کمک ها از سوی رژیم صهیونیستی بوده اما بخش های عمده این هزینه از جیب آمریکا تامین شد.
به هر شکل فعالیت های ارتش خلق برای آزادی سودان در جنوب این کشور به حدی گسترش پیدا کرد که دولت خارطوم را مجبور ساخت تا این جنبش را به عنوان یکی از طرف های فعال در منطقه جنوب این کشور به رسمیت بشناسد.
گارانگ با توجه به شناختی که از طرح های صهیونیستی در منطقه داشت، از همان ابتدا هدف خود را جدایی جنوب از سرزمین مادری اعلام کرد این در حالی بود که برخی دیگر از گروه ها همواره سعی می کردند این هدف را در لفافه ای از عبارت های دیگر پنهان کنند.
جان گارانگ که بود ؟
گزارش های تهیه شده توسط ماموران موساد در رابطه با گارانگ را می توان در چند جمله زیر خلاصه کرد.
گارانگ متولد سال 1943 استان بور است که بعد از توصیه سفارت آمریکا در کنیا وسپس اوگانادا و زئیر موفق به کسب بورسیه تحصیلی در آمریکا شد و فوق لیسانس خود را از دانشگاه آیوا گرفت. وی بعد از پایان تحصیلات آموزش های نظامی را در همین کشور گذراند و بعد از آن یک دوره نظامی هم در دانشکده امنیت داخلی رژیم صهیونیستی سپری کرد، سپس از این دوره به جنوب سودان بازگشت و به جنبش "هینانیا" پیوست.
ارزیابی هایی که توسط مسئولین مختلف موساد از جمله "ادمونی" رئیس سابق موساد و نیز مسئولین برجسته ای همچون دیوید کمحی، ایلیاهو بن ایلیسار واوری لوبرانی بر روی شخصیت گارانگ انجام گرفت نشان داد که صهیونیستها می توانند به وی در دستیابی به این هدف تکیه کنند.
فرجی در کتاب خود تاکید می کند که گارانگ از در تمام دوره تحصیل در آمریکا زیر نظر سازمان اطلاعات آمریکا سیا و نیر ماموران رژیم صهیونیستی قرار داشت.
از نکات قابل توجه در این کتاب افشای سفر آریل شارون به سودان در زمان جنگ چاد بود که ظاهرا برای پایان دادن به اختلافات به وجود آمده بین بین قطب های مختلف گروه های مخالف دولت مرکزی خارطوم انجام گرفت، اما با توجه به اینکه جنبش گارانگ در حال پیروزی قاطع بود، وی حاضر به پذیرش میانجیگری شارون نشد وظاهرا تلاش های شارون بی نتیجه ماند.
با این وجود حمایت رژیم صهیونیستی از گارانگ طی دهه های هشتاد ونود از قرن گذشته و نیز دهه اول قرن بیست ویکم همچنان ادامه یافت.
بعد از آن بود که فرایند بین المللی ومنطقه ای مختلفی باعث شد تا سودان در شرایط ویژه وخطرناک خاصی مجبور به پذیرش انجام مذاکرات با ارتش خلق سودان در کنیا شده ودست آخر ژنرال عمر البشیر رهبر سودان توافقنامه "مشاکاس" را به امضا برساند.
به اعتقاد تحلیلگران سیاسی رژیم صهیونیستی و بخصوص آنانی که در سودان وکشورهای همسایه اش حضور وفعالیت داشتند، این توافقنامه بستر وزیربنای قانونی وعملی جدایی جنوب را در اینده با توجه به موافقت دولت مرکزی با حق تعیین سرنوشت این منطقه بنا نهاد؛ مسئله ای که احتمالا امروز یکشنبه به منصه ظهور در می آید.
نظر شما