به گزارش خبرگزاری مهر از شیراز، امیر کاووس بالازاده در دومین روز از دومین روز همایش ملی تاثیر ادبیات و آیین های عاشورایی بر نمایش ایرانی در شیرازبا اشاره به منبع شناسی تعزیه گفت: کتابهای مقاتل که همه واقعه عاشورا را توضیح می دهد جزو منابع اولیه تعزیه محسوب شده که در این راستا می توان به کتابهایی مانند روضه الشهدا و حماسه حیدری اشاره کرد.
وی افزود: برای خلق تعزیه نامه ها، سالها مطالعه انجام شده که اولین تحقیق روی آنها توسط افرادی بوده که پس از دوران رضا شاه به دلیل آزاد شدن تعزیه شروع به کار کردند و در دهه 40 توسط استاد صادق همایونی و بهرام بیضایی چاپ کتاب و مقاله رونق گرفت.
بالازاده اظهار داشت: انعطاف پذیری صحنه در تعزیه و چگونگی استفاده از آن را می توان یکی از عناصر مهم تفاوت با تئاتر دانست که در واقع تعزیه به عنوان هنر بومی ایران توسط اساتیدی مانند فتحعلی بیگی، جابر عناصری، ناصر بخت، ملک پور و دیگر نویسندگان نگاشته شد که به خوبی تعزیه را از زاویه های مختلف مورد بررسی قرار داده است.
فقیری: روشهای اصیل تعزیه و استفاده از ابزار سنتی ویژه تعزیه، ریشه در اصالت آن دارد
همچنین ابوالقاسم فقیری نویسنده نیز گفت: روشهای اصیل تعزیه و استفاده از ابزار و آلات سنتی ویژه تعزیه، ریشه در اصالت آن دارد و روشهای اجرایی امروز فاصله ای را نسبت به اصل و اساس تعزیه ایجاد کرده که امیدواریم با همت صاحبان فن بتوان این روشها را سامان بخشید.
وی افزود: در استان فارس سنتها و رسومی در ماه محرم و صفر وجود دارد که ریشه در فرهنگ این استان پهناور و فرهنگ پرور داشته و دارد که از آن جمله می توان به رنگ و بوی عزاداری و اندوه در تمامی امور مردم اعم از خوردن، آشامیدن، لباس پوشیدن و دید و بازدید، اجرای مراسم چاووش خوانی، نزری دادن به نیت شهادت حضرت امام حسین (ع) و استمداد از وی، توزیع شربت به یاد لبان تشنه شهیدان کربلا، پاشیدن گلاب در شب های تاسوعا و عاشورا بر روی سر عزاداران و هیئتهای سینه زنی، پخت آش زین العابدین (آش سبزی) و...در روزهای تاسوعا و عاشورا واز این قبیل در فرهنگ مردم رونق دارد.
فقیری به نمادهایی از قبیل علامت، علم، قبه، پرچم، به عنوان نشانه های این مراسم اشاره کرد و گفت: در شهرستانهای فارس نیز عزاداری با کمی تفاوت در برنامه هایی مانند چارچوگردانی، چکچکو و خون ریزان خود را نشان می دهد.
جولایی: نسخه های تعزیه بر اساس دهن گردانی نسخه خوانان نوشته شده است
سپس جولایی محقق پژوهشگر و نویسنده با اشاره به اینکه نسخه های تعزیه بر اساس دهن گردانی نسخه خوانان نوشته شده است، گفت: اینگونه نوشته نه برای خواندن مستقیم توسط خواننده بلکه فقط برای خواندن توسط تعزیه خوان نوشته شده تا با روشی هنری خود آن را بیان دارد.
وی افزود: مقتلها به عنوان نسخه هایی از کتاب و یا شعری مطرح هستند که درخصوص قتل نوشته شده باشد و به یک موضوع خاص اشاره دارند و قابلیت آن را دارند تا تبدیل به یک متن نمایشی پر محتوا و قوی شوند.
این پژوهشگر گفت: مواردی چون مناقبت خوانی، شمایل گردانی و از این قبیل رفته رفته در طول زمان تکامل یافته و در اوج آن تعزیه شکل گرفته و مقتل نویسی و نسخه نویسی تبدیل به نسخه های کاملی به نام مجلس نویسی گشته اند.
نظر شما