به گزارش خبرنگار مهر، تعدادی از فیلم های این دوره از جشنواره فیلم فجر در بخشی تازه با عنوان "نوعی نگاه" روی پرده می روند. بخشی که مشخص است حضور و دلیل پیدایش آن نمایش فیلم‌هایی است که نمی‌توانسته اند در بخش اصلی و مسابقه روی پرده بروند به این دلیل که درست یا نادرست با سیاست‌های اصلی جشنواره فیلم فجر همخوانی ندارند.
می‌شود به این ماجرا از دو وجه نگاه کرد، برخورد اول همانی است که تعدادی از سینماگران در روزهای اخیر داشته‌اند. قهر نسبت به پذیرفته نشدن فیلمشان در جشنواره، انتقاد و اعتراض و درگیر حاشیه‌های این ماجرا شدن. به نظر می‌رسد برای این گروه بیش از آن که نمایش فیلمشان در جشنواره فجر مهم باشد دیده شدن آن در بخش‌های اصلی و رقابتی و در نهایت جایزه گرفتن مهم است.
فیلم سینمایی "پرتقال خونی" در بخش "نوعی نگاه" روی پرده می‌رود
در حالی که تجربه نشان داده فیلمی که قرار است دیده و تحسین شود، مسیری برای این موضوع طی می‌کند که خیلی عجیب و غریب نیست و ربطی به جایزه‌های ریز و درشت جشنواره‌های داخلی و خارجی ندارد. برای مثال آوردن لازم نیست زیاد به ذهنمان فشار بیاوریم، "شوکران" اصلا در جشنواره فیلم فجر اکران نشد، ارزش‌های "تنها دوبار زندگی می‌کنیم" را داوران جشنواره بیست و ششم فیلم فجر نادیده گرفتند. "شب‌های روشن" هم از فیلم‌هایی بودند که داوران به شکل غریبی از کنارش گذشتند و منتقدان آن را کشف کردند...
جشنواره فیلم فجر در عمر سی ساله‌اش و در ادوار مختلف بارها به سینماگران و فیلم‌هایی بی‌مهری کرده، تعدادی از بازیگران و نقش‌آفرینی‌های ویژه‌شان را نادیده گرفته و قدر تلاش‌های فیلمسازان جریان هنری و سینماگران مستقل را ندانسته است.
این یکی از ویژگی‌های جشنواره فیلم فجر است که چه بخواهیم و چه نخواهیم جشنواره‌ای دولتی و متاثر از ضوابط و مقررات دولت است. عجیب است از سینماگران که از پذیرفته نشدن فیلم‌هایشان در این جشنواره تا این حد ناخشنود، متعجب و اندوهگین می‌شوند و اعتراض می‌کنند، گویی از مختصات و سابقه این جشنواره خبر ندارند یا پیش از آنکه فیلمشان را بسازند درباره محتوا و موضوع فیلمشان آگاه نبوده‌اند!
واقعیت این است که بعضی سینماگران برای جشنواره فیلم فجر فیلم می‌سازند، برای این گروه دیده شدن در جشنواره و به دست آوردن سیمرغ بلورین اعتبار و اهمیت دارد، طبیعی است چنین کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگانی پیش از انتخاب موضوع و ساخت فیلم باید متر و معیارهای جشنواره فیلم فجر را در نظر بگیرند، معیارها و قوانینی که چندان عجیب و ناشناخته نیستند و با وجود استثناها می‌توان به تصویری کلی از آنها رسید.
اما طیف دیگری از کارگردان‌ها فیلم خودشان را می سازند، یا دست کم تلاش می‌کنند با وجود محدودیت‌های مادی و غیر مادی و مطابق با معیارها و ضوابط سینمایی ایران، فیلمی را که به آن اعتقاد و باور قلبی بیشتری دارند بسازند، به نظر می‌رسد برای این گروه احتمالا مهم دیده شدن فیلمشان است و نه جایزه گرفتن از جشنواره‌های داخلی و خارجی!
در چنین شرایطی نمایش فیلم‌هایی که با مقررات جشنواره همخوانی ندارند (یا هیئت انتخاب این طور فکر می‌کنند) در هر بخش و با هر نام می‌تواند این امکان را برای سینماگران و مخاطبان جشنواره فیلم فجر فراهم کند تا این آثار راببینند. از این وجه، این اتفاق چندان نامیمون و نامبارک نیست، هر چند ممکن است این دیدگاه همراهی با ممیزی تلقی شود اما در شکل خوشبینانه می‌توان از این امکان استفاده کرد. از سویی دیگر اگر این شیوه انتخاب و داوری ارزش‌های حرفه‌ای آثار را نادیده می‌گیرد و توجهی به کیفیت هنری فیلم‌های تولید شده نمی‌کند، اعتبار جشنواره فیلم فجر به عنوان مهمترین رویداد سینمایی ایران زیرسوال می‌رود و این دیگر مشکل و مسئله برگزارکنندگان جشنواره است و نه سینماگرانی که فیلم خود را می‌سازند.
بخش "نوعی نگاه" می‌تواند یکی از جذاب‌ترین بخش‌های جشنواره امسال باشد، می‌توان در این بخش فیلم‌های خوب و ممتازی را دید و خوشحال بود که این فرصت با توقیف این فیلم‌ها از دست نرفته است. یکی از اهداف شرکت در جشنواره لذت فیلم دیدن است و اگر بتوان در این روزها که فیلم خوب کمتر ساخته می‌شود این لذت را به بهانه بخش "نوعی نگاه" به دست آورد هم می‌توان خوشحال بود.
نظر شما