به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر حسن هویدا با اشاره به روند تدوین و پایه گذاری طرح پزشک خانواده و نظام ارجاع در کشور افزود: با مطالعاتی که درباره نظام سلامت کشورهای پیشرفته صورت گرفت، نظام پزشک خانواده و ارجاع که آثار و ثمرات آن در کشورهای پیشرفته ملموس و تقریبا در تمام آن کشورها به اجرا درآمده است، با تغییراتی متناسب با شرایط فرهنگی و اجتماعی کشور انتخاب گردید و الزام پیاده کردن این طرح در برنامه توسعه سوم مورد تایید و تصویب نمایندگان مجلس قرار گرفت اما متاسفانه بعد از گذشت بیش از 10 سال از تصویب آن تاکنون اجرایی نشده است.
رئیس انجمن پزشکان عمومی کشور گفت: آنچه در روستاها در قالب شبکه های بهداشتی، درمانی به اجرا درآمده است با توجه به آئین نامه ها و دستورالعمل های تنظیمی وزارت بهداشت که متولی اجرای آن می باشد، مطابقت ندارد و نمی توان آن را پزشک خانواده و نظام ارجاع نام نهاد.
وی ادامه داد: شبکه بهداشتی درمانی فعلی رویکردی بیمارمحور دارد در حالی که اساس و محور نظام پزشک خانواده و ارجاع بر سلامت نگری استواراست و از سوی دیگر سطح دوم ارائه خدمات که ارجاع اولیه به این سطح باید داده شود و نظرات و اقدامات این سطح به سطح اول یعنی پزشک خانواده گزارش شود (Feed Back) تعریف نشده و درحال حاضر وجود ندارد.
هویدا افزود: همچنین منابع این طرح عظیم که مهمترین آثارش جلوگیری از اتلاف اوقات طلایی درمان و جلوگیری از بروز عوارض بیماری و سرگردانی بیماران و همچنین پیشگیری از هرز رفتن سرمایه، چه سرمایه بیماران و چه منابع مالی بخش سلامت و ارائه خدمات برمحور عدالت باشد، وجود ندارد.
معاون امور رفاهی و اجتماعی سازمان نظام پزشکی اظهار کرد: البته بیان این چالشها در اجرای طرح روستائی پزشک خانواده دلیل انکار خدمات چشمگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مبنی بر فراهم آوردن امکانات تشخیصی و درمانی در روستاها و دسترسی بیشتر روستائیان به خدمات درمانی نمی باشد بلکه از بعد نظام پزشک خانواده و ارجاع و تعاریف و آئین نامه های تنظیمی همان وزارتخانه و تأخیر در تکامل، این طرح مورد انتقاد و بحث است.
وی با اشاره به مهمترین عوامل موثر در عدم اجرای این طرح فراگیر و ملی بعد از گذشت بیش از یک دهه گفت: برخی از مهمترین موانع اجرای طرح پزشک خانواده و نظام ارجاع، عدم اعتقاد مسئولین از صدر تا ذیل به این طرح، عدم برخورد جدی نمایندگان مجلس با اجرا نشدن این طرح بالاخص نمایندگان کمیسیون بهداشت و درمان، تامین منابع مالی طرح از سوی وزارتخانه غیر متولی، عدم استفاده از نظرات کارشناسان و نمایندگان جامعه پزشکی و انجمنهای علمی که اساس و بدنه این طرح را تشکیل می دهند، عدم وجود تحقیق و پژوهش به منظور ارزیابی چگونگی اجرای طرح، فقدان مشارکت بین بخشی و درون بخشی، اجرای کامل طرح در قالب سیستم دولتی و عدم مشارکت بخش خصوصی در این طرح، پیوست نبودن برنامه آموزش و فرهنگ سازی در جامعه، نبود برنامه آموزشی پودمانی و مداوم برای پزشکان خانواده و عدم تحول در نظام آموزشی پزشک خانواده در دانشگاههای علوم پزشکی هستند که باید مورد توجه قرار گرفته و اصلاح شوند.
نظر شما