پیام‌نما

كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ * * * جنگ [با دشمن] بر شما مقرّر و لازم شده، و حال آنکه برایتان ناخوشایند است. و بسا چیزی را خوش ندارید و آن برای شما خیر است، و بسا چیزی را دوست دارید و آن برای شما بد است؛ و خدا [مصلحت شما را در همه امور] می‌داند و شما نمی‌دانید. * * * بس بود چیزی که می‌دارید دوست / لیک از بهر شما شرّی دو توست

۱۹ بهمن ۱۳۸۹، ۱۰:۱۹

نشست داستان کوتاه انقلاب -1/

مشکل ما مهجور بودن زبان فارسی و کم‌کاری نویسندگان است

مشکل ما مهجور بودن زبان فارسی و کم‌کاری نویسندگان است

محمدعلی گودینی گفت: مشکلی که در حال حاضر داستان کوتاه انقلاب اسلامی با آن روبروست، مهجور ماندن زبان فارسی در کشور و کم‌کاری نویسندگان است.

به گزارش خبرنگار مهر، نشست بررسی داستان کوتاه انقلاب اسلامی بعدازظهر  دوشنبه 18 بهمن با حضور محمدعلی گودینی، علی الله سلیمی و مجید پورولی کلشتری در سرای اهل قلم برگزار شد.

محمدعلی گودینی نویسنده و منتقد در این نشست گفت: نویسندگانی بودند که متعلق به جریان انقلاب نبودند اما قبل از انقلاب در مخالفت با رژیم شاه داستان می‌نوشتند. این طیف از نویسندگان در کار خود حرفه‌ای بودند اما نویسندگان معتقد و متعهد کار خود را از صفر و با شروع انقلاب آغاز کردند بنابراین در دهه اول انقلاب تجربه چندانی نداشتند.

این نویسنده ادامه داد: نقطه اشتراک این دو طیف نویسندگان در مخالفتشان با رژیم شاه بود. نویسندگان چپ نیز از فقر و محرومیت در داستانهایشان سخن می‌گفتند اما این اشتراک تا حدود چند سال بعد از انقلاب بیشتر دوام نیاورد و این گروه راه خود را از مسیر داستان انقلاب جدا کردند.

گودینی گفت: نویسندگان متعهد با شروع جنگ به ادبیات جنگ پرداختند که البته این نوع ادبیات نیز معضلات مشابهی داشت و عاری از مطالب احساسی و شعارگونه نبود. به نظرم ادبیات دفاع مقدس امتداد ادبیات انقلاب اسلامی است و ادبیات دفاع مقدس برای خود نوعی از ادبیات انقلاب است. سالهای ابتدایی انقلاب نویسندگان معاند و چپ نیز فرصت انتشار آثارشان را داشتند ولی در این زمان به سیاه‌نمایی شرایط پرداخته و سعی کردند محاسن انقلاب را به نام خود مصادره کنند.

نویسندگان متعهد در آغاز کار بی‌تجربه بودند

نویسنده رمان "راز عمارت متروک" افزود: از ابتدای انقلاب تا شروع جنگ کنایه در آثار نویسندگان مخالف محسوس بود. این طیف بعد از مدتی به تکرار خود دچار شدند چون سیر داستانهایی را که پیش از انقلاب در تبلیغ عقایدشان می‌نوشتند بعد از انقلاب با رنگ و ظاهر دیگری، پی گرفتند. نویسندگان متعهد نیز در این زمان بی تجربه بودند و اکثرا کار خود را از حوزه هنری آغاز کردند.

وی گفت: چندین سال باید می‌‌گذشت تا نویسندگان انقلابی چارچوب و قواعد داستان‌نویسی را بیاموزند و بتوانند با داستانهایشان مقابل جریان معاند و سیاه‌نما بایستند. از این منظر در دهه دوم انقلاب با تمام شدن جنگ، ادبیات انقلاب فرصت بیشتری برای عرض اندام پیدا کرد البته تا آن زمان آثار داستانی بیشتر در قالب رمان بودند و داستان کوتاه سهم کمتری در ادبیات داستانی انقلاب داشت.

مشکل مهجور بودن زبان فارسی و کم کار بودن نویسندگانمان است

این داستان‌نویس ادامه داد: مشکل ما مهجور بودن زبان فارسی و کم کار بودن نویسندگانمان است. در حالی که ترجمه آثار داستانی دیگر کشورها در کشورمان بسیار زیاد است، ادبیات فارسی در داخل به نوعی منقبض شده است. به نظرم باید تدبیری اتخاذ شود که اگر 5 اثر ترجمه‌ای به بازار راه می‌یابد به ازای آن داستانی نیز از فارسی به دیگر زبانها ترجمه شود و در دیگر کشورها عرضه شود.

گودینی گفت: عاملی که در داستان‌های خارجی برای مردم ما جالب است نفس داستان خارجی نیست بلکه مخاطبان ایرانی علاقه‌مند آشنایی با فرهنگ دیگر کشورها هستند. باید بیشتر از فرهنگ کهن و غنی زبان فارسی بهره ببریم چون اگر ما از این گنجینه استفاده نکنیم دیگران از آن بهره خواهند برد. در همین زمینه یکی از داستان‌های پائلو کوئیلو با برداشت از مثنوی مولوی نگاشته شده است.

کد خبر 1248627

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha