به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات فرهنگی این مرکز در گزارشی با بیان این مطلب که ایران تنها کشور در جهان است که تعطیلات خود را بر اساس دو تقویم تنظیم کرده است، آورده است: با توجه به تغییرات تقویم قمری و چرخش آن، در مواردی تعطیلات مذهبی با تعطیلات ملی و یا حکومتی و آخر هفته همراه می‌شود و میزان تعطیلات را به شدت افزایش می‌دهد. برای مثال اگر ماه‌های ذی‌الحجه – محرم و یا صفر و ربیع‌الاول با فروردین ماه مصادف شود، به دلیل اینکه هفته اول این ماه به دلیل تعطیلات ملی تعطیل است و هفته دوم به دلیل تعطیلات دوازدهم و سیزدهم تحت الشعاع دو روز تعطیلی است، در آن صورت سه روز تعطیلی این دو ماه قمری اگر با هفته سوم و چهارم فروردین مصادف شود عملا یک ماه کشور تعطیل می‌شود. ساماندهی تعطیلات بدون عنایت به این واقعیت امکانپذیر نخواهد بود.
واقعیت دیگر نظام جمهوری اسلامی ایران آن است که ایران تنها کشوری است که در جهان دارای نظام سیاسی – دینی است و همین مسئله باعث شده است که تعداد تعطیلات مذهبی در کشور سه برابر میانگین جهانی باشد. علاوه بر این به دلیل ماهیت دینی نظام سیاسی است که تعطیلات مذهبی بر اساس تقویم قمری تنظیم شده است.
در واقع بیشترین مسئله در خصوص تعطیلات، مربوط به تعطیلات مذهبی بر اساس تقویم قمری است و این امر به دلیل ماهیت دینی نظام جمهوری اسلامی ایران است. بنابراین در ساماندهی تطعیلات واقعیت دیگر ماهیت دینی نظام است که نمی‌توان بدون توجه به اقتضائات و الزامات نظام دینی و اولویت‌های آن در خصوص تعطیلات تصمیم‌گیری کرد.
علاوه بر موارد فوق ایران از معدود کشورهای دارای تاریخ و تمدن کهن است. ویژه بودن شرایط ایران در این مورد زمانی بیشتر می‌شود که دریابیم بسیاری از آداب و سنن باستانی همچنان در جامعه وجود داشته و محور همبستگی و تقویت هویت ملی است. آیین نوروز در ابتدای فصل بهار، نشان بارز تداوم رسوم و آیین‌های سنتی در جامعه است. همین مسئله باعث شده است که در تعیین تعداد و توزیع تعطیلات در ایران، آداب و سنن باستانی ملی نیز مورد توجه باشد. به گونه‌ای که حذف برخی از ایام تعطیل همچون روز سیزدهم فروردین عملا امکانپذیر نیست.
با توجه به واقعیت فوق ساماندهی تعطیلات در ایران امر به غایت بغرنج و پیچیده‌ای است. شرایط فوق به گونه‌ای است که امکان تغییر در هر یک از موارد بسیار محدود و تنش‌زاست. در واقع هرگونه تغییر وضعیت موجود تعطیلات باید با عنایت به شرایط خاص نظام جمهوری اسلامی ایران باشد و بتواند بهترین روش و راهبرد را در این خصوص اتخاذ کند.
در پایان این گزارش آمده است: به نظر می‌رسد آنچه در جمهوری اسلامی ایران در خصوص تعطیلات مسئله‌ساز شده است نه تعداد تعطیلات، بلکه توزیع و پراکندگی تعطیلات و توالی تعطیلات ملی، حکومتی و مذهبی با تعطیلات آخر هفته است. لذا به نظر می‌رسد ساماندهی تعطیلات بدون مشخص شدن توالی تعطیلات با یکدیگر و بررسی نتایج آن به نحوی که به لحاظ اقتصادی و اجتماعی آثار تعطیلات به کمترین حد خود برسد، میسر نیست.
نظر شما