به گزارش خبرنگار مهر، تئاتر خیابانی نه تنها در ایران بلکه در تمام نقاط جهان از جمله گونههای تئاتری است که همواره مورد توجه علاقمندان و تماشاگران تئاتر قرار گرفته است. تئاتر خیابانی به لحاظ ساختاری که دارد این قابلیت را داراست که به میان مردم رفته و با آنها ارتباط برقرار کند.
در کشورهایی که صاحب تئاتر حرفهای هستند تئاتر خیابانی جایگاه در خور توجهی را به خود اختصاص داده است. بسیاری از نکات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از طریق هنرمندان تئاتر خیابانی در بین اقشار مختلف جوامع مطرح میشود. این امر در کنار شیوه اجرای نمایش خیابانی که بدون کمترین واسطهای با مخاطب خود ارتباط برقرار میکند باعث شده تا اقشار مختلف جوامع در هر وضعیتی از آگاهی و جایگاه اجتماعی با این گونه تئاتری ارتباط برقرار کنند.
در ایران تئاتر خیابانی طی سالهای اخیر توانسته ارتباط قابل توجهی را با مردم و علاقمندان به تئاتر برقرار کند. تئاتر خیابانی نشان داده که توانایی تحقق شعار "تئاتر برای همه" را دارد ولی حرکت به این سو نیازمند توجه و حمایت بیشتری از تئاتر خیابانی از طرف مسئولین و متولیان تئاتر کشور است.
این روزها که در ایام برگزاری بیست و نهمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر به سر میبریم فضای باز مجموعه تئاتر شهر و خانه هنرمندان ایران پذیرای گروههای خیابانی شرکت کننده در جشنواره هستند. اجرای آثار خیابانی توانسته حال و هوای خاصی را به جشنواره بیست و نهم تئاتر فجر بدهد.
حضور چشمگیر و قابل توجه مخاطبان و علاقمندان به تئاتر در ساعات اجرای نمایشهای خیابانی اتفاق بسیار مهمی است که باید مورد توجه و حمایت قرار گیرد. وقتی تئاتر خیابانی و گروههای تئاتر خیابانی میتوانند در راه ارتباط با مخاطب و جذب آنها موفق عمل کنند شایسته است که متولیان تئاتر حمایت بیشتری از این گونه تئاتری داشته باشند.
متأسفانه همواره تئاتر خیابانی در ایران به عنوان بخشی جنبی در جشنوارهها مورد توجه قرار گرفته و کمترین حمایت از گروههای تئاتر خیابانی شده است. نداشتن قراردادی مشخص و درخور گروههای تئاتر خیابانی و برنامهای مشخص برای اجرای عمومی آثار و حمایت لازم از اجراها، معضلاتی است که همواره تئاتر خیابانی و گروههای تئاتر خیابانی ایران را آزار داده است.
البته طی دو سال گذشته اقداماتی توسط شهرام کرمی مدیر سابق دفتر تئاتر خیابانی و مجید امرایی مدیر فعلی دفتر تئاتر خیابانی اداره کل هنرهای نمایشی در راستای اجرای عمومی تئاترهای خیابانی و حمایت از گروهها انجام شده ولی کافی نیست. با توجه به اینکه تئاتر خیابانی در مواجهه با مخاطب بسیار موفق است چرا باید حمایتها به صورت مقطعی و حداقلی باشد؟
چرا متولیان تئاتر که بارها اذعان میکنند تئاتر خیابانی در ارتباط با مخاطب و بردن تئاتر به میان مردم موفق عمل کرده حمایت لازم را به صورت حداقلی از تئاتر خیابانی انجام میدهند و جایگاه درخور این گونه تئاتری را به لحاظ مادی و معنوی به آن اختصاص نمیدهند؟
امید است که تعریف و تمجید از تئاتر خیابانی و موفقیتها و ویژگیهای آن تنها در ایام جشنواره یا جشنوارهها یا تعداد اندکی اجرای عمومی خلاصه نشود و این گونه تئاتری بتواند جایگاه شایسته خود را داشته باشد.
نظر شما