حسینی‌راد، نقاش و استاد دانشگاه در همایش سومین جشنواره هنرهای تجسمی فجر که عصر دیروز، 25 بهمن در موزه هنرهای معاصر برگزار شد، گفت: اولین نمایشگاه بزرگ آثار هنری مسلمانان در سال 1910 میلادی در مونیخ آلمان برای اولین بار امکان معرفی عمومی هنر و فرهنگ کشورهای اسلامی را برای مردم غرب بوجود آورد که تعدادی از آثار مربوط به هنر ایران است.
وی افزود: برپایی نمایشگاه هنر اسلامی مونیخ در ابتدای سده بیستم که اروپا در حال انجام تجربه‌های تازه‌ای از مدرنیسم بود، پاسخی تاریخی به تأثیرگذاری هنر اروپا در ایران و سایر کشورهای اسلامی بود و این نمایشگاه الهام بخش هنرمندانی از جمله ماتیس شد. پس از او هنرمندان اروپایی دیگر تا امروز از هنر و نقاشی ایرانی الهام گرفته‌اند.
حسینی‌راد عنوان کرد: تأسیس مدرسه صنایع مستظرفه توسط کمال‌الملک از مهم‌ترین سرچشمه‌های آغاز نوگرایی در هنر ایران است و در این مدرسه آموزش هنر بر مبنای ناتورالیسم اروپایی که شیوه‌ای متفاوت با روش هنر قدیم ایران بود آغاز شد.
وی با اشاره به شکل‌گیری دانشکده هنرهای زیبا گفت: با راه‌اندازی این دانشکده در سال 1319، اولین فارغ‌التحصیلان آن فعالیت‌های نوگرایانه خود را در هنر ایران آغاز کردند و پایه الگوهای اروپایی آموزش هنری گذارده شد و جنبش هنر نوگرای ایران شکل گرفت. این جنبش تلاش داشت تا در پایه دستاوردهای امپرسیونیست و کوبیسم خود را از قید و بند ناتورالیسم مکتب کمال الملک برهاند و مکتبی ایرانی بر مبنای آموزه‌های مدرنیسم به‌وجود آورد.
حسینی‌راد اظهار کرد: اینک پس از گذشت بیش از سه دهه از انقلاب اسلامی، تلاش هنرمندان ایرانی در حفظ تعامل و ارتباط با هنر اروپا و هنر معاصر جهانی قابل ارزیابی است. به نظر می‌رسد با جابجایی کانون تحولات هنری غرب از اروپا به آمریکا در 60 سال گذشته امکان وجود تعامل در ادامه تبادلات گذشته با هنر اروپایی منتفی بوده است.
این نقاش افزود: گرچه تلاش‌های بسیار خوبی در هنر دوران پس از انقلاب اسلامی برای ایجاد زبان ایرانی – اسلامی در هنر معاصر صورت گرفته است اما جز در موارد انگشت‌شمار در ارتباط با مضامین ریست محیطی موفق نبوده‌ایم.
حسینی‌راد درباره هنر ایران و اروپا گفت: هنر ایران و اروپا از دیرزمانی در طی چند قرن در تعامل بوده‌اند اما در سال‌های اخیر علاوه بر خوانش‌های متفاوت و دوگانه از معرفت هنری که ریشه‌های تاریخی و اعتقادی دارد، تنش‌هایی مانع از فراهم آمدن بسترهای لازم برای درک متقابل از تجربه‌ها و ظرفیت‌های هنری معاصر شده است.
حسینی راد در پایان نتیجه گرفت: برگزاری نمایشگاه‌های مشترک از آثار هنرمندان ایرانی و غیرایرانی، ایجاد رابطه با هنرمندان سرشناس جهان که به مسئله هنر و خلاقیت انسانی وفا دارند و ایجاد شرایطی که هنرمندان معاصر ایران بتوانند آثار خود را بیشتر در عرصه‌های بین‌المللی عرضه کنند می‌تواند درک عمیق‌تری از جنبه‌های معنوی و خلاقیت معاصر ایران را در عرصه‌های جهانی فراهم آورد.
نظر شما