تولد حضرت محمد (ص) بنابر بسیاری از روایات 17 ربیع الاول عام‌الفیل یا به روایتی 12 همان ماه در تقویم عربی روی داد . پدر پیامبر(ص) عبدالله فرزند عبدالمطلب و مادرش آمنه دختر وهب و هر دو از قبیله بزرگ قریش بودند ، قبیله ای که بزرگان آن از نفوذ فراوانی در مکه برخوردار و بیشتر به بازرگانی اشتغال داشتند .
عبدالله ، پدر پیامبر پیش از تولد فرزند برای تجارت به شام رفت که در بازگشت بیمار شد و درگذشت . بنابر رسمی که در مکه رایج بود محمد (ص) را به زنی به اسم حلیمه سپردند تا در فضای ساده و پاک بادیه پرورش یابد . آن حضرت 6 ساله بود که همراه مادر برای دیدار خویشان به یثرب (مدینه) رفت اما در این سفر مادر پیامبر بیمار شد و درگذشت .
حضرت محمد از این زمان تحت حمایت و سرپرستی عبدالمطلب قرار گرفت اما او نیز در 8 سالگی وی درگذشت و سرپرستی محمد (ص) بر عهده عمویش ابوطالب گذارده شد. ابوطالب در مراقبت از برادر زاده تلاش بسیاری داشت، در سفری تجاری به شام او را با خود همراه برد و در این سفر بود که راهبی نشانه های پیامبری را در او یافت و ابوطالب را از آن امر مطلع کرد.
پیمان حلف الفضول
از وقایع مهم پیش از ازدواج پیامبر، شرکت در پیمانی به نام "حلف الفضول " است که در آن جمعی از مکیان تعهد کردند " از هر مظلومی حمایت کنند و حق او را بستانند ". پیمانی که پیامبر بعدها نیز آن را می‌ستود و می فرمود اگر بار دیگر او را به چنان پیمانی باز خوانند به آن می پیوندد.
ازدواج پیامبر اسلام
شهرت محمد (ص) به راستگویی و درستکاری چنان زبانزد همگان شده بود که " امین" لقب گرفت و همین صداقت و درستی توجه خدیجه دختر خویلد را جلب کرد و او را با سرمایه خود برای تجارت به شام فرستاد ، سپس چنان شیفته درستکاری " محمد امین" شد که خود برای ازدواج با وی پیشقدم شد .
خدیجه برای محمد پیامبر همسری فداکار بود و تا زمانی که حیات داشت پیامبر همسر دیگری اختیار نکرد . او برای پیامبر فرزندانی آورد که پسران همگی در کودکی از دنیا رفتند و در میان دختران، از همه نامدارتر حضرت فاطمه (س) است .
در سیرت رسول الله از رفیع الدین اسحاق همدانی می خوانیم. "پس سید او را [ خدیجه ] به خانه برد و هفت فرزند از وی ظاهر شد سه پسر و چهار دختر. پسران قاسم و طاهر و طیب بودند. دختران، زینب و رقیّه و ام کلثوم و فاطمه. و پسرانش - هر سه - در ایام جاهلیت وفات یافتند و دخترانش همه اسلام را دریافتند و با سید به مدینه هجرت کردند.
بعثت
گفته اند نخستین نشانه‌های بعثت پیامبربه هنگام 40 سالگی او ، رؤیاهای صادقه بوده است اما آنچه به عنوان آغاز بعثت است شبی در ماه رمضان یا ماه رجب است که فرشته وحی در غار حرا بر پیامبر (ص) ظاهر شد و بر او نخستین آیات سوره علق را خواند .
بنابر روایات ، پیامبربه شتاب به خانه بازگشت و خواست که او را هر چه زودتر بپوشانند. گویا برای مدتی در نزول وحی وقفه ای ایجاد شد و همین امر پیامبر را غمناک ساخته بود ، ولی اندکی بعد فرشته وحی باز آمد و آن حضرت را مأمور هدایت قوم خود و اصلاح جامعه از فسادهای دینی و اخلاقی و پاک گرداندن خانه خدا از بتان و دلهای آدمیان از خدایان دروغین کرد .
نخستین مسلمانها
پیامبر (ص) دعوت به توحید را نخست از خانواده خود آغاز کرد و اولین کسی که به او ایمان آورد ، همسرش خدیجه و از مردان، پسر عمویش علی بن ابی طالب (ع) بود که در آن هنگام سرپرستی او را پیامبر (ص) بر عهده داشت.
3 سال پس از بعثت، پیامبر(ص) دستور یافت همگان را از خاندان قریش گرد آورد و دعوت توحید را در سطحی گسترده تر مطرح سازد . در این زمان سختگیری مشرکان چندان شد که پیامبر (ص) عده ای از اصحاب را امر کرد تا به حبشه هجرت کنند و به نظر می رسد برخی از اصحاب نیز میان حبشه و حجاز در رفت و آمد بوده اند .
محاصره در شعب
در سال ششم بعثت سرانجام قریشیان پیمانی نهادند تا از ازدواج یا خرید و فروش با خاندان عبدالمطلب بپرهیزند . آنان پیمان خویش را بر صحیفه ای نوشتند و به دیوار کعبه آویختند. ابوطالب و جمعی از خاندان او نیز همراه پیامبر(ص) و خدیجه به دره ای مشهور به " شعب " ابوطالب ، پناه بردند و تا جایی که ممکن بود نه کسی به آنجا می آمد و نه خود از آن بیرون می شدند . سرانجام ، پس از آنکه پیش بینی شد خطوط آن صحیفه را موریانه از میان برده، قریشیان پذیرفتند از محاصره ایشان دست بردارند ( سال 10 بعثت ) . بدین سان پیامبر (ص) و خاندان او از تنگنا رهایی یافتند. مدتی پس از خروج پیامبر (ص) از شعب ، دو تن از نزدیکترین یارانش خدیجه و ابوطالب وفات یافتند.
هجرت پیامبر از مکه به مدینه
در این زمان آزار و اذیت پیامبرافزایش یافت و به همین دلیل وی از مکه خارج شد . خروج پیامبر (ص) از مکه که از آن به هجرت تعبیر شده ، نقطه عطفی در تاریخ زندگی آن حضرت و نیز تاریخ اسلام است ، زیرا از آن پس پیامبر (ص) ، تنها مشرکان را به دوری از بت پرستی و ایمان به خدای یگانه فرا نمی‌خواند ، بلکه در رأس حکومتی قرار گرفته بود که می بایست بر مبنای شریعتی آسمانی جامعه ای نوین بنا نهد .
وجود مقدس حضرت محمد(ص) چون درخت پرثمر و پاکى است که در سایه آن مى توان قرار و سکون یافت و دامنه تحرک را تا قله تعالى روح ارتفاع بخشید.
میلاد پیامبر اسلام نویدبخش نجات انسان از جهل و تاریکی و رسیدن به کمال و نیکبختی است . حضرت محمد(ص) پیام راستین توحید و یکتا پرستی را با تکیه بر بصیرت و و آگاهی مورد تأکید قرار داد .
وجود رسول گرامى اسلام حضرت محمد (ص) محور حیات ابدى و سرشار از نور و دانایی است. نورى که چراغ این جهان و آن جهان است.
وجود رسول خدا(ص) براى همه مردم مایه رحمت بود و هیچکس را به سبب رنگ و جنس از آن مستثنى نمی کرد. همه مردم نزد او روزى خور خداوند بودند.
آن حضرت عموم مردم را به رشد و اعتلای انسانیت، صلح، گذشت و بخشش دعوت می کرد . از این رو می بینیم که جنگهاى او همگى براى اهداف والاى انسانى بوده و به منظور تحقق انسانیت انجام می شده است.
وحدت بشریت
عقیده وحدت بشریت یکی از کمکهای بی مانندی است که پیامبر اسلام در راه تمدن بشر انجام داد و این وحدت در حقیقت یکی از ثمرات طبیعی اعتقاد به یگانگی خداوند است که اساس تعلیمات اسلامی است.
نظر شما