به گزارش خبرنگار مهر، "آتشکار" دومین فیلم سینمایی محسن امیریوسفی است که با دستمایه قرار دادن موضوع کنترل جمعیت از طریق وازکتومی به مطرح کردن مسائل روز جامعه می‌پردازد و با توجه به این که چند سالی است از ساخت آن می‌گذرد همچنان به روز است و سوژه آن با این اوضاع و احوال به درد آیندگان نیز خواهد خورد.
فیلمنامه "آتشکار" ریشه‌دار و از ساختار منطقی‌ای برخوردار است. قصه فیلم بر پایه موضوع کنترل جمعیت و پدیده علمی‌ای بنام وازکتومی است که در این روش به حضور و مشارکت آقایان برای کنترل جمعیت در کنار خانم‌ها تاکید می‌شود.
حمید فرخ‌نژاد در نمایی از "آتشکار"
اما قضیه به همین جا ختم نمی‌شود و نویسنده "آتشکار" با ظرافت تمام مسائل روز جامعه را به ساختمان قصه اش اضافه می‌کند و مخاطب را وادار به تفکر می‌کند. امیر یوسفی برای اینکه مخاطب را با خود همراه سازد از لوکیشن‌های متعدد قدیم و جدید استفاده کرده تا به این ترتیب راحت‌تر فضای تقابل تفکر سنتی و مدرنیته امروزی را به تصویر بکشد و طراحی پلان‌هایی نظیر دنبال کردن سهراب موتور سوار به وسیله اسب توسط پدر سهراب هوشمندی نویسنده و کارگردان فیلم را می‌رساند تا پا فشاری تفکر سنتی بر حفظ برخی اصول و مقابله با دنیای امروز را بازبان طنز به خوبی تصویر کند، اگر چه در روند پیشرفت قصه با زیرکی و شاید با سوء استفاده از تکنولوژی در انتهای فیلم تفکر سنتی رامغلوب مدرنیسم می‌کند و از طرفی با تحمیل کردن کارکتر روحانی‌ای که با لپ تاب و موبایل عجین و کلا با تکنولوژی امروز آدابته شده به عنوان میانجی نسل امروز و دیروز مهر تأیید به این غلبه کردن بر تفکر سنتی می‌زند.
امیر یوسفی به همین جا بسنده نمی‌کند و با تصویر کردن دنیای برزخ و جهنم به گونه‌ای نگرانی خود از آخر و عاقبت دو گانگی و سردرگمی نسل امروز را مطرح می‌کند سکانس‌هایی که با طراحی صحنه خاصش یاد فیلم "شب نشینی در جهنم" و زنده یاد ارحام صدر را در اذهان زنده می‌کند.
نمادی‌ترین سکانس‌ها و پلان‌های فیلم برای صحه گذاشتن به موضوع سردرگمی نسل امروز بخش جوانی است که کارایی رایانه را فقط در چت کردن می‌بیند و با شرایطی که هر بار پیش می‌آید خود را با آن وفق می‌دهد یک بار با کراوات هم صحبت دختری می‌شود و یک بار با یقه سه سانتی جلوی دختری چادری به سخنرانی می‌پردازد، جوانی از نسل امروز که توجهی به اطرافش ندارد و تکلیفش با خودش روشن نیست. امیریوسفی از این آب گل‌آلود ماهی گرفته و هر چند سکانس یک بار این معضل بزرگ را گوشزد می‌کند.
"آتشکار" یک قدم جلوتر از اثر قبلی این کارگردان "خواب تلخ" است و اگر خوشبینانه به تلنگرهای آن بنگریم اثری قابل تأمل هم برای مدیران کشور و هم برای مخاطب ایرانی است، فیلمنامه منسجم، کارگردانی حساب شده، بازی خوب حمید فرخ‌نژاد و بازی‌های خوب نابازیگران و زبان طنز فیلم رشد توانایی‌های تکنیکی محسن امیریوسفی را نشان می‌دهد.
----------------------
امیر افشار فتوحی
نظر شما